Yýllarýn özlemi miydi bunca çeken seni bana...yoksa nedeni bilinmez coþkum mu?
Her caným deyiþinde bin kere yok oluyorum. Sen aramadan bulduðum, hazan gecelerin karanlýðýnda karþýma çýkan ýþýksýn. Geceler neden böyle aydýnlýk demek anlamsýz, sen varsýn yanýmda. 3-5 nöbetinde beklerken yanýnda sevgi adýna, dostluk adýna, insanlýk adýna ne varsa bölüþtük de bir sana vedayý öðretemedim.
Diyemedim ki gitmem gerek, diyemedim ki yýldýzým sönüyor. O kadar sevgi dolusun ki, elinden oyuncaðý alýnmýþ bebek gibi boynunu bükmeni istemiyorum. Ne yapayým ben, ne yapayým da sana veda edeyim? Nasýl diyeyim? Seni sana emanet ediyorum.
Bu bir isyan, belki baþ kaldýrý. Dilerim ya da umarým ki hayat sadece bir göz kýrpmýþtýr, kandýrmýþtýr beni. O an dünyalar benim olur. Varlýðýnla varlýðýma can katan senin dualarýn umarým yerine ulaþýr ve ben gitmem henüz.
Sanki vakit daha erken gibi. Ne dersin?
Canýmsýn.