Uykusuzluða övgüler yaðdýran gece nöbetlerinin ardýndan doðan sabahlar, bir baþka güzel görünür gözüme hep... Müziðimle, þiirimle dalaþtýðým karanlýk saatlerin meyveleri avuçlarýma dökülürken, gece de güne kavuþmaktadýr hep, bu yüzden seher vakitleri hayatýn en tatlý armaðandýr benim gibi gece bekçilerine. Yine öyle bir vakitte; yine öyle bir sabah, penceremden ince ince süzülmekte...
Güz güneþi nazlýdýr, öyle her daim göstermez kendini. Kül rengi bulutlarýn ardýna saklanýyor þimdilik. Keyfi yerindeyse öðlene doðru bir selam eder belki. Arka bahçedeki kavak bugün de sonbahar sarýsý yapraklarýný dökmeye kýyamýyor. Viþne aðacýmýz ise çoktan çýrýlçýplak kalmýþ ama öyle maðrur bir edasý var ki, sanýrsýnýz hala üzerinde kýpkýrmýzý meyveleri. Devasa çam aðacýnýn en üst dallarýna tünemiþ serçeler sabah toplantýlarýný yapýyorlar þakýyarak. Bu ahenkli müzikali kargalarýn bet sesi bozuyor ara ara. Kendi ellerimle boyayýp balkonun iki yanýna astýðým ahþap kuþ evlerine bakýyorum; olasý konuklarýný ürkütmemeye çalýþarak...Hevesim kursaðýmda kalýyor, içine yerleþtirdiðim buðday tanelerine raðmen hala gelen giden yok. Sabretmeli... Miskin kediler park halindeki arabalarýn kaputlarýna konuþlanmýþ yarý uykulu bir halde birbirlerini kolluyorlar.
Trenler dolu dolu geçmeye baþladýlar simdiden, daha kuþlar bile uyanmadan yollara düþmüþtür ekmek kavgasýyla vagonlarý dolduran insanlarýn çoðu. Yüzlerini seçmeye çalýþýyorum pencereden uzanýp ama ne mümkün! Su gibi akýp gidiyorlar gözümün önünden. Bakkalýn çýraðý da birazdan apartmanlarý dolaþmaya baþlar kolunda servis sepetiyle. Sonra ilkokul çocuklarý sýrtlarýnda içi dolu küfeler gibi aðýr çantalarýný taþýmaya çalýþarak sokaklarýn arasýnda buluþuverirler arkadaþlarýyla, okul yolunu tutarlar güle oynaya.Yaðmur yaðmazsa bahçede okurlar antlarýný. En sevdiðim kýsmýný kaçýrmasam bari yine. Hafta içi her sabah, yüz metre yakýnýmda toplanmýþ bin tane çocuk, hep bir aðýzdan ismimi haykýrýr antlarýný okurken, ne keyiftir benim için bunu duymak!
Aslýnda buralar kent merkezine göre daha sessiz sakindir. Yine de metropolitanýn günlük telaþesinden nasibini alýr sabahlarý. Her þehir içi yolculuðumda, çeþit çeþit semtin içinden geçerken, kendi kendime tekrarladýðým sözler geliyor aklýma: "Ýstanbul içinde Ýstanbul..." Bu büyülü þehir, kaleydeskopumdur benim, farklý yerlerden içine her bakýþýmda, baþka baþka renk ve þekil cümbüþleri görürüm. (Vazgeçilmezim, yedi tepeli sevdam, iyi ki seninim!)
Bir cd koyuyorum müzik setine, en güzel sabahlara en güzel müzikler yakýþýr. Koca bir fincan da sert, koyu bir kahve hazýrlamalý ki bütün gün ayakta durabilecek dermaný versin bedenime. Geceleri kendi dünyasýna kapansa da insan, gündüzlerin verdiði yükümlülükler var. Bu saatten sonra uyunmaz ki...Zaten sevmiyorum uyku halini. Farkýndalýðý seviyorum ben, acýyorum uykuda geçen o yarý ölü saatlere."Yaþamak" varken!...
Yaþamak... Sahiden de ödül mü hala? Gözümüzün önünde bombalar patlar oldu, insanýn ölüm emrini insan verir oldu. Korkar olduk bir takvim yapraðý gibi savrulup gitmekten; yazgýlarý, günahlarýn en büyüðüne kelepçelenmiþ ellerle yazýlmýþ, söndürülmüþ hayatlar gibi. Oysa ki kara kýþlarýn ardýndan uyandýðýnda ilkbahar, en yüksek daðlarda bile yabanýl çiçekler biter, toprak yeþerdikçe bir iken yüz, yüz iken bin verirler.Umut çiçeði olmalýyýz biz de, çoðalmalý, dimdik durmalýyýz rüzgarlar yangýn yerinin küllerini yüzümüze savurduðunda...
Yüreði aydýnlýk insanlarýn geceleri önünde sonunda gün ýþýðýna kavuþur da, gözünü kan bürümüþlerin ruhlarý mahkumdur sonsuz karanlýða. Emanete hýyanet edenlerin deðil, kadir kýymet bilenlerin olsun sabahlarýn en güzeli. Bu da; bugünümün duasý olsun dilimde.

Ýstanbul içinde Ýstanbul'lardan birinde bir ev.Evin içi Tufan Kýraç'ýn Yýllar Sonra'sý ile dolu...Öyle bir intro ki dinlediðim; her yaným tango þu an...Ve adam, rezonanslý sesi ile þöyle baþlýyor þarkýsýný söylemeye:
"Yýllar sonra da bir hazan sabahýnda..." Binbir petekten bal almýþ da bu ses, yüreðimin orta yerine süzüvermiþ sanki...
Sýcak kahve fincaný ellerimi ýsýtýyor...Kimbilir ömrümün kaçýncý treni, az önce geçti önümden...
Boy boy, renk renk çocuklar cývýldamaya baþladý sokak aralarýnda...
Evet, yaþamak sahiden de ödül hala...Herþeye raðmen.