Neremi? Neremi?
Karizmamý, Karizmamý …

Seval Deniz Karahaliloðlu

Caným Tayipçiðim, geçenlerde ‘fevkalade’ güzel bir demeç vermiþ.
Gazetede okudum, Harvard Üniversitesinde yapýlan bir törende konuþmuþ.
Ayyy, bir de güzel konuþmuþ ki sormayýn.
Tek kelime ile iftahar ettim vallahi…
Memleketimiz, ne vatan evlatlarý yetiþtiriyor deðil mi?
Tayipçiðim, 1 Þubat Pazar tarihli Milliyet gazetesinin ön sayfasýnda yayýnlanan haberde,
‘Kariyerden çok karizma önemlidir’ diyor.
Ýþte bu kadar.

Tabii bu konuþmayý dinleyen Amerikan gavurlarý, biraz þaþýrmýþ hatta biraz alýnmýþta olabilirler.
Çünkü ‘madem öyle, biz kariyer yapmak için bu üniversiteleri boþuna mý bitiriyoruz,
Hatta üstüne, bir de yaldýz geçip yüksek lisans yapýyoruz’ diye bayaðý hayýflanmýþlardýr.
Ama birilerinin çýkýp ‘acý gerçekleri’ onlarýn yüzüne karþý söyleme zamaný gelmiþti.
Bu da benim ‘kahraman’ Tayipçiðime nasip oldu.
Evet, böyle bir soru da akýllarýndan geçmiþ olabilir,
Ama Tayipçiðimin o ‘dayanýlmaz karizmasý’ karþýsýnda çarçabuk unutmuþlardýr.
Tayipçiðim, 41 kere Maþallah, karizmasýyla Caným Bushçuðumu ve maiyetini bile büyüledi.
Zaman zaman öyle laflar ediyor ki adamlarýn aðzýný býçak açamýyor.
Daha doðrusu adamlarýn ‘nutku tutuluyor’.
Týpký Harvard Üniversitesinde yaptýðý konuþmada olduðu gibi.

Caným Tayipçiðim, daðlara taþlara pek ‘zeki’ vallahi.
Yýllarca milletçe canýmýzý diþimize taktýk,
Didindik, uðraþtýk hatta ardý ardýna devrimler yaptýk.
Ne için efendim?
Karizmatik bir baþbakanýmýz olsun diye, tabii ki.
Þükürler olsun, yüce mevlam bugünleri de gösterdi.
Bunu, milletçe ‘hak edebilmek’ için çok uðraþtýk.
Kolay mý, ‘dalyan’ gibi üstelik yakýþýklý ve de karizmatik.
Yani önünde kimsecikler duramaz.
Niye bunca yýl adamlar bizi Avrupa Birliðine almadýlar sanýyorsunuz.
Ben söyleyeyim.
Karizmatik bir baþbakanýmýz yok diye
Þimdi bazý zýpýrlar,
‘Gülüüüüüüm, sen onlara altýn tepsi içinde Türkiye’nin hepsini birden versen de, seni onlar Avrupa Birliðine filan almaz, dön de bir tarihine, etnik kökenine, sosyal ve kültürel yapýlanmana bir bak, sonra bir kez daha düþün, ondan sonra konuþ.
Gülüüüüüm, uyanda balýða çýkalým’ diyecekler.
Ama, siz o kendini bilmez þahýslarý kaale almayýn lütfen.
Münasebetsizler.
Tayipçiðim karizmatik ya.
Kýskançlýklarýndan ne yapacaklarýný bilemiyorlar.
Ne derler?
Elemtere fiþ, kem gözlere þiþ.
Ýþte böyle.
Ben hep söylüyorum,
Caným Bushçuðum hariç, dünyanýn en karizmatik baþbakaný, güzel yurdumun baþbakaný Tayip.
Bu arada, Caným Bushçuðum da çok karizmatiktir, kerata.

Caným Tayipçiðim diyor ki,
‘Bir Devlet Baþkanýnda aranan en öncelikli özellik karizmaymýþ’
Tabii ki caným.
Mesela þimdi, þöyle tumturaklý bir konuþmayý kim dinler ki?
‘Bir devlet baþkanlýðý yada baþbakanlýðý makamýna gelebilmek için öncelikle o makamý layýkýyla doldurabilmek gerekir.
Yani, devlet iþlerini gerektiði gibi yürütebilmek için yeterli bilgilerle donanmýþ olmak þarttýr.
Bunun için de, kiþinin yýllarca ülke politikasý, siyaseti, tarihi ve ekonomisi üzerine çok yoðun bir üniversite eðitimi almasý ve kiþide konu ile ilgili olarak çok ciddi bir birikimin oluþmasý lazým.
Bu da yetmez, çünkü hasbel kader o makama gelmiþ olmak, o kiþiye, o makamýn vasýflarýný vermez.
Aksine, son derecede ciddi ve aðýr sorumluluklar yükler.
Sadece, kendi ülkesinin tarihini ve siyasi geçmiþini bilmek yetmez, uluslar arasý arenada ‘at koþturabilmek’ için dünya tarihini, dünya siyasetini en az uzmanlar kadar iyi bilmeli, konuya hakim olmalý ve bilgilerini günün þartlarýna göre, güncelliyebilmelidir.
Bunlar sadece, iþin A,B,C’si, bir de diplomatik görgü kurallarý var.
Yani, bilgi bakýmýndan çok güçlü bir donanýma sahip olmak yetmiyor.
Uluslar arsý iliþkilerde, gülünç duruma düþmemek ve onarýlmasý güç gaflar yapmamak için
Ayný oranda, uluslar arasý diplomasinin getirdiði, nezaketi ve adab-ý muaþeret kurallarýný da çok iyi bilmek gerekiyor.
Bütün bu saydýklarýmýz, ‘kariyer yapmak’ kelimesinin ardýnda saklý kalan, satýr arasýna sýkýþmýþ sözcüklerin çok kýsa bir ‘özeti’ ve ilk akla gelenler olarak sýralanabilir.
Ve bir çýrpýda silip attýðýmýz iki kelimelik ‘kariyer yapmak’ fiili bazen bir ömür boyunca sürebiliyor.
Yani topu topu insan ömrünün 40 yýlý gibi bir süre.
O nedenle, dünyada genel olarak, devlet baþkanlarýný yada baþbakanlarý seçerken ‘kariyer yapmýþ’, bunun için bir ömür vermiþ, birikimli insanlarý tercih ediyorlar.
Tabii bu bizim için tamamýyla yabancý bir kavram.
Bir de ‘bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmamak’ gibi iþin ‘altýn bir kuralý’ var.
Bunlar, ilk aklýmýza gelenler ve bir çýrpýda sayabildiklerimiz.’

Böyle baþlayan sýkýcý bir konuþmayý kim dinler Allah Aþkýna?
Çok düz ve sýkýcý.
Çoðunuz uyuyakalmýþsýnýzdýr, bile.
Ýnsan hemen esnemeye baþlýyor.
Zaten, neden kaybettiysek,
Hep bu ‘sýkýcý’ konuþmalarý yapanlar yüzünden kaybettik.
Halbuki o öyle mi?
Uyumak bir yana,
Tayip konuþmaya baþlayýnca, insanlar þaþkýnlýktan ‘apýþýp kalýyor’.
Söylediði ‘veciz’ sözler nedeniyle,
Neredeyse aðzýmýz bir karýþ açýk onu dinliyoruz.
Bazýlarýmýz ‘hayranlýktan’ dolayý,
Söylediklerine göre, bazý ‘münasebetsizler’ de ‘þoke’ olduklarý için.
Týpký ‘ayran budalasý’ gibi ‘nutku tutulmuþ’ bir biçimde dinlediklerini söylüyorlar,
Ama ben bunu, onlarýn hasetliklerine veriyorum.
Daðlara taþlara, elemtere fiþ kem gözlere þiþ,
Kýrk Bir Kere Maþallah, tü tü tü tü, tü …

Karizma konusunda Tayipçiðim çok haklý.
Neden mi?
Mesela ben, Tayip’i ne zaman dinlesem çok ‘akýllandýðýmý’ hissediyorum.
Sanki, onun konuþmalarýný dinlerken aklýma ‘akýllar’ ekleniyor gibi.
Týpký bu ‘karizmatik’ haberi okuyunca olduðu gibi.
O kadar akýllandým,
O kadar akýllandým ki,
Üzerine, oturdum bir þiir yazdým.
Üstüne üstlük, bir de hislendim ki anlatamam.
Böyle ‘akýllý’ bir baþbakaným olduðu için kendi kendime bir mutlu oldum, bir mutlu oldum deðme gitsin.
Ne diyordum?
Sonracýma, dilimin ucuna þöyle hicranlý bir de müzik geldi.
Bir kere çok hislendim ya, oturdum onun için yazdýðým þiiri besteledim.
Þimdi, seçim sýrasýnda partiler müzikler ýsmarlýyorlar ya.
Hiç gerek yok, ben onun için bir þarký yaptým bile.
Paranýn lafý mý olur?
Tayipçiðime bütün þarkýlar ‘kurban’ olsun, deðil seçim otobüslerinden halký ‘mutluluða gark eden!’ o güzelim müzikler.
Þarkýnýn sözleri de, konuþmasýna çok uygun.
Yani çok ‘akýllýca’ ve çok ‘hisli’.

Bir zamanlar, ülkemizde çok ‘yüksek þahsiyetli’ bir bayan þarkýcý vardý.
Banu Alkan.
Ne yalan söyleyeyim, onun þarkýsýndan da biraz esinlendim.
Tayip þarkýyý bir dinlesin, garanti mutluluktan þakkadanak düþüp bayýlýr.
Yani, o kadar güzel.
Bir an için bu ‘nezih’ þarkýyý,
Acaba Firüze filmindeki koroya, yani Haluk Bilginer, Özcan Deniz ve Cem Özere’mi söyletmeli? diye düþündüm ama yok olmaz.
Bu güzelim parçayý, ancak Banu Alkan gibi ‘mümtaz’ bir þahsiyet söyleyebilir.
Aman yemeyim içmeyeyim de yarýn sabahýn bir körü gidip
Bu parçanýn ‘telif haklarýný’ alayým.
Ne olur, ne olmaz.
Kör þeytan, yerin kulaðý vardýr derler.
Birileri benden önce davranýp da þarkýmý çalabilir, öyle deðil mi?
Muazallah, Allah esirgesin, tövbe tövbe….

Þarkýyý mý merak ettiniz?
Sizin için biraz mýrýldanýrým ama kimseciklere söylemek yok.
Söz mü?
Çalýnsýn istemiyorum.
Tayipçiðime sürpriz olacak.
Banu Alkan’ýn sesinden hayal ediniz lütfen.
Bu arada Banu Aklan, bir yandan söylerken bir yandan da müziðin ritmine göre ýlgýn ýlgýn sallanýyor.
Neremi? Neremi?
Karizmamý, Karizmamý,
Düm teka, düm tek,
Düm teka, düm tek …
Oh Ooooooh, Yandan Yandan,
Oh, Ooooooh, Yandan Yandan
Neremi, Neremi,
Karizmamý, Karizmamý,
Oh, Ooooooooh, Yandan yandan
Oh, Ooooooooh, Yandan yandan …..