Bir zamanlar...
Bir zamanlar ben de gökte ki yýldýzlarý sayardým...
Þöyle veya böyle... bir hayalin içinde kaybolurdum.
Taze gülün kokusunu, sentetik yapýlý insanlarda arýyor-
Dünya'nýn tek sorunuymuþ gibi, kafa yoruyordum..

Bir zamanlar...
Bir zamanlar kara topraðýn varlýðýndan da habersizdim...
Asfalt kaplý yolu geçer de tesadüfen yeþili geliþmemiþ,
bir tabakaya gözüm kayýverse, baþýmý baþka yöne çevirirdim,
iþte bu kadar... yeni yurduma ilgim!

Bir zamanlar bindiðim vasýtanýn son süratini merak ederdim,
tabii bu merak sonra pahalýya patladý ama...
Dediðim gibi bir zamanlar... ve o zamanýn sürükleyici meraký..

Örümceðin avýný nasýl bir sabýrla beklediðini bilirdim...
Bekler, bekler, gelene kadar bekler...
Sanki birisi ona bekle demiþ... gelene kadar bekle.
Yok arkadaþ ben o kadar bekleyemem.. yani bekleyemezdim.
Sineði yakaladýðým gibi atýverdim örümceðin aðýna...
Ardýndan da geçtim arabanýn sürücü koltuðuna..
bir ayaðým gaz pedalýnda..
radyodan yükselen müziðe ritm tutturmuþum iste...
Yanlýþ hatýrlamýyorsam,
ayaðýmý gaz pedalýndan çekmeye zamaným olmamýþtý..
gerekte kalmamýþtý zaten.

Bir zamanlar...
Bir zamanýn günleri þimdi önemsiz...
Yetiþmem gereken randevular, toplantýlar, buluþmalar...
hepsi de "bir zamanda kaldý".. yani tarihe karýþmalar.
Bir zamanlar ve ben..
Þu an ki halim de olabilir...
Güçlüydüm kuvvetliydim ama... galiba yenildim.
Bir zamanlarýn zamanýna yenildim.
Zamana yenildim!