Adýný yazmadým senden sonra,
yangýnýndan kaçýrýp gözlerimi
resmine hiç bakmadým.
Her sabah
yokluðunla ýslanan saçlarýmý okþadým
þefkatine özenip...


Senin kýyýlarýndan
yelkenlerime üfleyerek açýldým
umutsuzca
umut deryasýna.
Adýný yazmadým senden sonra
resmine hiç bakmadým.

takvimler þaþýrdý senden sonra
büyümedi hiç bir umut
ben de büyümedim gittiðinden beri
bak býraktýðýn yaþtayým hala
yine de hayatýn uzaðýndayým artýk
ve bir hayat uzaðýndayým.
Ondandýr küreklerine hiç asýlmadým hayatýn
bir dalga beni atar diye kýyýlarýna.

dost eli puþ eline karýþtý baba
sancýlar birikti bak avuçlarýmda
oysa
"yaþlý bir fahiþem bile olmadý göðsünde aðlamak için"
yazgým hüzün güzergahý
ve isyaným sadece kendi kulaðýmda...

Korkarým...
Sana gecikmekten korkarým.
Korkarým...
Sensiz bir gün daha yaþayabileceðimden korkarým
ve korkumu unutmak için
türküler söyler,
Kürtçe aðlarým.
Ama acý,
her dilde ayný tadý veriyor korkarým...

Hüzünler biriktirir,
gizli gizli aðlarým.
Bir tek sana aðlarým.
Hayat beni -að-lar...
Hayat beni baðlar...
Hayat beni avlar.....korkarým....

bak býraktýðýn yaþtayým hala
yol yordam acemisi
saklanýr yastýðýma
gelemezdim ardýndan
çocuktum... o yollarý bilmezdim.....

... korkarým
Gittiðine deðil,
beni de götürmediðine aðlarým...

21.05.2002

*Babamýn ölümünün 13.yýlý anýsýna...