Özledim derdim, neymiþ oysa özlem...
On bir yaþýnda küçük karyolamý býrakýp gitmiþtim koca yatýlý okula
Özledim demiþtim seni anne,özledim seni demiþtim baba
Özledim seni demiþtim odamýn gýcýrdayan kapýsý....
Neymiþ oysa özlem, kalbim tekliyor....
On beþ yaþýnda can yoldaþimi býrakýp gitmiþtim yolunu bile bilmediðim Yalovalara,
Özledim demiþtim seni canýný canýmla eþ tuttuðum, sokaklarda birlikte sabahladýðým kadem dostum...
Neymis oysa özlem, gözlerim titriyor, nefes alamýyorum.....
On sekiz yaþýnda yýkýntýlarýn arasýnda býrakýp gittim canýmdan çok sevdiðim Mehmet öðretmeni
Özledim seni demiþtim beton bloklarýn altýndan çýkan çalýþma masaný görünce hocam....
Neymiþ oysa özlem, ruhum daralýyor,gözlerim kararýyor...
Yirmi iki yaþýnda okyanusun bu tarafýnda býrakýp gitmiþtim dedemin kanýyla ýslattýðý topraðý,vatanýmý
Özledim seni demiþtim varaloþumun tek sebebi, anamýn çeyizi,babamýn eve getirdiði ekmek
Aldýðým nefes, içtiðim çay, sevdiðim ilk þey, öleceðim tek yer; vataným,topraðým,memleketim....
Neymiþ oysa özlem, nefes bile almak istemiyorum içinde kokun yok diye, gözlerimi bile açmak istemiyorum Gözlerini göremeyeceðim diye, kalbim bile dursun istiyorum belki sesini duyabilirim diye...
diye, diye, diye.....vay be, neymiþ oysa özlemek....
Hep özledim derdim, þimdi derdim heraklitin bile yerinden kýpýrdatamayacaðý saniyeler oldu
Ayrýlýk çaldý götürdü duvardaki saati,yerine çektiði fotografý gönderdi gül dudaklýmý kaçýrdýðý yerden
Ve ben bir gün yelkovan azýcýkta olsa kýpýrdayývericek yerinden ümidiyle
Yazdýðým her satýrdan sonra kafamý kaldýrýp bakýyorum saatin resmine...ama nafile.....
Vay be, meðer nasýl bir þeymiþ bu özlemek......