SON
Birilerinin bir þeylerin üstüne,
Çok zor artýk,acýtýyor.
Kendi isteðini kendine anlatamazken,
Sadece yazýmý sevdiðim için belki,
Belki de kalem tutmayý,seçmeyi kaðýdý,ayný þeyi on kere yazmayý baþka baþka yerlere
ve anlamamayý.
Karalamayý,karalarken bile üzlmeyi alt taraftakine,
Kabullenmek,kalp aðrýsý.

Uzanýp uzanýp kendi elimi tutuyorum her seferinde.
Artýk tek elim yetmiyor aþaðýya sarkan bana.
Bir elim daha olsa belki onunla yazardým artýk.
Kolum uyuþuyor,býrak ulan boþluða.
Çok zamandýr yorgun vücudum.
Sarhoþ bacaklar,karnýma pislik doluyor.
Tenim çatlýyor bir daha nefes alýrken.
Bu da son mu olsun?
"son"
Kalk ayaða,
Ayakta dur boþlukta bile olsanda,
Kalemi býrakma elinden,
Bir yere sapla orada,iki elinle çek kendini yukarýya.
Bunlarý düþün her gün,
Bunlarý yaþa
Hatta yaþamýþ ol.
Bir el daha lazým ya!
Uyuþmuþ bir kol yukarý uzanan,
Bir boþluða býraksam,bir el daha tutsa,
Ýþte o zaman ve zamaný iþte,iste o zaman.

Tersinden kalk bu sabah,
Beline kadar sark,bir çýkabilirsen.
O kadar dolmuþ ki,beynine mastürbasyon yap.
Ýþte o zaman ve zamaný iþte,iste o zaman.
Kalemi el yap,
Kaðýdý hayat,
Kus karnýný kaðýda,
Emir ver,
Uygula,
Sadece bir sayfa,
Onu da yýrtýp at.
Yeter ulan galiba istiyor beni hayat.

Bu da son olsun mu?
"son"

MEHMET CAN AKSOY