Düþünmemek lazým!
     
Karpuz kabuðu denize düþtü, kýzlar plajlara üþüþtü mantýðýyla yaþayýp, çadýrý en müsait yere kurmak lazým. Söðüt gölgesi lazým, ayný zamanda bir tane de selvi boylu-al yazmalý lazým. Dilber dudaðýný, dilber elinden yiyip, kazanýn dibini seyre dalmak lazým. Ýç karartmadan yaþayýp, güneþi küstürmemek lazým. Karanlýktan korkmadan, aydýnlýðý beklemek lazým. Her görünen ýþýðý yol gösterici sanmamak, güneþin parlaklýðýný yýldýzlarda aramamak lazým. Uzaklarý yakýn sanmamak, gurbeti memleket yapmamak lazým. Sýrýtmak lazým.
     Ota boka gülmemek lazým. Komikse gülmek, deðilse de illa aðlamamak lazým.
     Milletin sümüklü mendilini temizlenir umuduyla kalbimizin üstünde kurutmaya çalýþmamak lazým.
     Kendi kendimize gelin güvey olmamak, söz yoksa harekete kýymet vermemek lazým. Her sözün de yürekten geldiðine inanmamak lazým.
     Maco olmamak ama kibarlýðý da hakedene vermek lazým. Anlayýþlý ve mert adama itimat etmek, sözünün eri olmayanýn yanýnda kazýk yiyene kadar durmayý göze almamak lazým. Can çýkar huy çýkmaz lafýný küçümsememek lazým.
     Bugün sana yarýn da bana diyip, dosta kazýk atanýn yanýnda barýnmamak lazým.
     Bunlarý kaydetmek ve bir daha düþünmek gerektiðinde açýp okumak, tekrar tekrar ayný konulara kafa yormamak lazým.
     Biraz ders almak lazým.
     Bunlardan sonra iki çift sözde benim söylemem lazým. Saat 12 olmuþ artýk Ýnciraltý’na gidip birer bira içmek, sonra da eve gidip yatmak lazým.

      08.04.2004 00.15

Son paragraftaki parlak fikir uykulu gözlerimi bir anda açtý ve atladýk gittik Ýnciraltý denen Ýzmir'in bizim için alkol almaya en uygun mekanýna. Çektik arabayý Bakü Balikçý Barýnaðýna (bilen bilir bu barýnak denen yeri. Sessiz sakin bir yol düþün. Kýsa bir yol ve denize doðru uzanan. Ýlerlerken o yolda, tekneler olur saðýnda ve solunda. Kýyýya çekilmiþ ve bir dahaki sabaha kadar yalnýzlýklarýna terkedilmiþ tekneler) biraz açtýk Nil FM'in sesini ve dinledik hiç konuþmadan birbirimizi. Ayný dertten defalarca muzdarip olmuþ ve bu gidiþe bir dur demezlerse mutluluðun yanlarýna uðramayacaðýnýn açýk seçik meydanda olduðu herkesce bilinen iki adam ne yapar ki! Ýçki içer, içtikçe güler, güldükçe içer... Çok komikti herþey ve bir o kadar hayata dair. Sadece güldük, güldük ve güldük yaþadýklarýmýza son yýllarda. Aynýlýklar dikkatimizi çekti, baþladýk örtüþtürmeye kullanýlmýþ kelimeleri birbirine. Kelimeler oturmadý birbirlerinin kalýplarýna, cümlelere baktýk yine olmadý. Fakat sonuçlar! Þakýrt diye bir ses geldi, ben dertdaþým kapýyý açtý dýþarý çýkýyor sandým, meðersem sonuçlardan gelmiþ ses.
Hep ayný. Kiþiler farklý, mekanlar farklý, isimler farklý, söylenenler farklý, sözler farklý ama sonuç hep ayný. Geberiyo olsan da ayný, kaçmaya çalýþýyo olsan da ayný. Zaten neden deðiþsin ki, amaç ayný. Tatmin olmak. Hayvansal bir iç güdüyle yaþarsa insanoðlu, hayvansal sonuçlar bekler yaptýðý iþin sonunda. Kalp kýrmamaya çalýþmak yada karþýsýndakini salak yerine koymadan dürüstçe konuþmak diye birþey yok ki hayvanlarda. Onlar tatmin olurlar ve mutludurlar ama kendi cinsleriyle yaþamaya da mahkumdurlar.
Hayvanlarý sevelim. Onlarý çiçekle deðil, yemle besleyelim. Çiçekleri insanlara verelim. Bir insanla bir hayvaný da asla kýyaslamak gibi bir gaflete kapýlmayalým. Hayvanlarý da aþaðýlýk varlýklar olarak görmekten kaçýnalým. Onlar öyle mutlu, buna saygý duyalým. Unutmayalým, belki biz de baþkalarý için hayvanýzdýr.

09 04 2004 00:50 MsK