Daha önce bahsettiðim parka yine gittik. Bu mevsimde olduðu gibi yine bembeyazdý ve korkunç güzeldi aðaçlarý. Yýllara meydan okuyan çýnarlarýn arasýndan gözüküyordu batan güneþ, üst tarafý kýrmýzý alt tarafý turuncu. Gökyüzünden kopmuþ gelmiþ bir güzellikti ve tembellik edip çekemedim resmini. Güneþ neden batarken kýrmýzýya çalar hep düþünmüþümdür zaten. Gidiyorum ' un doðadaki en güzel anlatýmý mýdýr yoksa kýrmýzý ?

  Beyazlýðý bozan bir yeþillik gördüm ilerde ve gidip oturdum. Topraða þemsiyelik yapmýþ büyük bir çam altýydý, sýrtýmý verdim ve gökyüzüne daldým. Seninle ilk buluþmamýzý gördüm gökyüzünde. Nedendir bilmiyorum ama, yüzüne bakmaya bile cesaretim yoktu galiba. Öylesi heyecanlanmýþtým ki, bedenimi yarýp çýkacaktý yüreðim. Körebe oynuyorduk adeta, sen bir ebeydin bense korkularýnýn arkasýna saklanmýþ cesaretsiz oyuncu. Gözlerine bakýp ilk elini tutuþumu hiç unutmadým zaten, doruðu gözükmeyen kaf daðýna çýkýþýmýn ilk adýmýydý..

  Kadifemsi bir yumuþaklýðý vardý ellerinin ve devamlý ýslaktý nedense. Hep bir kaðýt peçete taþýrdýn çantanda, kimi zaman ellerini silerdin, kimi zaman kaderimizin gözyaþlarýný. Ellerin her cefanýn kurbanýydý aslýnda. Kimi zaman mor, kimi zaman kýrmýzý oldular. Kesilince kabuk baðladý, ezilince aðladýlar. Benim için o kadar özellerdi ki, çoðu zaman ellerini deðil yüreðini tutuyor zannederdim. Sana haksýzlýk eder, genelde ellerini severdim..

  Vataný uðruna savaþýrken, arkadan bir mýzrak yemiþ general kadar acýlý ve mutluyum þimdi. Ölümün yaklaþtýðýný gören insan kadar üzgünüm. Acýdan kaybetmiþim çoktan hislerimi. Büyük bir satýrla kesilip, atýlmýþ kangren olmuþ duygularým. Yarým yamalak yaðmurlarýn can verdiði çimenler kadar yeþil, güneþe kahreden kar taneleri kadar beyazým. Beynimin sað köþesindeki seni soracak olursan eðer, gülüþün yok olmuþ vücudun kaskatý, ölü dudaðý kadar morsun ve yürek yarasý kadar kýrmýzý...

  Bir hastahane odasýnda, saçý sakalý dökülmüþ, kanserli bir hastanýn umudu kadar yapayalnýz yüreðim. Yitirilmiþ düþler ardýnda, kan pompalýyor habire vücuduma. Tarifi olmayan, yolsuz bir hastalýksýn sen kýrmýzý. Yüreðimden baþlayýp bulaþmýþýn tüm vücuduma, her bir zerremde hissedilen ve ölüme kadar hasret býrakansýn yarýnlara.. Yanmanýn baþka bir tadý, alevin deðiþik bir rengisin, özetlersek; kýsaca kýrmýzýsýn..