- serhat ' a

Baharda dünyaya merhaba dedikten
bir kaç gün sonra gördü onu.
Yeni dinmiþ yaðmurla ýslanmýþ,
tepedeki dalýn en ucunda duruyordu.
Rengi ancak bir çýnar yapraðýna yakýþacak
yeþilin çok hoþ bir tonu idi,canlý ve koyu.

Rüzgar sallarken yaþlý çýnarýn dallarýný
Hiddetle,küçük yaprak daha fazla titriyordu.
Hayýr, hiç bir zaman kendisi deðildi
Tepedeki güzel aþkýydý,düþündüðü,korktuðu.
Onun baþýna bir þey gelmesi,ayrý düþmeleri
Uzak kalmalarý, mahvoluþtu.
Bahar mevsiminin son günlerinde,
Gök yüzü iyice maviye büründüðü zaman
Rüzgarlar esmemeye baþlamýþtý artýk.
Küçük aþýk daha mutluydu.

Her sabah güneþ doðarken O'nu izlemek,
üzerine düþen turuncu ýþýkla
alacakaranlýk göðün önünde
bir hayali yaþarmýþ gibi sevmek onu
uzaktan, gözleriyle seviþmek...
Geceleri uzaklardan gelen
hafif bir esintiyle O'nu duymak,
dudaklarýndan dökülen bir þiirmiþ gibi
narin ve ince,sesini iþitmek.
Mutluydu küçük aþýk ve güzeldi sevmek.

Yeniden titriyordu yapraklar,
Baþlayan rüzgarlarla güz gözünü kýrparken.
Uslanmayan rüzgarlar deðildi ama bu kez
Küçük aþýðý ve sevgilisini titreten.
Gün gün ölüme yaklaþmak ve bunu bilmek,
ölmek istemiyorlardý,
birbirlerini bir kez olsun öpemeden.
Zaten ölmek deðil bu kavuþamayýþtý
küçük titrek aþýklarý ürküten...

Neden diye soruyorlardý birbirlerine,
Yanýbaþlarýnda gözgöze olduklarý
onca yaprak varken,
neden bu delice sevdaya düþmüþlerdi
günden güne sararýp, tükenirken.

Yaðmur damlalarý karýþtý bir süre sonra
titrek aþýklarýn acýlý gözyaþlarýna.

Sonra ölmeye baþladý yapraklar,
bir bir dökülmeye.
sonbaharý yaþýyordu yapraklar, sonbaharda.
Aradan zaman geçince
sadece iki kuru yaprak kalmýþtý,
koca çýnarýn dallarýnda.

Ýki inatçý aþýk, kavuþmayý bekleyen
Ýki kuru yaprak, iki yarý ölü beden.

Önce tepedeki güzel yaprak düþtü.
Bir melek gibiydi, düþerken,
Öylesine alýmlý ve yavaþ
Bir melek gibiydi, gökten yere inen.
Çok beklemedi titrek aþýk,
Býraktý kendini yere,
Güzel aþkýnýn peþinden.
Sabýrsýz bir çocuk gibiydi
Son bir ümitle, O'nun biraz olsun
yakýnýna düþmeyi hayal ederken.

Orada bu kadar yakýnýnda olmak,
Elleri olsun istedi,ellerini tutmak.
Ölüm deðildi onlarý korkutan,
Böyle ölmekti çekindikleri
Ölürken bile kavuþamamak.

Birbirlerine bakýp aðlarken
Hiç beklemiyordu titrek aþýk
Bir süpürgenin kendisini
O'na kavuþturmasýný,
vücudu paramparça olurken...
Ne acýlar içinde ki bedenleri,
Ne de baþka bir þey vardý akýllarýnda
Parlayan kibrit alevi onlarý göðe taþýrken.

Þimdi bedenleri de yürekleri gibi tutuþuyordu,
Kavuþmuþlardý birbirlerine,göðe yükselirken.
Güzeldi böyle ölmek, yanyana, seviþirken.
Ýki titrek aþýk çok mutluydu.