Saksafoncu Sevgilim

Seval Deniz Karahaliloðlu

Hep bir saksafoncuya kaçmak istemiþimdir…
Ben bohçamý hazýrlayacaðým, o pencerenin altýnda saksafonu ile beni bekleyecek.
Hayallerimin beyaz atlý prensi, siyah – beyaz Bogart filmlerinin karesinden fýrlamýþçasýna duran yalnýz, anlaþýlmamýþ bir deha...

Neden kadýnlar, gerçek hayattan böylesine uzak, uçuk, düþünüldüðünde (mantýða vurulduðunda) bir o kadar absürd hayaller kurarlar ki?
Peki, saksafoncuyu böylesine çekici kýlan nedir?
Böylesine seksi, Olympos Tanrýlarý kadar ulaþýlmaz ve mistik.
Hatta Ýhtiras Tramvayýnýn ‘kötü Polonyalýsý’ kadar tutkulu.

Eminim hiçbir kadýn, halim selim bir keman virtüözü ile ilgili olarak ahlaka mugayir hayaller kurmaz.
Yada efendi efendi çalan bir piyanisti, heyecanlý fantezilerine ortak etmez.
Ama saksafon söz konusu olunca iþ deðiþir.
Sokakta görseniz baþýnýzý çevirip de bakmayacaðýnýz, biradan göbeði çýkmýþ, saçlarý dökülmüþ, orta yaþýn üstünde, memur emeklisi kýlýklý adam, saksafonu üflemeye baþladýðýnda bir anda ‘ilaha’ dönüþür.

Hep düþünmüþümdür, iþte Olympos’da oturanlarýn parmaðý var mý diye.
Çapkýn Zeus Baba ile kýskanç karýsý Hera’nýn bitmek tükenmek bilmeyen kavgalarýnýn kurbaný olmayalým sakýn.
Hikaye, bu ya.
Olympos’un çapkýn Tanrýsý, yine güzel bir kýza tutulur ve bu sefer güzelin kalbini müzikle çalmayý dener.
Ve büyülü melodiler üreten bir müzik aleti tasarlar ilk önce.
Yani saksafonu yaratýr sonra da onu seslendiren yakýþýklý Romeo’yu.
Ama Hera bu, hiç boþ durur mu?
Elinde saksafonuyla ‘Pan’ý bile kýskandýracak ezgiler üreten yakýþýklý Romeo’yu bir anda çirkin, yaþlý bir adama çevirir fakat büyüsü ne saksafona ne de bu gizemli ezgilere dokunabilir.
Dediklerine göre, saksafonu çalanlar ne kadar çirkin olurlarsa olsunlar, ezgileriyle genç kýzlarýn kalplerini o kadar þiddetle ‘çalmaya’ devam ederler.
Tabii, biz söyleyenlerin yalancýsýyýz

Düþünülürse altý üstü bir müzik aleti.
Fakat, saksafonla bütünleþmiþ bir adamýn siyah – beyaz fotoðrafýnda insaný çarpan hatta sarsan çekicilik hiç birinde yok.
Seks imgesi öylesine belirgin ki, kanunlar elverse toplumun ahlakýný bozduðu gerekçesiyle saksafonu üretenler, özellikle çalanlar tutuklanabilir.
Bu çekicilik, saksafon ilahlarýndan birinin dediði gibi, ‘saksafonu çalmayacaksýn, ruhunu üfleyeceksin’ ilkesinden kaynaklanýyor olabilir mi?
Alet, ruhunu üfleyen saksafoncunun ellerinde, soðuk bir maden olmaktan çýkar, giderek onun kimyasý ile kaynaþýr ve sonunda vücudunun bir uzantýsý haline gelir.
Teknik terimlere bayýlan eleþtirmenler bunu, ‘saksafoncuyla tenoru arasýnda kurulan vücut iletiþimi’ olarak açýklayacaklardýr.

Saksafondan havaya daðýlan pýrýltýlý ses, her zerreye nüfuz eder, dinleyiciyi sarar.
Artýk yapýlacak bir þey kalmamýþtýr.
Fareli köyün kavalcýsý, biz 'fareleri' tutsak eder.
Ölümsüz ‘Pan’’ýn saksafonundan çýkan notalarýn baþka bir evrene taþýdýðý biz 'tutsaklar', artýk iflah olmaz, sonsuza dek alete ve o müziðe baðýmlý kalýrýz.

Ýþte, size zamanýn olmadýðý o isimsiz çaðlarda yazýlmýþ hikayenin, modern zamanlara uyarlamasý.
Her rüzgarýn esiþinde, Olimpos'daki Tanrýlarýn mýrýltýlarýný bize ulaþtýran rüzgar çanlarýnýn gizemli ezgilerinden, köþe baþýnda saksafon çalan sokak müzisyenlerine varana kadar daha çok çeþitli hikayeler yazýlacaktýr elbet.
Günün birinde, rüzgar çanlarýnýn týnýlarýný yüreðinizde duymaya baþlarsanýz eðer sizin hikayenizin de yazýlma vakti gelmiþ demektir...