Bu acý haberi vermek hiç kolay deðil maalesef ama arkadaþlýk öldü.

 

Daha þurda beþ on yýl öncesine kadar kýsa pantolonuyla insanlarýn arasýnda dolaþýr, hiç býkmaksýzýn, görünmeyen, güzel ve güçlü baðlar kurardý oysa.

 

Sonra ne olduysa birden virüsler girdi bedenine. Önce þiddetli bir vurdumduymazlýk, umursamazlýk hastalýðýna yakalandý, sonra zamansýzlýk krizleri geçirmeye baþladý. Kendimizi yapayalnýz hissettiðimiz ve ona en çok ihtiyaç duyduðumuz anlarda bile hiç ortalarda görünmez oldu. Ýþiyle gücüyle o denli meþguldü ki hiçbirimizin sýkýntýlarýnýn farkýnda olmadý ve hiçbirimizin yanýna koþmadý. Biz ziyaretine gidince iyi kötü karþýlýyordu ama o bize hiç gelmiyordu. Telefon edilince nezaket icabý iki çift laf ediyor ama kendi eli telefona hiç uzanmýyordu. Kýsaca yavaþ yavaþ soðudu ve uzaklaþtý tüm insanlardan. Normal þartlar altýnda bulunmasý gereken ortamlardan eline eteðini çekti. Ne bayramlarda kutladý bizi, ne doðum günlerimizi hatýrladý.

 

Onun böyle geri çekilmesiyle birlikte insanlarýn arasýndaki baðlar da zayýfladý çünkü artýk bir insaný diðerine hatýrlatacak, özletecek ve bir insanýn diðerine deðer vermesini ve bu deðeri tüm kalbiyle, tüm davranýþlarýyla göstermesini saðlayacak o sihir kaybolmuþtu.

 

Vücudunu saran hastalýklara dayanamadý ve ruhunu teslim etti arkadaþlýk. Geride birbirinden kopmuþ, mutluluklarý paylaþarak artýrmayý ve dertleri paylaþarak azaltmayý unutmuþ, sürekli alan ve vermeyi hiç aklýna getirmeyen bir sürü insan býrakarak.

 

Arkadaþlýk öldü... baþýmýz sað olsun.