- SÝS -


"Yaþam öyküleri, sanýldýðýnca karýþýmsýz deðil, karýþýmlýdýr.
Her bir yaþam öyküsü, öbür yaþamlarýn parçacýklarýyla tamamlanýr."
- Özdemir Asaf -
NAZLý

altý yýl önceydi. bizimki býrakýp gitti bir sabah. dur bir sigara içelim. sen de ister misin? sert, mert içiyoruz, saðol. seninki yakmaz benim boðazýmý. kahve diyeceðim ama... peki sonra.
þunun babasýný on bir yýl önce gördüm. bir düðünde. üç beþ arkadaþýyla oturmuþ zýkkýmlanýyor. ama o kendi baþýna sanki. diðerleri gülüþüyor, oynayan kýzlara bakýyor, o dalgýn. aðýr bir dalgýnlýk. masadakiler kalkýp oynuyor, kafalarý iyi; bizimki masaya çakýlý. ha bire çekiyor. hani Hüsnü vardý, kemancý. bildin deðil mi? o da bizimki içsin der gibi bir asýlýyor. dertsiz adam kanser olur, kalkar masadan. öyle çalýyor namussuz.
aþýk oldum. ilk görüyorum. nesine olmadým ki ! dalgýnlýðýna, arada baþýný kaldýrýp gülümsemesine, sigara içiþine. beni de o alýþtýrdý. o dediysem gittikten sonra yani. bir sigara çekiþi var, Allah seni inandýrsýn o çekiyor ben öksürüyorum. parmak uçlarý yanacak gibi. hele bakýþlarýna. Kadir Ýnanýr halt etmiþ! üzerinde açýk mavi bir gömlek, uzun kollu. yeni almýþ düðün için. katlama izlerinden belli. bir gün ütüsüz giydirmedim boyu devrilesiceyi. kýymet mi bildi sanki?
hani biri seni gözetler de sýrtýn dönük de olsa hissedersin. sonra dönüp bakarsýn. o da öyle. anladý mý nedir? ondan beklenmeyecek bir çeviklikle o kara gözlerini kýsýp bana bir baktý ki öldüm sandým. ateþ bastý her yanýmý. yanýmda anam anladý. Nasýl olmuþsa suratým al al. ateþime bakýyor safým, ne bilsin?
kahvenin sýrasý deðil mi abla? bak bu kahveyi bir ben yaparým, bütün kasabalý bilir. kahve ya mermeri olur ya da serseri. iyi kahve böyle renk renk olur. renk dediysem kahverengi tonlarý: açýk, koyu... köpüðün altýndan süzülecek renkler.
o gece uyuyamadým. sabah olmadý. yemeden içmeden kesildim. dalgýn oldum. anam tuz ister ben þeker götürürüm; þeker ister tuz götürürüm. bir gariplik var bu kýzda demiþ babama. yemeklerde laf çarpar, aðzýmý arar... neyse. sordum soruþturdum gizliden. kimin nesidir, diye.
adý Nihat'mýþ. Çarþý Cami'nin yanýnda bir dükkaný varmýþ: köþker, babadan kalma. dükkan dediysem baraka gibi bir yer. ben akþamdan kuruyorum: eski ayakkabýlarýmý tamire götüreceðim. sabah oluyor, elim ayaðým giriyor birbirine. böyle böyle bir hafta geçti. akþam, tamam diyorum, sabah oluyor cayýyorum. hem kiminle gideceðim? tek baþýma gitsem... hafifkýz olurum korkusu. aldým bir gün Gülsüm'ü yanýma, elimde poþet çýktým. birinin topuðu düþmüþ; birinin tokasý çýkmýþ, olacaða her þey bahane. Gülsüm'ü de tembihledim. o konuþacak. konuþabilecek cesaretim olsa ben konuþacaðým ya nerdee? daha ben caminin minarelerini görünce titremeye baþladým, kaç yüz metre öteden. Gülsüm usta bu iþlerde.
vardýk barakaya. önce Gülsüm girdi ardýndan da ben süklüm püklüm. o aðzýnda sigara, vuruyor da vuruyor önündekine. bizim farkýmýzda bile deðil. öyle dalmýþ yine gözü çýkasýca! "Usta" dedi Gülsüm, "þunlara bir bakýversen." bizimki o zaman kaldýrdý baþýný. hoþ benim baþým önde. bakamýyorum bile. "iki saat sonra alýrsýnýz." deyip attý ayakkabýlarý öyle üstünkörü.

NESLÝHAN

Efkan hep sorardý: "babaný" derdi "hiç merak etmiyor musun? " "etsem ne fayda!" derdim, "birkaç
fotoðraf var düðünlerinde çekilmiþ, hepsi bu! " "bebek vermiþti bir keresinde bana. bez bir bebek. bir de onu hatýrlýyorum. kendi yapmýþ. annem derdi. "
þimdi Efkan da yok. biri bana onu sorsa, onu da hatýrlamýyorum derim. yüzünü bile. insan en yakýnýndakilerin yüzünü dahi unutuyor. kimi geceler zorluyorum kendimi. yeni bir suret çýkýyor ortaya. benzemiyor Efkan'ýnkine. gözden ýrak olan gönülden de ýrak olur derler ya, ya gönülden ýrak olan?
sevmiþtim Efkan'ý. annemin babamý sevmesi gibi. babam anneme nasýl yar olmadýysa Efkan da bana... annemin anlattýklarýndan hiç bahsetmedim Efkan'a. Efkan çok üsteledi de yine de anlatmadým. bütün kasabalýnýn bildiðini Efkan bilsin istemedim. hem Efkan'a ne idi bunlardan!
kýz çocuklarý babalarýna benzeyen erkekleri severlermiþ. üniversitede öðrendim bunu. yurtta oda arkadaþlarým da doðrulardý bunu tercihleri ile. Efkan babama benzer miydi? bunu bilemedim. ama ben erkeðimin dedem gibi olmasýný isterdim. onun gibi ince, yapmacýksýz, abartýsýz.
babam gönderince görücüleri, dedem pek oralý olmamýþ, mesafeli davranmýþ gelenlere. annem diretince üstelememiþ. "senin hayatýn kýzým, bir þey diyemem." demiþ. " kendi yazgýný kendin sürmek istiyorsan alnýna... "
babam bizi terk edince annem hep aðlamýþ. günlerce, gecelerce. tesellisi dedeme kalmýþ. bir gün olsun yüzüne gelmemiþ annemin, bir gün olsun" sen istedin o çulsuzu" dememiþ.
     annem kimi geceler dua gibi mýrýldanýrdý: " en aðýrý da bu! hiçbir þey dememesi. kasabalýlarýn
dedikodusuna göðüs germesi... "
     Efkan babama benzer miydi, bilemedim. ikisini de en lazým gelen zamanda yitirdim...

NÝHAT

Nazlý bizim fakirhaneye gelince... oðlum Nihat dedim, seviyor bu kýz seni. hem sevmeseydi gül kurusu kazaðýný giyer miydi? uzun, siyah saçlarýný býrakýr mýydý omuzlarýna?
çýkýp gittiler Gülsüm'le. o iki saat geçmek bilmedi.
iki gün sonra yollayýnca görücüleri nasýl da þaþýrmýþ. evlendikten sonra söylediydi. "ben" dediydi "hiç beklemedim senden" "ne bileyim dükkanda hiç ilgilenmeyince. "     
     babasý karþý çýksa da ... Nazlý istiyorum deyince kýrmamýþ bizimkini. Nazlý adý gibidir. evin ilk çocuðu. kasabanýn güzeli. babasý iki etmezmiþ bir dediðini.     
     nasýl vurulmuþsa bana o düðünde, neyime vurulmuþsa?     
     ben mi?     
     erkek kadýný sever, geçer; geçebilir. üzerinde konuþmaya bile lüzum görmez. ama bir kadýn erkeði
severse, o yüreði taþýrsa içinde. hem de kasaba yerinde. düþerse erkeðinin peþine. "o benim" diye diretirse...
     o sabah erkenden çýktým evden. ne Nazlý'yý ne de Neslihan'ý öptüm. korktum. ya "baba nereye?" derse Neslihan.
     Nazlý'yý uzun geceliðiyle saðýr uykusunda... Neslihan'ý karnýna kadar çekilmiþ ayaklarýyla...daha gün doðmamýþtý. aðýr bir sis vardý kasabanýn üstünde. bir tek, caminin puslu ýþýklarý...

Veysel Kaygusuz
TDE Öðretmeni