Mevsimlerden kýþ.
Aylardan piþmanlýk.
Takvim yapraðý dökülmüyor artýk, her gün gittiðin o gün; 14 Aralýk.
Saatler geçer mi günler geçmeyince!
Gündüzlerde farksýz gecelerden,karanlýk.

Aylar geçti ama hala herþey gittiðin o gün gibi. Penceresindeyim yine evin. Hani seni beklediðim. Kapattým bütün ýþýklarýný kentin. Gelsende bu karanlýkta yolu bulamazsýn. Zaten yaksamda bütün ýþýklarýný kentin gelmezsin. Atsam kendimi sokaklara, baðýrsam avazým çýktýðý kadar; neeerrdesin? Duymazsýn!
Gözlerimin baþladý yine durduramadýðým saðanacak yaðmurlarý. Yaralarýmýn pansuman zamaný geldi. Zamanla iyileþir dediðim yaralarým hala anlatamayacaðým biçimde acýtýyor canýmý. Sensizliðin açtýðý yaralar bunlar,öyle kolay kapanýr mý? Sensizlik bu bir ömür boyu.
Nerdesin aþklarýn en güzeli. Mutlu musun? Bedel verdiklerine karþýlýk hayat cömert davranýyor mu sana? Baþedebiliyor musun aniden bastýran saðanak yaðmurlarla? Soðuða çare bulabiliyor da insan, ýsýtabiliyor musun içinin üþüyen yerlerini? Hala korkutuyor mu seni fýrtýnalý geceler? Er ya da geç diniyor da bu fýrtýnalar, içindeki fýrtýnalarla baþedebiliyor musun? Ya fýrtýna sonrasý daðýlan duygularýný nasýl topluyorsun? Seninde yaralarýn var mý canýný acýtan? Sarýyorsun da yaralarýný,aðrýlar öldürüyor adamý. En kötüsü de ölemiyorsun!!
Gece yatmadan önce uzun uzun dualar ediyorum yine. Sana, bana. Her zamanki gibi dualarým mutu olman adýna. Ýyi dileklerle anýyorum adýný. Yüzümde buruk bir gülümsemeyle. Hani görsen zannedersinki,ben sanki býrakýp gitmiþim seni. Keþke diyorum hatalarým olsaydý benim de telafisi mümkün olmayan. Bu yüzden gitti, diyebilseydim keþke. Hafiflerdi belki acým. Hakettim diyebilirdim o zaman. "Bitti,gitmeliyim" deseydin. Sormazdým bile neden gittiðini, bilirdim gitmen gerektiðini. Cevaplarý sana ait sorularýmla kalakaldým buralarda. Ýnan bana, sen cevap verseydin bu sorulara,hemde aklýna gelebilecek en kötü cevaplarý verseydin bile benim acýttýðým kadar acýtamazdýn canýmý.

Gittin; bittim, uzun zamandýr aðlamak nedir unutan gözlerime aðlamayý öðrettim.
Gittin; seninle gitti hayallerim, umutlarým, yarýnlarým.
Gittin; dilimin ardýndan yaktýðý aðýtlarý susuturamadým. Yaralarýma iyi gelecek bir merhem bulamadým, tuz bastým kanayan yerlerine saramadým, gözlerimin saðanak yaðmurlarýný dindiremedim. Bu mu sevgi diyen mantýðýmý susturamadým. Sensiz bu sevgiyi hiç bir yere sýðdýramadým.
Gittin; doðrularým yanýttý, yanlýþlarýma sarýldým.
Gittin; acýdý içim, aðrýdý kalbim; kanadý yüreðim.
Gittin; bittim!

Ezan okunuyor sevgilim. Hatýrlar mýsýn? Ezan okunurken yine birgün "aþkým insanlar ezan okunurken yalan söylemezler, seni seviyorum" demiþtin. Sonra ne zaman ezan sesi duysak bakar birbirimize "seni seviyorum" derdik ayný anda. Kalabalýksa bulunduðumuz ortam, uzuksa seslerimiz birbirinden, gözlerimiz buluþurdu, gülümserdik. Bilirdik ki seviliyoruz. Söze gerek kalmadan. Onca gürültüyü susturup kulaklarýmýzda. Tek tesellim bu ezan sesleri biliyor musun? Allah'ým þahit diyorum. Sevildim biliyorum.
Þimdi "UNUT" diyorsun. Nasýl unuturum sevgilim seni.
Susmadýkça ezan sesleri....