Gece bitti.Geceler baþladý... Günaydýn sabýkalý bebek dünya!...
Sana, kimsenin bilmek zorunda olmadýðý ve bilse de pek fazla umursamayacaðý bir çocuðun ve telefon hatlarýna sýkýþmýþ bir çiçeðin öyküsünü anlatacaðým.
x
Bu Dünya Ýmparatorluðu'nda bir yerlerde, Wagner kusmuðu yaðmurlara boðulan kara bir þehirde ; paslý çiçeklerin açtýðý tuhaf bir iklimde; Tuhaf adlý bir çocuk, nefesi sýcak bir çiçek arýyordu...
Belirli bir yolu yoktu fakat ayaklarý vardý.
Uykusuzluðu, kendisiyle hesaplaþma arzusunun ve hesaplaþamama korkusunun bileþkesiydi. 'Hiç' olduðunun henüz farkýnda olmadýðý 'bu dünya'da sütün dibinin de kaymak tuttuðu gün sevincinden iflas edebileceðini düþünecek kadar hayalperest ve umutluydu. O günlerde umut, onun için en büyük kötülük deðildi.
Tüm kalbiyle inandýðý hemen hemen bir tek þey vardý : Ýnsanlara okumak deðil yorulmak zor geliyordu. O anlattýkça kendi dünyasýný, Bu Dünya'nýn plastikleri ona daha da fazla saldýrýyordu. Çünkü plastikler , kendilerini anlatmaya cesaret edemeyecek kadar sakat ve boyalýydý. Okudukça yoruldu çocuk , yoruldukça delirdi , delirdikçe doðdu. Doðdu, doðdu ve yeniden doðdu...Oysa , doðum fotoðrafý yoktu Tuhaf'ýn... Þiirsel düzlemlerde koþan Tuhaf, fýsýldayarak duyurdu ilk isteðini :

Doðum fotoðrafým olmadý benim.
Bunu ,
güzel mi güzel bir otopsi raporuyla telafi edin...
Lütfen!
Lütfen ,
cenazeme çelenk göndermeyin .
Plastik kullanmadan seviþin ;
yeter !

Yüreðinin götürdüðü yerlere gitmedi hiç, yüreðinin getirdiði yerleri götürdü hep!.. 'En' Lisesi'nin 'fen' karizmatik olmayan çocuðuydu! Ol'mayý ve öl'meyi bilemeyen cahil çocuk!.. Söyle çiçeðe ; kimsin sen?!...

ben, apýþ arandaki aðustos böceði .
ben, gök-yüzün'den baki kalan o hoþ seda .
tanýþtýðýmýza leyla oldum sevgili !
sevgilim:turuncu nar çiçeði...

Þimdi, hangimizin aklý yerinde ki?! Þimdi hangi dünyada, hangi þehirde, hangi sürüde kavisli yazgýsýyla insanoðlu?.. Tuhaf... Tuhaf ; Bu Dünya Ýmparatorluðu'nun en paslý çocuðu! Adam Olacak Çocuklar Lisesi Mezunu, Patron Olacak Mýyým Acaba'cýlar Üniversitesi 'nin sessiz turuncusu... Apartman kulaðý çanak antenlere fýsýldayarak : Apartmanlar ýþýklý et yýðýný, apartmanlar içi yanmýþ kibrit kutusu, dedi ve utanarak yutkundu..Konuþamadýklarýný tükürdü! Çorak topraklarý özledikçe yoruldu ; ruhunu , apartman karanlýklarýnda bir beden daha küçülttü... Tuhaf, bulunduðu deryadan bihaber balýklar arasýnda, ölümünü dahi sýrýtarak bekleyen soytarýlardan da tuhaf, sessiz sedasýz ne yapýyordu?..

Iþýklý et yýðýnlarý karþýsýnda ,
Paranoyak geveze daktilosu...
Çikolataya bulanmýþ sigara dumanýnda ,
Kambur bir cazgýr gibi aðlýyordu .
Tuhaf : ÝKÝ KÝÞÝLÝK YALNIZLIK'lar ordusu !
Tuhaf : Ýki kiþilik algýlar yanýlmasý .
Paranoyak geveze daktilosu ,
Ankara'nýn karartýlmýþ boyacýsý .
Paslý hayat kokulu sigara dumaný ,
Bayat nefesinin sýcak çikolatasý !..

Sarýlýk geçiren bir sonbahar sonu, vanilya kokulu yaðmurlar getirdi ve Tuhaf'ýn dostlarý ve de dostlarýnýn kuzu postundaki dostlarý ders çalýþmaktan yarýlýrken, o ,ani bir þeyler yapma isteðini açýða vurdu : Þair yumruðunda ROCK ezgisi, þair yumruðunda EKMEK kavgasý, þair yumruðunda TÜTÜN kokusu!.. Üçüncü çoðul þahýslar pek bir acaipti doðrusu! Tuhaf, platonik orgazmlardan býkýp sustu. Koþtu,koþtu... Lacivertti, mordu, turuncuydu, karaydý, kýrmýzýydý...Renk seçiminde hep yalnýzdý. Tüm renklere küsüverdi. Kanatlandý. Kanatlarý parmaklarýydý... Ýçini, kanatlarýyla fazlasýyla kurcaladý ve bir gece vakti yalnýzlýða karþý ruh mastürbasyonu yapmaktayken soluk soluða kendi içine kusuverdi : KAOTÝK YALNIZLIK MANÝFESTOSU!..

Heba edilmiþ hayatýmýn kartvizitiyim.
Gitar soloyla terbiye edilmiþ kahverengi film jeneriðiyim.
Figüran benim.Kameraman benim.
Kahraman benim.Yönetmen benim!..
VERY SPECIAL THANX TO PAIN!

Ellerimden tutun ve beni çorak topraklarda sürükleyin, diye baðýrdý Tuhaf...Sonra,çok sevdiði bir cümleyi mýrýldandý: ''Bilmezlik ile ne hoþtum;hayalimde ne güzellik, ne de aþk vardý.''(*) Kendi filminin galasýnda içi boþ sinema salonuydu.Yönetmen de o'ydu ; seyirci de!..Kliþeler, kendi dilinde söylenemeyecek kadar solgundu. Ruhu hastaydý. Sise, karanlýða, delilere, yaðmura ve deforme hayatlara cinsel bir haz duygusundan da öte bir ilgi duyuyordu. Küçüklüðünde simetri hastasý olduðunu hatýrladý ve tüm gördüklerinin ve de göremediklerinin asimetrik bir bütünlüðün simetrisi olduðunu anlayýnca rahatladý. Kýrmýzý yaðmurluðu, kýrmýzý eldivenleri, kýrmýzý pantolonu ,kýrmýzý çizmeleri olmayýnca aðlayan çocuktu fotoðraf albümünde.Büyüdü , kaosa inandý. Sonra, kýrmýzýya olan ilgisini býçakladý. Peygamber olduðunu sanacak kadar narsis deðildi ama günahlarýna muazzam bir hayranlýk duyuyordu. Belirtisiz bir hayat tamlamasý kurdu ; yazarken beynine kan sýçrayanlardandý. Yine, küçüklüðünde hiç delireceðini hissetmediðini anýmsadý ve kendisini yalýnkýlýç bir iç savaþýn içinde buluverdi! Kaosun tutunanlarýndan deðildi çünkü...Tuhaf, kendi ilhamýnda sessiz sakin boðuldu.
Beceriksiz bir hayalperestti. Çocukluðuna geri dönüþler,boðulmalara açýlan taze yelkenlerdi... Özledi,özledi,özledi... Çizgi filmler dünyasý olsun istedi. Musluða baðlý hortumu koynundan içeri sokup deliler gibi ýslanmak istedi. Kahkahalar atarken aðlamak...Babasýnýn yanaklarýný kahkahalar atarak sýkmak ,annesinin eteðine 'acýktým' diye sarýlmak... Marketteki kasiyer olmak istedi. Köþe baþýnda baðdaþ kurup oturan çiçekçi... Tarlanýn çamuruna nasýrlý ellerini bulayan çiftçi... Yangýný rüyalarýnda su gibi gören itfaiyeci... Özledi Tuhaf,özledi. Onlar gibi düþünebilmek istedi. Sonra, tüm bunlarýn dýþta mümkün olsa da , içte , bozkýr köylerinden de uzak istekler olduðunu anlayýnca fena halde yalpaladý... Bozkýrdan da sarý bir sonbahar sonu, bozkýr köylerinden de uzak bir yalnýzlýk saðanaðýna tutuldu... Tuhaf, aniden yerinden kalktý ve dilini yutana kadar koþmaya baþladý... Yaðmur,baðlama týnýsýnda yaðýyordu... Su damlacýklarý, teninin her gözeneðini teker teker öpüyordu. Koþtu Tuhaf, koþtu... Geçmiþinin formasýný üstünden çýkardý ve Yalnýzþehir'in boþ tribünleri önünde diz çöküp kayýverdi ; dizlerini kanattý. Deli gücü dedikleri þey, Tuhaf'ýn dizlerinden akan kandý. Yavaþça, gökyüzüne baktý ; kimse yoktu... Kara þehirlerin asitli spermlerine dönüþen yaðmur damlacýklarý , gözlerine küçük demir bilyeler gibi düþüyordu. Saçak altýna saklanmýþ boklu güvercinler , baca diplerinde kurum lekesiyle vaftiz edilmiþ kuzgunlar , kapý eþiklerinde ýslanmýþ tüylerini yalayan donuk gözlü kül rengi kediler, griler, maviler, siyahlar Tuhaf'ýn 'atamadýðý' golü çýlgýnlar gibi alkýþlýyordu... Onlar, Bu Dünya'nýn karasýna bulanmýþ plastik gölgelerdi...Canlý oyuncaklar!.. Kýzmadý Tuhaf, kýzmadý. Çünkü kötüler beyaz giyer...Çünkü kimse 'ben kötüyüm' diyemez ki... Tuhaf, baþýnda diz çöktüðü çamur birikintisine (tarihte yazýlý her kötülüðün, yüzsüzce, tarihe kara bulut gibi tekrar çökeceðini bildiði için) kaybolacaðýna aldýrmadan þu sloganý yazdý iþaret parmaðýyla : KIRMIZIII?.. siyaaahhh!.. KIRMIZIIIII?... siyaaaahh!.. EN BÜYÜÜK?.. yalnýzlýk!..
Yalnýzlýk, onu 'geðirmiþti' BU DÜNYA'ya karþý...
Gün bitti. Günler baþladý...
Tuhaf, düþlerindeki düþüþlerine kýrmýzýya ve siyaha zaafý olan bir ortak aradý.Görmek istediklerine deðil ,inanmak istediklerine inanan bir ortak. Kötülüðün en ahenklisini görüp, çamurda yuvarlanýp, aðlayýp,aðlayýp,aðlayýp en karanlýk dehlizlerden çiçeklerle çýkabilmek için. Bu dünyanýn plastiklerine aldýrmadan koþup, sarýlýp,sarýlýp,sarýlýp aþýk olduklarý anda nefessizlikten ölebilmek için. Telefonlara sarýldý Tuhaf, telefonlarý açan olmadý. Kapýlarýn zillerine bastý Tuhaf ; açan yine olmadý.., Olamadý Tuhaf, ölemedi de. Bu Dünya'nýn kapý zilinin tam üstüne kocaman bir 'HEP' yazdý; içindeki 'HÝÇ'i karalayabilmek için. Dedim ya ; umut onun için henüz en büyük kötülük deðildi. Halüsinasyonlarla harmanlanmýþ cümleler kurdu Tuhaf :

Delilerin kapý zili olmaz , dedi bana ;
fark ettim ki
günlerdir kapýmý çalan yok.
Günlerdir kapýmý çalan yok
ve ben
bana bunu söyleyen kiþinin
'kendim' olduðunu sanýyorum
veya
günlerdir 'kapýmýzý'çalan yok .
ÝZNSÝZ , GÖLGESÝZ , PLASTÝKSÝZ
ayyaþ bir rengin içinde seviþmekteyiz .
Bir ses ,
telefonda ve rüyalarda
bedenleþebilecek kadar uzaktaysa ;
sessizliðin bir ses olmasý muhtemeldir .
Günlerdir,..
Günlerdir deli olmadýðýmý bilecek kadar deli
ve kapýmý çalmadan da
beni sevebilecek kadar iyi ,
ÝZÝNSÝZ , GÖLGESÝZ , PLASTÝKSÝZ
biri var...

-dý...Tuhaf,düþlerini kanatacak çiçeðini bulduðunu sandý. Senkronize düþ'üþlerini nar çiçeðiyle yapacaðýný sandý...'' Hayranlýðý o dereceye vardý ki ; yere düþtü ve kendinden geçti.''(**) Baþka bir kutup yýldýzý bulamadý. En parlak yýldýzý deðil ; sönük fakat yine de 'yýldýz' olan bir yýldýzý aradý...Kusamadý Tuhaf ,kýpýrdayamadý... Nar gibi daðýldý : Paramparça,kan kýzýlý!.. Çamura birlikte bulanmalýydýlar ve birlikte doðrulmalýydýlar her yenilgi yudumunda. Paramparça olacaksalar,birlikte karýþmalýydýlar kýrmýzýya... Bir leke býrakmalýydýlar 'bu dünya'ya-inat ve heyecanla-... Nar lekesi çýkmaz(dý) çünkü!.. Sonra,sarýlarak düþerlerken dejavulaþmýþ koridorlardan,nar çiçeði elini býraktý Tuhaf'ýn... Tuhaf,daha önceleri de içinden geçtiðini anýmsadýðý her yalnýzlýk koridorunda yeniden, yeniden, yeniden yalnýz kaldý... Tuhaf, hiçbir þey yapmadý. Hiçbir þey yapamadý ; bu dünyada olmasa da dünyada bir yerlerde izinsiz, gölgesiz, plastiksiz birileri hala var,..

Birlikte düþelim sevgili nar,
birlikte parçalanalým!
Kýrmýzýya
birlikte bulanalým ve
birlikte yutkunalým her boðulmada!
Ne yanmýþ þeker koksun tenimiz,
ne de vanilyalý afrodizyak!..
Birlikte yapýlan içgüdüsel bir düþ'üþtür aþk
ve aþk ,
alev alev yakan gözükapalý bir öpüþtür yar!..

Takvim yapraklarýnýn hiç koparýlmadýðý Uzak bir þehirde, garip gölgelere yanaklarýný okþatan birisi var. Her geçen gün deðerini yitiren bir zaman kavramý var. Her geçen gün, farkýna þiddetle varýlan bir 'biz' var... Ýki kiþiden daha kalabalýk bir 'biz' bu. Yarýsýný sen tanýyorsun sevgili ; yarýsýný ben , dedi çiçek. Kalbinin manyetik kutbunu yitirdi Tuhaf... Kutup yýldýzý silindi gökten! Istanbul - Ankara...Yaðmur kovalarken!Yaðmur kovalarken, gökyüzünü andýran bir yüzü ve huzurlu bir kucaðý arama yolculuðu!.. Yurtsuzluk, der ,ýslýk çalýp koþardý Tuhaf... Cümleler, kalem tükürüðü!.. Acýtarak, ýsýrarak kendi parmaklarýný, gayriciddi bir halde ,derin uyku hallerinin yaþattýðý o sevimsiz kuþbeyinlilik anlarýndan birinde Red Kit'ten daha seri bir þekilde kibritini çýkarýp sigarasýný yaktý Tuhaf... Duman yaktý gözlerini. Tüm yalnýzlýklarýn canlý kalkaný olmak istedi hemen ; kelimelerinin ucuna susuturucu taktý ve James DEAN'den daha fazla kýsarak gözlerini, dumanýný bu dünyanýn karasýna bulaþtýrdý. Duyumsadý sesini sessiz sevgilinin... Marilyn MONROE'nun kaçmýþ çorabýndan daha deðersiz hissetti kendisini ya da NIETZSCHE'nin býyýk telinden... Aþýk Veysel'in baðlamasý gibi ; kör ve acýmtýrak bir illüzyondu hayata karþý!..
Yalnýzca, bir 'çift' göz bilebilir gök-yüzü'nde yýldýz avlamanýn hiç kimseyi yaralamadýðýný... Kör ve acýmtýrak bir illüzyon deðilse ömrünüz ey yalnýzlar ; üzülmeyin! BÝR ÇÝFT GÖZ, YALNIZ DEÐÝLDÝR!.. Sizce de tüm dejavular birer öksürük deðil mi? Her karanlýk koridor, tanýdýk birer yalnýzlýk gibi!
Þimdi, bir çift gözden daha büyük bir teselli Tuhaf'ýn istediði.
Bambaþka bir sýðýnma duygusu aradý Tuhaf ; sözcükle , ritm ile , düþünceyle.
Beyinsel bir gücün ona ulaþtýrdýðý her düþsel tenin özlemiyle... Ürktü Tuhaf,ürktü... Delimtýrak bir týkýrtý duydu!..Ne söyledikleri anlaþýldý,ne de SÖYLEYEMEDÝKLERÝ...Dosya kaðýdýnýn hayalarýný buruþturdu , Bu Dünya Ýmparatorluðu'nun mahþeri turuncusuna tükürdü... Nar çiçeðine küfretti : Rengarenk kýrýlmalar yarattý... Naylon poþetleri kovalamaya devam etti ; çocukluða merhaba!.. Yolda duran küçük bir taþý tekmeleye tekmeleye eve kadar götürdü... Basamaklarý saydý...Otomobillerin plaka numaralarýný tek tek okudu...Herkesin ortak olarak yaptýðý fakat bu þeyleri bir baþkasýndan duyunca sanki bunlarý yapan birisinin varlýðýný ilk kez duyar gibi þaþýrdý... Ýlk kez anlamsýz bir þeyin de anlamlý olabileceðine inandý ve çatlak heriflerin patlak prezervatiflerinden daha kaygan zeminlerde yürüdü! Yaðmurlu bir regl günü tabancasýný çektiiiii....ve ýslattý tüm palyaçolarýný Bu Dünya Lunaparký'nýn!.. Hiçbir þey olmamýþ gibi davrandý çünkü hiçbir þey olmamýþtý... Cebinde ruhsatsýz bir su tabancasý vardý...Küçüklüðünde apayrý dünyalara gittiðini hissettiren þeyi ona büyüdüðünü söylediklerinde yaptý :Yataðýnýn altýna saklandý...Bu yüzden tüm zamanlarýn en çok iz'lenen ölümüydü!
Ayakkabýlarýnýn baðcýklarýný birbirine düðümledi , naylon poþetlerin uçuþmasý için haftalarca bekledi Yalnýzþehir'in çýkmaz sokaklarýnda. Derken, son bir kez elini uzattý gökyüzüne doðru ve dudaklarýndan derli toplu bir itiraf metni uçuþtu... Çünkü o,uçuk kaçýk dikenlerin çirkefliðinden býkarak uzak þehrin papatyasýna hak ettiði sýcak nefesi vermek istedi..,Tuhaf'ýn DERLÝ TOPLU KARA SESSÝZLÝÐÝ eþittir DERLÝ TOPLU ÝTÝRAF METNÝ :

Seni elime alýp külünü iç'ine dökeceðim!.. Acýtan tadýný, uyuþmuþ parmak uçlarýmla bulmaya çalýþýyorum. Biliyorsun ya uçtayým, ya da uçtayým. Sevmenin dumaný çok!.. Sevmenin nedeni yok çünkü seni neden sevdiðimi bilmediðim için seviyorum. Benden baþka hiç kimse, seni ,bir gece yarýsýnýn siyah çeyreðinde düþler üstü izler býrakarak uyandýramaz . Bu Dünya'nýn, Bu Hayat'ýn dýþýnda bir yerlerde, belki de DÜNYAda, bir plastiðin hissedemeyeceði uç noktalarý hissettiremez . Sarýlarak uyumak istiyorum sadece. Sonsuza deðin, alýþkanlýk olmayan bir güven ile. Bir kardeþ gibi ve bir kardeþ gibi deðil. Dosttan öte,sevgiliden yakýn! Düþ tadýnda ama zehirli?..Hayýr ; sevimli ve yeni uyanmýþ keyifli bir bebek gibi. Görülmemiþ bir rüya gibi.Zamansýz bir dünya gibi.
Uzakla yakýný karýþtýrdýðým yakýn bir zamanda ' zamansýz ' bir rüya gördüm ; biliyorum. Ýçim , öylesine bir hal aldý ki anlatmayý mümkün kýlan tüm yetilerimi yitirdiðimi hissettim. Sonra , bir ýþýk gördüm... Ýçim , acýdý yine... Ardýndan vazgeçtim, dedim ama vazgeçemedim. Her gün , yeni bir tekerrür benim için. Zaman yok ; biliyorum. Bu yüzden zamansýz bir rüya da yok! Peki , ne zaman düzelirim ben?!.. Zaman yoksa, ' Ne zaman?' da yok sevgili...Ýç beni , ZAMANSIZ RÜYALARINA ALET ET!.. Ýç ki ; soðumadan tenimiz , yarýlanmadan ömrümüz, saralým açýk yaralarýmýzý...Sevmenin yarasý çok .
Yaþasýn ' DOSTTAN ÖTE,SEVGÝLÝDEN YAKIN ' bayramlarý!.. Yaþasýn ' dosttan öte, sevgiliden yakýn ' bayramlarý!.. Köpük köpük biralar denizi , içimdeki aptal þaire çarpýyor dalgalarýný.. Yaþasýn ölmüþ þairlerin bayramý! ‘Boþ ver'lerle tüket satýlýk intiharlar mevsiminin intiharlarýný!.. Kazalarým, kayýplarým, günahlarým, rüyalarým, kýrmýzýlarým, aðlayýp aðlayýp baðýrmalarým, içini ýsýtan kahkahalarým , yalanlarým, kapý yumruklamaktan çürüyen parmaklarým, çocukluk fotoðraflarýmdaki doðallýðým var hayali balkon intiharlarýnda! Balkon eþittir hayali intihar!..Ýntiharla ölçmeden cesaretimi,sarýlarak sar yaralarýmý...'' Anka kuþu gibi yalnýzlýðý alet edin!Öyle hareket et ki; adýn daima dillerde dolaþsýn ama seni görmek olanaksýz olsun. '' (***) Kýzma bana ; insaným. Ýnsaným. Ýnsaným!.. Sen, türkülerde anlatýlan sevgiyi ararken;ben, aptal þaire aþýk çürük organlarla yattým. Benden nefret EDEMEDÝN... Çünkü ben her þeyi,boyamadan yaþadým. Sorularý sevemedim. Fakat bir þekilde anlattým ve BU DÜNYA’yý sorgulayan sorular sordum. Çünkü sen bende, ' hýrs yapýlmýþ günlük sevgiler 'i deðil, türkülerde anlatýlan, dokunmaya kýyamayan, AÐLATAN, AÐLATAN, AÐLATAN sevgiyi buldun. Ben kendimi Rock'n'Roll seviþmelere kaptýrdým. Yine de ; ne hissediyorsan boyamadan anlatabileceðin bir tek ben vardým, biliyorum. Biliyorum! Sana, sadece ikimizin konuþtuðu bir dil yaratýyorum...
Saçlarýndan çekip dudaklarýný kanatarak öpüyorum. Boynunda sýcak bir nefesin külleri var þimdi!.. Sen, kalbinin daha aþaðýlarda attýðýný hissettiðin anlarda bile benim garip gölgeme aþýk oldun. Sevmenin boyutu yok!.. Þimdi bir kasiyerin gözlerinde gözlerin. Bir itfaiyecinin alevli rüyasýnda düþlerin.. Bir çiftçinin nasýrlý ellerinde ellerin.. Sýmsýcak bir nefes gibi çiçeklerim... Kendi hikayemde,sol avcumun iç'inde 'ol'mayan kalp çizgimin üstünde yalnýz baþýma susuyorum.Senden sadece seni istiyorum... Gözlerde bir ýþýk uyuyakalmýþ, ýþýk hýzýndan fazla bir hýzda bakýþlar ok gibi delip geçiyor tüysüz kalp duvarlarýný...Oysa ben, Gözlerin Ýçine Bakmaktan Utananlar Tarikatý'ndandým. Özlemeyi özlediðim gibi, sarýlýp UYUyamaMAYI özlüyorum þimdi!..Þimdi , bir çift gözün yalnýzlýðýmý bozmasýný özlüyorum. Garaj pisliðinde pusuya yatmýþ insan yüzlerinde, yerden toplanýp 'içilmeye' çalýþýlan nefes orospusu olmuþ izmaritlerde, eldeki tütün kokusunda, yepyeni yolculuklarda açýða çýkan eski hüzün yumaklarýnda, yeni tanýþýlan insanlarýn sesindeki o garip heyecanda... Seni, göðüs kafesimin kemik parmaklýklarýnda birikmiþ bira þiþeleriyle 'SENÝ SEVÝYORUM' yazarak seviyorum! Ellerimden tut ve beni çorak topraklarda sürükle...
x
Bir kiþi deðildi Tuhaf... Liman deðildi o. Riskti. Bazen korku dolu bir rus ruleti, bazen açýlmamýþ kartlarla süren poker gibi...Çay tabaðýnda asimetrik bir güzellik yaratan, küp olmayan, dikdörtgenler prizmasý þekerler gibi...Eriyebilirdi. Çayýn yanýnda uçuþan tavla pullarý gibi....Savrulabilirdi. HEP ÇÝÇEKLERÝ'yle dolu bir buket , bu riski ne kadar taþýyabilirdi ki?.. Birlikte yalnýz olmak ama beraber yalnýz olamamak. Aslýnda bütün mesele bu... Düþüncenin olaðan seyrinin farkýna varýp sýrf gidiþatýn kliþeleþmiþ yoluna inat, aniden ,düþündüðün þeyin aksini düþünmek...Seni kýskanan bir sürü gözün , yalnýzlýðýnýna aldýrmadan hala inatla sana saldýrmasýný tepkisizce izlemek... Ani bir þeyler yapma isteðini açýða çýkarmak ya da her zaman olduðu gibi kendi içine kusuvermek... Hiç tanýmadýðýn birisine gidip ona sýmsýcak bir MERHABA demek... Sen kendini tanýyor musun ki?!Dengenin dengesizliðinde yürümeyi denedin mi?..Neyzen’in nefesinden Nazým’ýn yumruðuna geçip gidebildin mi?
Sonra , tanýmadýðýn yalnýzlarla birleþip yalnýzlýklar ordusunu yenme umudu biriktirmek...Borsayý takip etmeden de yaþanabileceðini göstermek. Çorak topraklar üstünde çýrýlçýplak bir ruh ile dertleþmek ya da dertleþememek... Yastýðýnda, HEP ÇÝÇEKLERÝ'nin kokusunu istemek ama HÝÇ'liklerle dolu bir rüyanýn iç'inde kaybolmak...Uyandýðýnda , HOÞÇA KAL'lardan yapýlmýþ bir uçurtmanýn kopmuþ kuyruðunu yanýbaþýnda bulmak...Aðlamaklý bir sýzý duyuvermek boynundan aþaðýda ; göðüs kafesinde hapsolmuþ bir baþka sen'in iç'inde..
HOÞÇA KAL , veda sözü olmadýkça güzeldir bir de formalite olmadýkça... Geriye ne kalýyor þimdi? Yalnýzlýk : BÝR , Hayat : SIFIR!..
Halikarnas Balýkçýsý, yaþamýn tanýmý yoktur ,diye baðýrýyor sevgili...Ben,kendi yolumda sessiz ve yalnýzým.
Sen, Tuhaf'ýn hikayesini dinleyen aðustos böceði!.. Sen ; hayali sevgilisinin apýþarasýnda tembellik yapan Tuhaf'ýn ,kýrmýzýlar iç'indeki benzeri!.. Avanak romantizmle yazýlmýþ cümleleri okumana gerek yok artýk!Ýnsanoðlu pek kalabalýk ve de yalnýzdýr... GÝT!.. Bu Dünya Ýmparatorluðu'nun katý gerçekçi tokadýný yüzünde hisset hadi , BU DÜNYAdaki umutlarýn ahþap yangýn merdiveni!..Lanet olasý Bu Dünya'yý DÜNYA yapmak için bir kere de olsa 'çeneni kapayarak kusmasýný' öðren artýk!.. Tanýmadýðýn insana git. Kendine git. Çocukluðuna git. Cilalanmýþ fayanslarý batýr... Takým elbiseleri batýr... Karþýlýksýz aþkýný batýr... Ulaþamadýðýn þehirlerin gemilerini batýr!Sesinin kötü olmasýna aldýrmadan söyle þarkýný..Baðýr!..Tanýmadýðýn insana sarýlamýyorsan , yastýðýna sarýl!..Çünkü ''Küle deðil,ateþe üflemelidir.''(****) Ya da boþ ver her þeyi... 'Þey' sayýlamayacak kadar var olan þeyleri dahi... Belki de uyku,en dürüst kurtarýcýmýzdýr. Sahiden de uçmasýný öðrenemeyecek kadar plastik olduðun için uyuyorsan , iyi uykular yalnýzlýðýn þarkýsýný fýsýldayan aðustos böceði... Ýyi uykular sana sabýkalý bebek dünya!Çünkü GECE BÝTTÝ , GECELER BAÞLADI...

Ozan Önen , Aralýk 2003 , Ankara
korsankalem@hotmail.com
www.ozanonen.cjb.net

(*),(**),(***) Leyla ile Mecnun , FUZULÝ
(****) Divân-ý Lügati’t-Türk , Savlar , KAÞGARLI MAHMUT