Issýz ve sessiz bir akþam üstü yeniden. Sigaramý yakmýþým, süzülerek yaðan karý izliyorum düþünceli düþünceli. Hafifden gözlerim doluyor, aðlamak istiyorum ama gururum engel her zaman ki gibi. Neden bu kadar hüzün. Yanlýzlýðýmdan olsa gerek...    Düþünüyorum tekrar, acaba ben gerçekten yanlýzmýyým diyorum. " Aslýnda hiçbir zaman yanlýz olamam ki" diyorum kendi kendime, gerçekten sevdiðim biri yok ama sevildiðimi de biliyorum adý aþk olmasa da... Susuyorum, duraksýyorum bir anda, peki sevilmiyorsam? Peki çevremdeki sevgi sandýðým olgular sadece doðruluk maskesi takmýþ yalanlardan ibaretse?Sigaramdan bir nefes alýyorum ve düþünceye dalýyorum acaba gerçekten yanlýzmýyým? Bir nefes daha,hayýr yanlýz deðilim. Beni asla yanlýz býrakmayan bir þeyin olduðunu anlýyorum aniden. Kýskançlýðýn had safasýnda olan ve sadece benimsin diyen bir þey. Hep yanlýz kalmamý isteyen bir þey. "Hayýr hayýr ben yanlýz deðilim" diye fýsýldýyorum kar tanelerine. Biliyorum ki yanlýzlýk beni hiçbir zaman yanlýz býrakmýyor... Aðlamaklý bir gülümsemeyle bakýyorum beyaz bir denize. Yanlýzlýk beni terk etti ben ondan kurtuldum, o beni buldu ben yine ayný ben...    Sigaramdan bir nefes daha alýyorum "Demekki hiçbir zaman yanlýz deðilmiþim ben" diyorum kendi kendime. O zaman gereksiz hüznüm beni terk ediyor, anlýyorum ki yanlýzlýk sadece beynimizin bizimle dalga geçmesi, anlýyorum ki yanlýzlýktan daha önemli þeyler var...   Kar susuyor, caddeler usta bir ressamýn elinden tuale alýnmýþ resim gibi.Bakýyorum, sigaramdan bir nefes daha çekiyorum... Artýk yeni sigara yakmak istemiyorum. Biliyorum ki yeni bir sigara, yeni bir dert. Sigaramdan bir nefes daha alýyorum ve onu yanlýzlýðýna gömüyorum...