(Siyah gözlerinin destanýný yazmak ve bu destanla gözlerine varmak için, içimdeki þairleri bir bir uyandýrdýðým bir zamanda, bir ateþ gibi düþtü içime: O siyah gözlerinin bir zemheri olduðu! ...)

Þimdi kelimelerim týpký yüreðim gibi
Sözlerimi kalbimden kopartýp alýyorum
Adým gibi bildiðim efsuni gözlerini
Bir hançermiþçesine kalbime saplýyorum

Yuvalarýndan düþen o yavru kuþlar gibi
Apansýz düþüyorum o siyah gözlerinden
-gözlerimden düþüyorum...

Seller gibi akýyor içime anlamsýzlýk
Kalemime verdiðin o mürekkep kuruyor
Þairler kitleniyor arka odalarýma
Aðýdým bile artýk bana yasaklanýyor

Sokaða terkedilmiþ bir yalnýz bebek gibi
Þimdi atýlýyorum bir çýrpýda kalbinden
-kalbimden atýlýyorum...

Yeþili çekiliyor o bahar yüreðimin
Baharýmda davetsiz kýþý karþýlýyorum
Zemheriye dönüþüyor karasý gözlerinin
Þimdi o gözlerinde bil, tir tir titriyorum

Bir uçurumdan düþen yaralý ceylan gibi
Þu anda düþüyorum tutunduðum gönlünden
-gönlümden düþüyorum...

Iþýklarým söndü ve uçurumlar büyüdü
Birinden diðerine düþüyor...düþüyorum
Sesim yankýlanmýyor can çekiþen sözümde
Kendi dilimde bile prangalanýyorum

O sararmadan düþen yeþil yaprakalar gibi
Zorla koparýlýp da düþüyorum dalýndan
-dalýmdan düþüyorum...

(Kasým-97)