Ruhsal dengesizliðin mabedi ve özgürlük
     

5 aydýr girip çýkýyorum,bu keþfi zor ve bambaþka dünyaya.Önce zili çalýyorum,kapý yarým açýlýyor.Sidik,umutsuzluk yüklü kronik bir havasýzlýk çarpýyor suratýma.Saçlarý hep kýsa,yaþamdan beklentileri gibi.Kendi içlerinde yaþadýklarý öldürdükleri,can çekiþtirdikleri yalnýz ve karmaþýk yaþamlarýyla,özgürlükleri de, aðýr açýlan kapýya kadar olan kýsa koridorla son buluyor.
Yýkanmasý kolay ve dayanýklý diyedir belki kim bilir,kot üst ve alttan oluþmuþ tek tip elbiseleriyle,yýrtýk terlikleri,yýrtýk ,darmadaðýn olmuþ umutlarý,belki de yýllardýr umudu düþlemeden yaþamayý kanýksamýþ bu insanlar,ruhsal dengesizliðin mabedinde; savaþ alanýnda karþýlaþan iki ayrý grup gibi bakarken birbirimize,yenilgiyi kabul ediyorum o bizim;para,iþ,trafik,ince belli bardakta çay,güzel bir sinema keyfi,arkadaþ sohbetleri,evi olmanýn huzurunu hissettiren bakýþlarýmla.
Karmakarýþýk bir yüz ifadesi,bir deðil yüzlerce yüz ifadesi.Niye hepsi çirkinler?,gülmeyi unuttuklarýn dan mýdýr,ama benim yurdum insanýnýn kaderi deðimlidir gülmeyi unutmak,hepimiz mi çirkiniz yoksa?!Bunca þey düþünürken onlar hakkýnda,ben nasýl gözüküyorum onlarýn tarafýndan?O ruhsal karmaþýklýðýnýn arasýnda,neyim ben? bu bütün dünyalarý olan havasýz koridorlarýnda dolaþýrken.
Parçalanmýþ terlikleri,sýrtýnda içi giysi dolu o aðýr çuvalýyla üstüne büyük gelen kotu çekiþtirirken,ne güzel sordun ‘sigaran var mý?’ diye ve ‘paran var mý?’Cevabýný
Bildiðinden mi uðramadýðýn hayal kýrýklýðýyla yoluna devam ettin,’umudum var’ diye verdiðim cevabý duymadan.
‘Dua et de buradan çýkalým.Evim burnumda tütüyor!’diye baðýran kadýn,nasýl utandýrdýn özgürce attýðým adýmlarýn sesini.
Özgürce attýðým adýmlar,özgürce aðlamalarým,özgürce susuþlarým günlerdir,uyumamayý tercih ediþim özgürce,özgürce yok oluþum hüznümde.Acý çekiþlerim,iç geçiriþlerim geçmiþ de dolaþýp.Yoruldum,yorgunum ama özgür.
Yaþam nasýl istiyorsan öyle git,ama dur,burnumda tütme,uzak durma,bir sen beni deðil,benimde seni sarmama izin ver.