Mavi renki ahþap bir kapýyý çalardým eskiden. No:6. Çalar ve kaçardým. Sonra saklandýðým yerden kafamý hafifçe uzatýp bakardým kapýyý açanýn beyaz saçlarý topuz olmuþ baþýna. Ah gördü beni! Güle oynaya koþardým kapýyý açanýn açýk kollarýna...
- Yavrumun yavrusuuuuuuuu! diye çýn çýn öterdi minniminnacýk babaannem. Mavi renkli ahþap kapýnýn eþiðinde bir süre sürerdi bu kavuþma merasimi. No:6, Kumsal sok. Ýstanbul’un eski rum ahalisinin ve balýklarýnýn eskiden bol bol olduðu Ýstanbul’un çok eski bir semti. Ve ben emniyetteydim. Çünkü orasý benim oyun evimdi. Ýçinde hayali dostlarým, akrabalarým, kardeþlerim, kocalarým ve çocuklarým vardý.
Belki bir bankanýn müdürü olurdum ve eski faturalardan çek yapardým, üstlerine de tahta bir havanýn kýçýyla þakacýktan mührümü basardým. Ya da bir tezgahtar olurdum ben. Babaannemin ahþap elbise dolabýnýn kapýlarýný ardýna dek açar ve kararsýz müþterime elbise beðendirmeye çalýþýrdým. Müþterilerim benim zevkime güvenirlerdi genellikle.

Kumsal sokaktaki ev tam 3 katlýydý. Ahþaptý. Giriþ katýnda kocaman bir avlusu vardý. Kapýdan girer girmez sol yanda babamýn eski sandalý dururdu. Sandal sýðacak kadar büyükmüþ avlu be... Sola doðru döndüðümde 2 kapý karþýlardý beni. Mutfak ve oturma odasý. Oyun evinin sakinlerinin hayatlarý bu küçük oturma odasýnda geçerdi. Ama avludan sola dönülmeyebilirdi de...Bu durumda, kapýdan girdikten sonra saðý, solu hiç karýþtýrmadan dümdüüüzzzz yürünür ve sola doðru kývrýlarak çýkan, basamaklarý muþamba gibi birþeyle kaplý merdiveni kullanarak 2. kata ulaþýrdým. Heh. Ýþte bu katta 2 yatak odasý 1 de oha dedirtecek büyüklükte salon vardý. Salon artýk sessiz ve kullaným dýþýydý benim zamanlarýmda. Ama eskiden misafirleri burada aðýrlarlarmýþ babaannemler. Aslan ayaklý kocaman bir masa vardý bu salonda.
Ýþte geldik! Birazdan küçük bedenim güçlü kuvvetli dört aslan bacaðý tarafýndan çevrelenecek.
Masanýn altýnda saatlerimi geçireceðim taa ki babaannem alt kattan haykýrarak beni yemeðe çaðýrana kadar. Ertesi gün görüþmek üzere iþten yeni gelmiþ kocamý ve az önce altýný temizlediðim bebeðimi býrakýp alt kata ineceðim. Aklým onlarda kalmayacak. Ne ayýp!

Altkata inerken merdiven yerine trabzaný kullanacaðým tabii ki...Trabzan çok kaygan olmadýðýndan kendimi itekleye itekleye kaymaya çalýþacaðým aþaða kadar. Bittiði yerde kýçýmda bir avuç hissedeceðim. Ya babaannem, ya dedem ya da o zamanlar bekar olan, evin diðer sakini amcam olacak bu avucun sahibi. Herkes gülecek. Ben de...hihi. Böyle bir gün yaþanmýþ olacak. Hiç sýkýlmadan, hiç binalarýn arasýnda kaybolmadan ve hiç hüzün yaþamadan...Tek sýkýntým yeterince kaygan olmayan trabzanken...

Benim adým Cahide. Öylesine bir isim. Herkes gibi biri. Herkes gibi en özel. Herkes gibi en yalnýz. Herkes gibi en mutlu ya da mutsuz. Herkes gibi anýlarý olan.
Merhaba.

Benim dedem dalgýçtý bir de. Gemi bakýmlarý filan iþte. Kafasýna þu astronotlarýn kafalarýna geçirdikleri büyük kavanoz gibi birþey takar ve gemilerin altýna girermiþ. Ama ona “ midyeci Hasan” derlermiþ-di. Balýkçý, aðýr içici, geniþ göðüs kafesli, boylu poslu kel Hasan. Civarýn bütün meyhanecilerinin dostu, çoluk cocuðun Hasan babasý, kendisinin de 4 oðlu olan, minicik boylu karýsýnýn kocasý ve benim dedemdi o. Evin sokak kapýsýnýn önünde otururdu yaþlýlýðýnda...ve içerdi ve gülerdi ve þakalaþýrdý herkesle...Bütün semtin en sayýlan, sevilen, alem adamý benim dedemdi. Ona yuvada öðrendiðim bir þarkýyý söylerdim ve hala;
“kýrmýzý balýk gölde
kývrýla kývrýla yüzüyor
balýkçý hasan geliyor
oltasýný atýyor”
Ben Hasan babanýn torunuydum.Yihuuu! Fakirce bir semtti onlarýnkisi,fakirleþmiþ demek daha doðru belki, sevgili rum ve ermeni komþularý gümbürtülerle sessiz sessiz akýp gitmiþlerdi her gün biraz biraz ve ben Hasan babanýn 3. oðlunun kýzýydým, bisiklete binerdim, kýymetli emanettim..arka sokaklara gitmeme pek izin verilmezdi ama kaçardým ben. Yaratýkmýþým gibi bakarlardý fakir evlerden salkým salkým uzanan baþlar. Anlamazdým nedenini salkýmlarýn. Baþka diyarlardan gelmiþim gibi hissederdim kendimi sadece.
-Hasan Amcanýn ortanca oðlunun kýzý bu..hani vosvoslu bir kadýn geliyor ya akþamlarý. He iþte o da anasý.

O zaman yaþým daha tek haneli bir rakamdý. Ve dedem o aralardan bir ara midyelerine ve balýklarýna elinde raký kadehiyle koþa koþa gitti. Dönmeyecekti. Babannemi de bütünleþtiði ahþap evinden ve herþeyinden çekip çýkardý oðullarý, moderen bir semte, kaloriferli bir eve taþýdýlar..yeterince yorulmuþtu kadýncaðýz..hem fare kapanlarýyla da boðuþmamalýydý artýk. O da ister gibi görünmüþtü aslýnda. Demek sadece görünmüþ. Taþýndýktan 1 hafta sonra vazgeçti yaþamaktan. Kel Hasan’a gittiðini sanmýyorum.
Çünkü kel Hasan zeytin çekirdeklerini tabaðýnýn altýna saklardý...oysa ki yemesi yasaktý ama o yerdi ayrýca babannemin hemen her türlü sýzlanmasýna “hamhumþaralop” diye cevap verirdi...
Ama belki de gitmiþtir. Kel Hasan ve lakerdalarý , topuzlu karýsýnýn topuzu ve ev yapýmý þaraplarýyla tekrar buluþmuþtur denizlerin en orta yerinde. Bir 6 m lik sandalda dünyalar güzeli bir kadýnla, geniþ göðüs kafesli yakýþýklý bir kel adam görülmüþtür belki. Adam kürek çekmekte, kadýn dalmýþ uzaklarý görmekte...Bir kaç midye dolmasý, lakerda parçalarý, karidesler buðlanmakta, adam rakýsýna doðru hamle yapmakta, kadýn kadehini güneþin batýþýna doðru kaldýrmýþ...Ne mutlu görünüyorlar...Ne güzeller...
Onlar benim çocukluðum...

Ve ben Cahide olarak, cahide cahide en sevdiðim yer olan balýk pazarýnýn içinden geçmekteydim son günlerden bir günde, günün sonlarýna doðru bir saatte.
Balýklar benden geçmekteydi...içimdeki zaman tünelinde yoðunluk vardý gene. Her balýk kanadýnda bir ses, her kuyrukta bir an yaþýyordum kiiiiiiiiii...
Üç yaþlý adam geçti arkamdan. Vallahi de billahi de bu sözü yakaladým binlerceleri arasýndan,
- Yahu bizim Hasan ölmüþ müdür?

Cevabýný kim verdi, ne cevap verdi duyamadým. Kalabalýkla beraber akýp gitti yaþlýlar ve tüm yaþlar...
Bir çinekop kuyruk salladý...
Bir jumbo karides pembeleþti...
Ve benim caným midye dolmasý çekti...Üstüne limon da sýkarým.
Selamlar huuuu...
Ben cumbalý evin cumbasýnda oturur gibi oldum gene. Karþýmda aslan ayaklý büyük bir masa...altýnda bir boþluk...
Bakakaldýk birbirimize...



Hamhumþaralop: argoda boþ lakýrdý demekmiþ..demek dedem babannemin her lafýna boþ lakýrdý demekteymiþ..ben de bunun komik ve anlamsýz bir efekt olduðunu düþünürdüm ...

12.02.2004