Anlamaz beni yüreði asýrlar önce durulmuþ nehirler gibi olan insanlar…
Anlamaz beni sevmediði bir yürekle bir ömrü geçirenler…
Anlamaz beni baktýðý gözlerde sevgileri göremeyenler…
Anlamaz beni insanlarýn ellerini tutmaktan gözlerine bakýp gülümsemekten çekinenler..
Kendini zamanýn çerçevesi arasýna siyah beyaz eski bir fotoðraf misali sýkýþtýranlar….
Yaþlarýný 20-30 yaþ katlayanlar…
Öfkesi ile sevgisi savaþan insanlar…
Anlamaz beni daðlar gibi dertleri göðüsleyememiþ yitik kahramanlar…
Beni ancak seven insan , hayattan umutlu insan anlar…
Sevdiðini hissettiði an içine gömmeyen avazý çýktýðý kadar haykýran insan anlar….
Çünkü seven insan mutludur…
Gülümser…
Gözleriyle okþar karþýsýndakileri…
Þimdi beni anlayanlara sesleniyorum….
Adýný aþk koyduðunuz o büyük boþluða
ben hayallerimi doldurdum umutlarýmla barýþýk…
Hayatta aradýklarýmý hayatla doldurmaya çalýþmak,
iþin en acý tarafýydý….
Ama baþardým ve þimdi ayaktayým……
Saklamayýn sevginizi….
Çünkü o ruhunuzun anahtarýdýr…
Kaybedilen bu anahtar geri gelmezse ruhunuz da onunla kaybolur gider…
Ruhunuzu kaybetmeden sevdiðiniz insana itiraf edin….
Onu doyasýya sevin….
Ellerini tutun ,gözlerine bakýn býkmadan usanmadan…..
Çünkü o sizin hazinenizdir…
Hazinenize sahip çýkýn……..