ÝZÝN VERMÝYORLAR PANPANIM

Emeðimden,canýmdan,kanýmdan olma,anasýndan doðma panpaným...çok özledim seni.Ýçimde küfürbaz isyanlar var,içimde saygýsýz acýlar var,içimde sarhoþ anýlar var,içimde sen varsýn panpaným...
Öyle derin içim çekiliyor ki , anlatamamanýn savaþý var.Hala beklemenin umutsuz çabalarý var.Yanýtsýz sorularým var panpaným.Çözmek için dualarým var ,öpüp koklamak için sabýrlarým var.Nedenlerim yok nedensizliklerim var panpaným.
Ben neneyim.Ben kýsýr sürede kokunu alýp,ellerini okþayaným.Ben mutluluðun adýna balon satýp seni güldürenim..Ben yemeðini son lokmasýna kadar yedirmek için dört ayak üstünde seni sýrtýmda gezdirenim.Ben gözlerindeki yaþlarý görmeme andýmla seni çoþturaným.Ben yürüyen trenin,konuþan bebeðin, havlayan köpeðinim..
Ben babaannenim....
Sen hasretim, sen özlemim ,sen beklentim ,
sen torunumsun...Seni bana vermiyorlar,seni göstermiyorlar ,seni hissettirmiyorlar ,seni tattýrmýyorlar bana...
Büyümeni bekleyeceðim panpaným.. Senin beni anlamaný bekleyeceðim. Anlayýp, anlatman için
büyümeni bekleyeceðim.Ölmeyeceðim...