Ýkirciklikten olsa gerek bilgeliðin verdiði zulüm
Ki yüz yýl seviþmiþçesine yorgun bugünlerde ruhum
soyut seviþemeyenler algýlayamaz
ve ben anlat(a)mam bir kadýnýn yüzündeki orgazm çizgilerinin sürrealizmini
ellerinizle düðüm atarken boðazýma
yine de karþýlýksýz seviþkenliðime akar kaným
cellatlarla da seviþenler olmalý günahkar zamanlarda…

Kýstaslar ulaþýyorsa amacýna / yakarým anlamsýzlýðýn mutlakýyetini kýsacýk bir an
bürünürüm karýnca ideolojisinin neþeli kahkahalarýna/ toprak olurum
Ölüm! Geçmiþten geleceðe uzayan istikamete ters düþmeyen ölüm
yaþama doymamýþ bir toyun gözlerinden süzülen kan gibi
Ölüm! Geçmiþten geleceðe ölüm olurum
ve çürür fidanlarým göðe yükselme hýrsýnýn tam ortasýnda
Gardiyanýn küfürlerine salýncak kur-an akýl mahkumlarýna
dava açmak için ölürken ben...

Ak kadýnlarýn türküleri süpürürken ala çalmýþ imgelerimi
yapraklar rüzgar duasýndadýr pençelerimden korktuklarýna
ne onlar kaçabilir ne ben / saklanýr geçmiþe kelimeler feryat figan
ki ey dünya duy sesimi bir saðýr baðýrýyor sana
ki ey insanoðlu sözlerimiz yormamalý an’ýmýzý üç parçaya
Bakýn! Gelecek koþuyor üzerimize bakýn
içimize çektiðimiz cesetlerin onurlu tohumlarý
ve cehennem ufacýk kuyunun dört bir yaný
Nietzche’de orada Muhammed’de
gelin yormayalým an’ýmýzý üç parçaya
Gelin! Kirli ellerime kurun salýncaklarý
Cellatlar gibi seviþelim kimsenin bilmediði bir öyküde
cellatlar gibi ölelim cehennem günahlarýmýzla yanarken
bir kürek siz / bir kürek ben / ve bir kürek tek kanlýmýz…
Ýp ucu þeytan…