"Mezeler de bozuldu giderek, içkilerin eski tadý kalmadý. Ýyi ki bira var; at sidiði gibi köpürse de bira biradýr. Birden iðrentiyle buruþturdu yüzünü. Kapkara terli bir atýn yere dek sarkan erkeklik organýyla iþediðini görüyor. Meyhanenin bildik kokusunu, tavada cýzýrdayan una bulanmýþ midyelerden, yaðlý kaðýtlara sarýlý kokoreçlerden gelen kokularý bir anda bastýrýyor sidik kokusu. Genelev sokaðýnda sýrtýný kalabalýða dönüp bir evin duvarýna iþeyen üç adamýn görüntüsü çakýyor belleðinde. BURAYA ÝÞEYEN EÞEKTÝR yazýlý duvarýn önüne dizili üç eþeðin birbiriyle þakalaþtýklarýný duyuyor. "Amma da birikmiþ ha!" diyor en saðdaki"duvarýn sývasýný aldý götürdü"....Pantolonunun düðmelerini kapatýrken iki eliyle önünü sývazlýyor, "Ne kadar sallarsan salla, dona düþer son damla!" Ötekiler de ayný hareketi yapýyorlar. "Þimdi bizimkine birer posta atabiliriz" diyor kasketlisi, sokaðýn ortasýna dek akan sidiðe basmamak için þiþman gövdesinden beklenmedik bir çeviklikle karþý yana sýçrýyor..............................................................................
evet bir kararý gerçekleþtirmek üzere yokuþ aþaðý inerek, falcý kadýnlara, ayakçý meyhaneleriyle plakçý dükkanlarýna, vitrinlerdeki sarý, yeþil, pas rengi, iðrenç mezelere bakmadan, kusmuk yýðýný bir dünyanýn damarlarýnda aktýðýný, yüreðiyle duyarak Kuyu Sokaðýna varacak. Oradan da genelev sokaðýna".

(Nedim Gürsel/Kadýnlar Kitabý)

..............................


Sahil yolundan gelen otobüsten inip, Beþiktaþ iskelesine yürürken, hýzla geçtim "hýzla kirlenen bir dünyadan" Yýlmaz Erdoðan gibi.

Park yollarýný tamir ediyorlardý iþçiler; olur olmaz her yeri pazara dönüþtürdüðümüzden, yolda yürümek bile risk almak demekti; ama tehlikenin büyüðünün eli kulaðýndaymýþ da.....

Ansýzýn orta yaþlý, orta halli bir kadýn, önüm sýra yürümekte olan bir kýza dellendi:

- Þuradan yürüsen olmaz mý, ....pu! .ýçýný sallamayý biliyorsun, yol versene...sizin yüzünüzden zaten......

Lasteks pantalonun sýkýca sardýðý kalçalarý, yürürken hem çocuksu hem de þuh bir kývraklýkla oynayan kýz, elini "Deli misin?" anlamýna gelen bir iþaretle bileðinden doðru çevirip, hýrslý kadýna sözsüz karþýlýk verdi ve piþkin piþkin yürüyüp gitti.

O "anlýk hakaret sahnesinde" ben de tesadüfen üçüncü kiþiyi oynuyordum gözlemci kimliðimle; pek doðru olmasa da, bir genellemeye giderek þunlarý geçirdim içimdem:


kerhaneleri bütün dünyanýn
aþk gangrenlerinin yýkýk çarþýlarýdýr...


Böyle diyor Yýlmaz Odabaþý, "Ýdris"de. Cinsellik pazarýnda kadýnýn alýcý bekleyen ve ayný zamanda kendi kendini satan mal durumuna sokulmasý ve aþký kirleten unsur olarak görülmesi yalnýzca çaðýmýza özgü deðil. Kerhaneler salt kadýnlarla o bilinen kimliklerine bürünmeseler de, onlar "gangren olan hastalýklý parça", kesip atýlmasý gereken. Çarþýlarý yýkan da canlandýran da "onlar" olarak gösterilirken, çoðunlukla tek taraflý suçlamalara hedef oluyorlar.

Nedim Gürsel, genelev sokaðýný kusmuk yýðýný bir dünyaya yerleþtirirken, öyküsündeki tecrübesiz genç kahramaný,

" elinde sigarasý, bir tuhaf düþe, çevresinde devinen bu anlaþýlmaz, karmaþýk dünyanýn ötesinde bir dinginliðe dalmýþ; kýþlýk giysilerin, çorap, ceket, pantolon, kazak ve yaðmurluklarýn kristal avizelerle yatak odasý takýmlarýnýn, ayakkabý ve cilalý koltuklarýn, gümüþ þamdanlarla altýn bileziklerin önünden geçerek, her þeyin satýlýk olduðu, allanýp pullanarak pazara sürüldüðü vitrinlerin yanýsýra ilerliyor".

Beþiktaþ pazarýndaki öfkeli kadýn belki de kendi oðlunu , kocasýný öyle dar pantalonlu "hafif"(?) görünümlü kadýnlarýn þerrinden korumaya çalýþýyordu; vücudun böylesine serbestçe teþhir edilmesine itiraz ederek. Ben de derin alimler gibi düþüncelerle hem yürüdüm hem seyrettim "tahrik edici" kýzý. Orta yaþlý kadýný isyan ettiren görünümüne karþýn, kim bilebilirdi onun, Odabaþý'nýn "Mesih Þiirdir" de tariflediði gibi,


bir kadýn
koynumda
aþktan sevinç devþiren


biri olmadýðýný: sevgilisiyle masum, içten bir aþký paylaþmak üzere buluþmaya gitmediðini. Gerçek ve görünüm arasýndaki çeliþkilere kafa yora yora, ben de "hýzla kirlenen bir dünyadan hýzla geçtim", vapurla, gittikçe çöplüðe dönüþen Boðaz'da; ama karþý kýtaya ayak bastýðýmda, unutuverdim her þeyi; mutlu bile oldum bir tankere çarpmadýk diye; hüzn-ü komik deðil mi?


Rýfat Ilgaz'la yürüyormuþum ev yolunda; dönüp dönüp yüzüme bakýyorlar, kime laf atýyor bu "okumuþ görünümlü kýz" diye. Ilgaz Daðlarýna caným, aðzýmda ýlgýt ýlgýt Rýfat; Mihrimah Camiinden doðru ezan sesi geliyor, yarabbi þükür, tutunacak bir Sen kaldýysan orada ki nedir kýnetik enerji midir kýne....


AYDIN MISIN

Kilim gibi dokumada mutsuzluðu
Gidip gelen kara kuþlar havada
Saflar tutulmuþ top sesleri gerilerden
Tabanýnda depremi kara güllelerin
Duymuyor musun


Kaldýr baþýný kan uykulardan
Böyle yürek böyle atardamar
Atmaz olsun
Ses ol ýþýk ol yumruk ol


Karayeller baþýna indirmeden çatýný
Sel sularý bastýðýn topraðý dönüm dönüm
Alýp götürmeden büyük denizlere
Çabuk ol


Tam çaðý iþe baþlamanýn doðan günle
Bul içine tükürdüðün kitaplarý yeniden
Her satýrýnda buram buram alýn teri
Her sayfasý günlük güneþlik
Utanma suçun tümü senin deðil
Yýrt otuzunda aldýðýn diplomayý
Alfabelik çocuk ol


Yollar kesilmiþ alanlar sarýlmýþ
Tel örgüler çevirmiþ yöreni
Fýrýl fýrýl alýcý kuþlar tepende
Benden geçti mi demek istiyorsun
Aç iki kolunu iki yanýna
Korkuluk ol

RI


"Aydýnýn rolü diðerlerine ne yapmalarý gerektiðini söylemek deðildir. Hem sonra ne hakký vardýr bunu yapmaya? Aydýnýn iþi, diðerlerinin siyasal iradesini þekillendirmek de deðildir; onun iþi kendi alanýnda ince ince analizler yapmak; insanlarýn akli alýþkanlýklarýný,düþüncelerini sarsmak, rahatsýz etmek; aþina ve yerleþik kurallarý ve kurumlarý tekrar tekrar sorgulamaktýr",

diyor Michel Foucault. Ondan alýntý yapan birinden alýntýlADIM, ADIM ADIM, eve varmýþým, a hiç anlamADIM:


Ayten Suvak


Ay tenim
Yýldýz derim gül tenim
Solmaz tendeki benler
Ben hani o Ayten'im
Bu kez
Natüralist Edebiyat

A.S.