Bunaldým, dýþarý çýkýyorum. Çýkarken annemi görüyorum. Sarý büyük balýða feci kýzmýþ. Küçükleri yiyor diye. Akvaryumun camýna þiddetle vuruyor birkaç kez. Her vuruþta sarý büyük balýk saklanacak bir delik arýyor. Kocaman gözlerinde müthiþ bir telaþ ve korku. Hüznümü görüyorum siyah gözbebeðinde. Her darbe ile ben de irkiliyorum. Daha bir geriliyorum. Aðlayacaðým ama bilemiyorum hangisi için, küçük balýklar, büyük sarý balýk, ya da annem?... Dönüp bana bakýnca annem sadece gülümsüyorum. Diyorum: "Dur, diðer balýklarý korkutacaksýn!"

Merdivenleri indim, sokaktayým. Sigara içmiyorum. Yalnýzca "Mome Djakunde" kulaklarýmda. Yaylýlarýn üzerinden haykýran çocuðun sesinde hüznüm. Basýk gri göðün altýnda bir trajedi rengi. Mahallenin aþaðýlarýna yürüyorum. On adým önümde þans eseri ayný rotayý paylaþtýðým adam... Telaþla arkasýna bakýnýp duruyor. Kim bilir hangi talihsiz öykünün eseri bu paranoya. Her seferinde ifadesiz bir yüzle karþýlýyorum bakýþlarýný ve yalnýzca üzülüyorum. Bir beyaz kedi geçiyor saðýmdaki bahçe demirlerinin ardýndan. Kirli tüylerinin arasýndaki büyük pembe yarada odaklanýyor hüznüm. Ve sonra iki büyük apartmanýn arasýnda sýkýþýp kalmýþ terkedilmiþ çatlak mavi bir evde. Yine haykýran çocuðun sesi. Ufka dek uzanmýþ beton hücrelerin arasýnda. Hepsinde, diyorum, bir hüzün. Her bir yüz. Yirmi katlý apartmanlarýn gölgesinde kararmýþ çocuk parklarý. Balkonlardan sarkmýþ temiz buruþuk çamaþýrlar. Bir site bekçisinin süpürdüðü toz yýðýný. Yanýndan geçtiðim çöp tenekesi.

Düþünüyorum, þu an varolabilmek, hissedebilmek için tüm acýyý çekmeyi göze almam gerekiyor. Kaparsam gözümü, çekersem elimi olmayacaðým bile. Elimde deðil, bir an hissediyorum ki dünya ben dýþýnda her þey için zor bir yer. Sonra haykýran çocuðun sesinde duyuyorum: "Ýçerde, derinlerde umut saklý olduðu sürece dýþarýda uzak bir yerde mutluluk var seni bekleyen." Haykýrmak, haykýran ben olmak istiyorum...

Eve dönüyorum, sarý büyük balýða bakýyorum, küçük bir üzüntü zerresi kýpýrdýyor içimde... Bir sigara yakýyorum. Ve tümünü unutup iþime dönüyorum.


Dinle: Mome Djakunde