“Tanýmaktan mutluluk ve onur duyduðum, çok az görüþme þansýmýzýn olduðu ama sohbetinden fýþkýran hayatla zorlu günlerimi yýkadýðým, hayat ve insan dostu And’a...”

Ona þiir yazacaðým hiç aklýma gelmezdi ama hayat da bu galiba, aklýmýza gelmeyip baþýmýza gelenler...


Demek Gittin And

Hasta deðilmiþsin artýk
Dün geldi haberin.
Demek gittin...
Sevindim:
Çok acý çekmemiþsin...
Ve sana verdiðim
O kitabý bitirememiþsin...

Ölüm
Nasýl da keyiflenmiþtir
Seni götürürken
Kim bilir?

Öyle ya,
Her yaþayan
“Canlý” olmuyor!
Ve ölüm her geliþinde
Böyle hayat yiðitleri
Götürmüyor...

Seni son gördüðümde
Veda ederken hastanede
“Sen bunu da
Atlatýrsýn And”
Demiþtim...
Sense
“Herkes böyle söylüyor
Bir de ölürsem,
Millet sinirlenecek
Biz de bunu adam sandýk,
Bir kanseri bile yenemedi
Diyecek”
Demiþtin...
Gülmüþtük...

Hiç kuþkum yok can adam,
Sen giderken de
Gülmüþsündür...
Ýþinden gocunup da
Surat astýysa ölüm,
Bir yolunu bulup
Onu da
Güldürmüþsündür...
Allah’la kal!
Hoþça kal!


Esra Güzelipek