BÝR ÞEHÝR HÝKAYESÝ

“Sizi göreceðim, içimde bir þey koþacak. Siz, görmeden geçeceksiniz. Ben kederle sevinci duyup dalacaðým istediðim aleme. Dünyayý yeniden kederlerle kuracaðým. Sonra çarþýlardan çarþýlara, insan sesleri arasýnda, her þeyi sizinle kurulmuþ bir þehirde dolaþacaðým.”

     Salah Birsel, “Ýstanbul Sokaklarýnda” isimli bir denemesini, Sait Faik’ten alýntýladýðý bu cümlelerle bitirir. Ne güzel deðil mi? Ýçinizde bir þehir yaþatýyorsanýz ve o þehri anlamlý kýlan bir sevgili varsa; ne kadar titretir yüreðinizi bu ifadeler. Yürürken çiçekler geçecektir yanýnýzdan. Kuþlar kalbinize uçmaktadýr. Bu þehrin bütün çýkmazlarý kalbinize çýkmaktadýr. Ýçinizin sesi o kadar kaplamýþtýr ki varlýðýnýzý, çarþýlar ve insan sesleri derin bir sükuta dönüþür..
Sonra þehrin sesleri önünüzde perde perde açýlýr; bir vapur düdüðü, bir istasyon gürültüsü.. Ýskelede bekleþenlerle, önlerinde bekleyen trene binmenin tereddüdünü yaþayanlar ne kadar uzaktýr birbirlerine. Trenler karþýya ulaþtýrmaz ki. Trenler gerisin geriye gider. Arkasýný döner trenler, þehre sýrtlarýný çevirirler. Neden böyle yaptýklarý hiç bilinmez. Vapurlarsa Sirkeci’ye uðramazlar. En geniþinden bir manevra yaparlar. Heybetlice bir düdük öttürürler, þöyle uzunundan. Sularýn ortasýnda açýlan ince bir yara gibi süzülürler Üsküdar’a doðru..
     En uzun yolculuklar bir þehirde yapýlýr. Hiç konaklama tesisi yoktur. Yollar ve yolculuklar birbirine karýþýr. Yolcu tektir ama.. Bir yolcu bütün þehri doldurmaktadýr. Bütün þehir, bir yolcunun kalbine sýðmaktadýr. Üsküdar’a giden vapurdaki adam, kýrlangýçlarý martý zannetmektedir. Bir yolcu, kalemi her eline aldýðýnda Üsküdar’a tekrar gitmektedir. Ve yolculuk, arka çaprazda ayakta bekleþen kýzýn saçlarýný görememektir. Kýz sigara içmektedir; ve saçýnýn rengini bilemediðin kýz, kýrlangýçla martýnýn farkýný bilmektedir.
     Þehir bir yolculuktur. Trenlerin þehirden hiç çýkamadýðýný kaç kiþi bilir? Þehir, bir yeniden kuruluþtur. Bir aþýk kalbi kadar yanar þehir. Trenler kaçamaz bu yangýndan. Her tren, bilmeden bir yolcunun kalbine iner. Vapurlar ince bir sýzýdýr. Vapurlarýn þehrin kalbinde açtýðý yarayý sadece aþýklar hisseder. Ýskeledeki adam boþuna bekler. Üsküdar’da bir yangýn baþlar. Yolcu, sað çaprazda bekleþen kýzýn bir hayal olduðunu zanneder. Þehir bir hayaldir. Hayaller yan yan bitmez. Bir martý suya dokunur ve bir yangýn cýýýss eder.
     Þehrin sonu sessizliktir. Çarþýlar ve insan sesleri bunu ilan eder. Þehir, orta yerinden çatlar. Bir yolcu, trene tereddütle biner. Bir tren yolcunun kalbine iner. Bir vapur Üsküdar’a gider.     
Ve þehir, daima yarým kalan bir hikayedir.
“O”, görmeden geçer gider.

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.

Söyleyeceklerim var! Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor? Yazýlarý yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz, yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler. Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.

 

---

ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.

---