biz,
herhangi bir vakitte
dört kiþiydik.
o zamanlar her zaman daha haziran
tümü gece oluyordu olan
alnýmýzdaki leke simsiyahtý,
kazýdýkça altýndan baþka renkler çýkan.
biz tek gayesi olan dört anlamdýk
korkmazdýk ve sapmýyorduk yolumuzdan
en istekli halimizdi düþlerimizdeki yaþam.

bazen bir anahtar oluyordu hayatýmýz
bilmeden bir kapý arayan
bazen kilitli bir hal alýyorduk
yanlýþ anahtarlarla acýyan.

aþk bizde su gibiydi
neyse o oluyorduk.
akýyorsak ýrmak deniliyordu bize,
durgunsak deniz, bir aðaca can,
bir avuçtaysak sahibine hayat da verebilirdik
kiminin gözyaþýna karýþýr
onda aðlanmak isterdik.
biz su gibiydik
bulutlar bizi yüklenince gri olurdu,
yaðmur bizi yaðardý
yaprakta yeþil, bir çiçekte kýrmýzý olurduk
biz anlam veriyorduk herþeye,
bizimle renk buluyordu her mekan
oysa unuttuðumuz bir þey vardý
eksiliyorduk almadýðýmýz zaman

biz nereye gidersek gidelim
sýzýlarý da götürüyorduk yanýmýzda
sözlerimiz kapýlmýyordu ama hayata
gerçek bellemiþtik çünkü bulunduðumuz yolu
paçalarýmýzý gündüze bulaþtýrmadan yürüdüðümüz
o günlerde pek belli olmuyordu akþamýn saðý solu.
geceyi aðustos böceklerinden dinliyorduk
bir sabah bir kumru anlattý çünkü bize,
aðustos böceðinin bir yýldýza olan aþkýný
ama biz ona söylemedik
yýldýzýn bir kýrmýzý düþü kandýrdýðýný
anlatamadýk bize bile, bizden neyi aldýðýný.

biz,
herhangi bir vakitte
dört renktik.
biz,
herhangi bir cümlede
tek nedendik.
biz,
herhangi bir nedenle
bizdik.
zaman, hala daha haziran.