Sevmek...Tanrýnýn bize baðýþladýðý en yüce duygulardan bir tanesi...Yaþamýmýza renk katan yegane þey. Sevmek ve sevildiðini hissetmek, hissettirmek. Sevmek... her þeyi, dünyayý, yaþamayý, insanlarý, kuþlarý, çiçekleri, denizi, suyu, herþeyi, kendimizi bir de. Biz ulus olarak sevgi dolu insanlarýz aslýnda, yüreðimiz hep bu ýþýltýlarla dolu. Ama sevgimizi dile getiremiyoruz yeterince. Hep içimizde, yüreðimizde saklý tutuyoruz, nedense kullanmayýp saklýyoruz. Halbuki ne güzel iki kelimedir “Seni Seviyorum” diyebilmek. Bu gizemli kelimeyi kullanmaktan korkmasak, içimizden geldiði gibi ve hissettiðimiz anda söyleyebilsek keþke sevdiklerimize.

Düþünün , sabahýn ilk ýþýklarýnda yeni açmýþ bir çiçeðin yapraðýndaki çið tanesi ile size gülümsemesini bir kez. Ýçimizi mutlulukla dolduran bu sýcak tablo karþýsýnda “seni seviyorum güzel çiçek” demek, ne hoþ bir karþýlamadýr onu. ( aptalca mý geliyor size, gelmesin lütfen) Yada aynada yüzünüze bakarken içten gelen bir gülümseme ile kendi kendimize “seni seviyorum” desek, diyebilsek keþke.
“Seni seviyorum” öyle sihirli ve güçlü iki sözcüktür ki aslýnda; söylendiði anda karþýmýzda akan sularý bile durdurur anýnda. Eþimize, kýzýmýza, sevgilimize, emektar köpeðimize, yetiþtirdiðimiz çiçeklere, büyüklerimize , tüm sevdiklerimize söyleyelim her an içimizden geldiðinde; duraksamadan,” acaba tepkileri ne olur, yada çok söylemeyeyim etkisi azalýr ” diye düþünmeden. Olabilir mi hiç böyle bir þey, etkisi azalabilir mi hiç. Bu iki sözcük ne kadar sýk kullanýlýrsa insanýn içini o kadar okþar, o kadar sevgi ile doldurur, iliþkileri düzene sokar, uzaklarý hemen yakýnlaþtýrýr, mesafeleri yok eder. Ne güzel bir þeydir bunu sýkça kullanabilmek, alýþkanlýk haline getirip söyleyebilmek.
Hayatýn ne kadar acýmasýz, ne kadar kýsa olduðunu, belki yarýn sevdiðimiz ve deðer verdiðimiz kiþileri bir daha bulamayacaðýmýzý düþünecek olursanýz; bence þu anda, þu saniyeden itibaren, daha fazla geç kalmadan söyleyelim, haykýralým sevgimizi; “seni seviyorum” diyelim.
Eþimizi yada sevdiklerimizi yolculuða uðurlarken hazýrladýðýmýz bavulun içine, giyisilerin arasýna “seni seviyorum” yazan minicik notlar iliþtirelim. Bizden önce eve geleceðini bildiðimiz anlarda yine onlar için evin çeþitli yerlerine “seni seviyorum” mesajlarý býrakalým. Ýnanýn o mesajlarý gördüklerinede yaþayacaklarý mutluluðu kelimelerle anlatmak mümkün olmaz. Bu öylesine güzel bir sýcaklýk, öylesine güzel bir yakýnlaþmadýr, sözcüklere sýðdýramazsýnýz gücünü.
Ýçimizde tutup, saklayýp, ayda yýlda bir kez söylediðimizde; hayatýmýzdaki “keþkelerin” sayýsý hýzla artacaktýr inanýn buna. Oysaki “keþkelerin “geri dönüþleri yoktur; giden yýllarla birlikte onlarda gider, yakalayamazsýnýz.
O halde gelin kullanmaktan çekinmeyelim, “seni seviyorum” demeyi de sevelim, tüketelim bolca. Bilin ki siz kullandýkça tükenmeyecek, size geri dönüþleri katlanarak artacaktýr.
Sevgiyle kalýn...
Belgin Eryavuz