Sýrtýnda yýrtýk, yamalý bir gömlek;
Bacaðýnda eski püskü bir pantolon;
Belki de altýnda yoktur don;
Önünde kýrýk, küflü eski bir çömlek;
-ne varsa içinde?
Yalýnayak,
Elinde kýrýk saplý bir kürek
bir adam;
eðilerek, bükülerek
kan ter içinde,
belki içinde dizginlenememiþ duygularýn heyecanýyla
hýzlý hýzlý çalýþýyor;
bedeniyle deðil de sanki canýyla…
bir ân bile durmadan!...
Belki hayalinde ümitlerini
çamur yapýp kanýyla.
Adam gibi görünüyor ama
benzemiyor adama
hiçbir yanýyla.

Yarýk yarýk olmuþ elleriyle
arada sýrada çamurlaþmýþ terini silerken
vakur alnýndan;
bir gökyüzüne,
bir de yaptýðý iþe bakýyor,
feri tükenmek üzere olan gözleriyle.
Bâzý orasýný burasýný kaþýyor,
bâzen çöküyor yere,
yorgun yýlgýn bir halde.
Çökmüþ omuzlarýnda
çok aðýr bir yük taþýyor gibi,
çömeldiði yerden bâzen
fýrlýyor aniden;
çalýþmaya baþlýyor sonra býraktýðý yerden;
sanki birileriyle,
belki de kendisiyle yarýþýyor gibi…

Susuzluktan kurumuþ dudaklarý
bâzen gülümsüyor,
hiç yaþamadýðý iklimlerde dolaþýyor gibi…
bâzen umarsýzca dudak büküyor
her þeyi küçümsüyor gibi…

Birden býrakýyor elindeki küreði,
belki hýnçla dolduðundan yorgun yüreði,
kýzmýþ gibi yaparak
hattâ yere çarparak;
koþar gibi yürümeye baþlýyor
tekmeler atarak;
kendi elleriyle yaptýðý keseklere
ayakkabýsýz ayaðý,
kalsa da kanlar içinde…

Bâzen taþlarý alýp eline
kuþlarý taþlýyor;
piþman olmuþçasýna yaptýklarýndan
dönüyor sonra geriye;
bir acý dolmuþ gibi içine.
Býraktýðý yerden, tekrar çalýþmaya baþlýyor;
gözlerinde gülle gibi yaþlarla,
boðuþuyor,
adetâ savaþýyor;
býkmadan, usanmadan
topraktaki taþlarla…

birden vazgeçiyor uðraþmaktan
uðraþtýðý kuþlarla
kararýyor gözleri
boþ çuval gibi yýðýlýyor yere,
gözleri sabitlenmiþ þekilde göklere.