Güzin Abla olmak......Ýnsanlarýn derdine - güya - çare bulmak. Herhangi bir konuda ne yapmalarý gerektiðine karar verememiþ olanlara yol göstermek...Yani akýl hocalýðý yapmak......Kendin bir sürü problemlerle boðuþurken, baþkalarýnýn sorunlarýna çözüm aramak......Bu zor bir iþ.

Bazen ben de yaparým bunu.Yaþým yerini buldu ya, zaman zaman gençlere akýl hocalýðý yaparým; daha doðrusu yapmak zorunda kalýrým. Herhangi bir sorunu olan yakýnýmý, arkadaþýmý, komþumu sabýrla dinler; sonra kendilerini rahatlatacak sözler söylerim. Kendimce doðru bulduðum þeyleri yapmalarýný öneririm.Güzin Abla olurum yani.....Bu konuda ne kadar baþarýlýyým, bilemem.

Zaten nasihat etmek, akýl vermek dünyanýn en kolay iþi...Böyle derler ama, bence o kadar kolay deðil. Çünkü bunu yapabilmek için, bazý konularda bilgi ve özellikle tecrübe sahibi olmak gerekiyor. Bir de aðzýnýz lâf yapacak. Bu da yeterli deðil aslýnda. ”Aðýzla pilâv piþmez, yaðla pirinç gerek,” demiþ atalarýmýz.... Sonra öðüt vereyim, yol göstereyim derken, iþ iyice sarpa sarar. Ýþte o zaman ayýkla bakalým pirincin taþýný. Güzin Abla olmak zor iþ.Yine de bazen Güzin Abla olmaktan alýkoyamam kendimi....Çünkü, çevremdekiler bu konuda zorlarlar beni.

Bakýn bir gün nasýl Güzin Abla oldum:

Geçenlerde, uzaktan akrabamýz olan genç bir bayan sabah kahvesine geldi. Elimde tv kumandasýyla karþýladým kendisini. Kapý çalýndýðýnda kumandayla cebelleþiyordum çünkü. Kumanda tutukluk yapýyor arada bir.Çakýlýp kalýyor bir kanalda, kanal deðiþtirmek ne mümkün! Eþim de yok evde.Zaten onun yokluðunda olur ne olursa.Aletler, makineler de hep eþim yokken bozulur.N’olur sanki , eþim evdeyken çýksa bu arýzalar.Yok, hep o yokken arýzalanýr.Bu da benim þanssýzlýðým olsa gerek. ” Kadersiz köpek, kurban bayramýndan önce ölürmüþ,” ya, bizde tam tersi olur.Ne zaman bir arýza söz konusu olur, eþim evde yoktur. Ýþin yoksa yol bakalým saçýný baþýný.....

Neyse, konuðumla kapýda sarýldýk, öpüþtük falan. Konuðumla birlikte salona girince, “ Kahretsin! “ diyerek, kanepeye fýrlattým kumandayý..
- “ Kusura bakma! ” diye özür diledim, bu davranýþým için.
Arkasýndan,
-“ Ýkide bir bozuluyor bu kumanda.Sinirlendim de....” diye devam ettim.
Dedi ki konuðum:
- “ Bizim kumanda da arýzalýydý, Osman tamir etti... Eþim çok becerikli. Elinden her iþ gelir. Gönlü olsa tekeden süt çýkarabilir... “
Gülümseyerek devam etti:
-“ Evde bozulan, takýlan, kýrýlan, çatlayan, patlayan her türlü alet ve makineyi tamir edebilir.Hatta bu konuda, beyaz eþyalarýn servis elemanlarýný cebinden çýkarýr.Onlarýn yapamadýðý arýzalarý bulup,- parça deðiþtirmeden – makineyi çalýþýr hale getirebilir.”
-“Aman ne güzel!” dedim.
Devam etti eþini methetmeye:
- “ Elektrik, su tesisatý ile ilgili bilumum arýzalarý gidermek, hemen her türlü makinenin onarýmýný yapmak kendisi için çocuk oyuncaðý gibidir. Bu da bir yetenek olsa gerek.”
Ben aldým sözü:
- “ Kesinlikle! ” dedim. “ Ben, bu konularda çok ama çok beceriksizim.Tüp deðiþtirmek bile benim için zor.Bazen, iki kumandasý olan televizyonda istediðim kanalý bulmakta bile zorlanýrým. Bir paketten baþka bir pakete geçemem,” dedim.

Konuðum yüzünü ekþiterek :
- “Ama, eþim çok becerikli olduðu, her türlü onarýmý yapabildiði halde evimizde arýzadan geçilmiyor,” dedi. Ve saymaya baþladý:

- “ Evde arýzalý üç tane duy var.
Bulaþýk makinesinin deterjan kapaðý bazen açýlmýyor.
Konsolun bir kapaðý tam kapanmýyor.
Balkonun salona açýlan kapýsý da kapanmýyor, ancak kilitleyerek kapatabiliyorum.
Tuvaletlerden birinin rezervuarý bozuk.
Fýrýnýmýn çakmaðý da arada tutukluk yapýyor.
Salondaki pencerelerden birisi tam kapanmýyor.Hatta sert bir rüzgâr esince, hop açýlýyor.”
Daha devam edecekti ki, araya girdim:
- “ Hani, eþim ter türlü arýzayý yapabilir demiþtin ? ”
-“ Evet... Dedim.....Ama - yapar- demedim ki, ya – pa – bi – lir dedim.Yapmakla yapabilmek arasýnda daðlar kadar fark var.Yani yapabilir ama, caný isteyince. Bir gün çýngar çýkacak ama, bakalým ne zaman.....” dedi.

Çok iyi tanýyorum eþini. Evine, eþine, çocuðuna baðlý birisi....Yalnýz, yapmasý gereken tamiratlarý zamanýnda yapmýyor, tek eksiði bu....O kadarcýk kusur, kadý kýzýnda da olur. “ Hiç üzüm yoktur ki, ardýnda çöpü olmaya,” demiþler.......Bir insan hem su tesisatçýsý, hem elektrikçi, hem marangoz, hem iyi bir eþ, hem iyi bir baba olamaz. Joker mi adamcaðýz.....Tabi içimden söylüyorum bunlarý.

Dedim ki konuðuma:
-“ Eþinle mutlusun, o iyi bir eþ, iyi bir baba; iyi de bir iþi var, deðil mi? “
Memnun memnun gülümseyerek:
-“ Evet, o çok iyi bir eþ, çok iyi bir baba.” dedi.
-“ O zaman hiç yakýnma.........Sen , çok iyi yapabildiðin halde, yapmadýklarýný düþündün mü hiç? ” diye sordum.
O daha düþünürken, ben yanýtladým kendi sorumu:
-“ Örneðin sen çok temiz bir hanýmsýn. Mutfakta, temizlikte çok iyisin. Ama, her hafta temizliðe kadýn çaðýrýyorsun,” diye çýkýþtým.Konuðumun sessiz kalmasýndan cesaret alarak;
-“Çok güzel örgü örersin ama þu üzerindeki kazak örme kazak deðil, hazýr kazak,” deyiverdim. Kýrýlmasýn diye bir örnek de kendimden verdim:
-“ Geçen sene bir etek biçmiþtim kendime, hâlâ duruyor; caným hiç dikmek istemiyor.........Þu perdelere bak! Ne kadar islenmiþ.Bir türlü yýkayamadým........Kimse mükemmel deðildir.”
Þöyle bir düþündü.Baþýný, sözlerimi onaylarcasýna sallayarak,
- “ Haklýsýn Kâmuran Abla, bunu hiç düþünmemiþtim,” dedi........

Sevgili Hanýmlar! Eþinize karþý anlayýþlý olunuz. Düþününüz ki eþiniz anlayýþlý, iyi bir eþ, iyi bir baba.......Bunun yanýnda da bazý eksikleri, kusurlarý var.Elbette olacak.O bir ilâh deðil, bir makine hiç deðil...........Hem iyi bir eþe sahip olacaksýnýz, hem mutlu bir yaþamýnýz olacak; ama bunun yanýnda da hiçbir eksiðiniz olmayacak. Nerde o bolluk!.......... Ne demiþ atalarýmýz: “ Hem karnýn tok olacak, hem börek tepsisi bütün kalacak.” .......Yok öyle üç kuruþa beþ köfte.