Caddeye uzanan beton yýðýný
Demir korunaklý
Ümitlerimi taþýyorsun gök yüzüne
Gök yüzü, ki o gök yüzü
Hiç bu kadar anlamlý görünmemiþti gözüme...

Bak beton yýðýný bak!
Gök yüzünde, kadýnýmýn gözleri var!
Gök yüzünde, yol gösteren
Binlerce! Binlerce! Binlerce!

Ýçimde koyu bir çiçek açmýþ
Adý kehribar
Az da olsa paylaþýyor lirik kokusunu
Kelebek olma ümidini yaþatan týrtýllarla
Biliyor! Kehribar biliyor!
Ümidin vazgeçilmez tadý var yosma yapraklarýnda...

Ýçimde o týrtýllardan biri
O aslýnda aksak-aksak atan kalbimin meydan muharebesi
O aslýnda akýllara zarar bir uçma delisi
O aslýnda özgürlüðe mahkum bir kelebek...
Kanatlarýnda aþkýnýn gök kuþaðý misali renkleri...

Ýçimde o týrtýllardan biri
Kozasýný örmek için týrmanýyor
Týrmanýyor kehribarýn ürkek vücuduna
Tam ulaþtým derken ...
Kayýp düþüyor, her defasýnda...

Ýçimde o týrtýllardan biri
Yýlmýyor!
Biliyor kozasýný örmeden çýrpamayacaðýný kanatlarýný
Biliyor! Biliyor! Biliyor!
Savaþmadan paylaþamayacaðýný, kehribarýn göz yaþlarýný...

Biliyor! Ama bilmek istemiyor!
Kokusu paylaþýlmayan her çiçeðin bir gün solacaðýný...

Biliyor! Ama bilmek istemiyor!
Týrtýl görmek istemiyor!
Çiçekler solduktan sonra týrtýlla kelebeðin ne farký var ki
Çiçekler solduktan sonra uçmanýn ne anlamý var ki...

Biliyor! Týrtýl biliyor!
Bir gün kehribar farklý açacak yapraklarýný yeni güne
Uzanacak kadife bir merdiven gibi topraða
Ve týrtýl kazanacak meydan muharebesini
Uçacak! Uçacak! Uçacak!
Ve gelip konacak kehribarýn kara yapraklarýna...

Biliyor! Týrtýl biliyor!
Yeni bir gün doðacak gizemlerin üzerine
Kehribar kokusunu
Kelebek kanatlarýný paylaþacak
Yeni bir gün doðacak
Ve o gün
Týrtýl, kelebek olacak...

Ve o günlerden sonra bir gün;
Kelebek, özgürlüðün þiirini yazacak kehribara...
O günün umuduyla, merhaba!