bir derviþ uykusu var ben de, dalamadýðým
aramaktan yorulmuþ
ýslýklý, yýldýzlý gecelerde durulmuþ
gözleri bilenmeden güneþe
bilinmeden hedefe koþulmuþ,
bir derviþin ayaklarý var ben de.

bir derviþin yüreði var ben de, çarpamadýðým.
yazlarý sýcak ve kurak geçen gönlümün
kýþlarý yaðýþlý ve soðuk olan bir coðrafyanýn insanlarýna
nicelerinin yüzlerinden damýtýlarak
kan, gözyaþý ve ter ile yoðrulmuþ
derviþçe cevaplarý var ben de.

sana yaklaþtýkça
söyleyecek sözü olmadýðýný anlýyor insan
anlýyor ve fakat susuyor
tasvir fakiriyiz ne de olsa.
binlerce yýl alem-i ademde
solumuþ burnundan insanoðlu,
aðzýndan endiþe vermiþ
çünkü þüphe insanlýk tarihiyle yaþýt
ama anladým ki gerçek;
hiç bahsedilmeyen yürekteymiþ.

belki de bu yüzden senden konuþamazlýðým
bildiðim bütün tariflerden ve tahminlerden uzak
acizliðim kusurlu oluþumdandýr
beynim ise sürçülmeye müsait.
bilemem de, söyleyemem de
sonuçta ben; nurdan topraða dilsiz bir tercümeyim.

bir derviþin sýrrý vardý ben de
adam olup taþýyamadýðým,
saklý kalmýþ bir derviþin elleri
yüz bulup açamamýþým,
bir koza hatýrlattý verdiðim sözü,
anladým ki; tutamamýþým.