Cin Ali’yle Cici Ali

Seval Deniz Karahaliloðlu

Çenesi tahta masaya yeni yetiþen bacak kadar bir veletken,
Koca popomu kaldýrýp da kendi baþýma oturamazdým.
Birilerinin beni kaldýrýp iskemleye oturtmasý lazýmdý.
Ama Allah’a þükürler olsun bu sadece boyum uzayana kadar devam etti.
Yani, bazýlarýn da olduðu gibi ömür boyu sürmedi.
Daðlara taþlara.
Neyse, o zamanlar renkli, cývýl cývýl alfabeler vardý.
Bir de çöpten adam Cin Ali.
O bizim bebekliðimizin kahramanýydý.
Henüz süper ve mega olup, ölüm daðýtanlarýyla tanýþmamýþtýk.
Gelelim, benim sayfalarýný çevirmeye doyamadýðým Alfabe’ye.
Olsun, okumayý bilmiyordum ama hiç bozuntuya vermezdim.
Yüzümde, felsefe kitabý okuyormuþçasýna ciddi bir ifade.
Resimleri uzun uzun inceler, harflerin þekillerine bakardým.
Ýþte biz, okumayý yazmayý o kocaman harflerle yazýlmýþ cümlelerden öðrenmiþtik.
Bir de Cin Ali’nin maceralarýndan.
Çerdendi çöptendi ama hakkýný yememek lazým, çok kiþilikliydi Cin Ali.
Gelelim, alfabe sayfalarýna.
Bir de rengarenk boyanmýþ, pýrýl pýrýl giyinmiþ Cici Ali vardý.
James Bond gibi oradan oraya zýplar.
Bitmez tükenmez enerjisiyle, bizi bile þaþýrtýrdý.
Yaptýðý iþler, resimler eþliðinde kocaman cümlelerle anlatýlýrdý.
Bunlar, ‘Ali topu tut’ diye baþlar.
Koþ Ali koþ.
Yaz Ali yaz.
‘Konuþ Ali konuþ’ diye devam ederdi.
Aradan o kadar yýl geçti, bizim buralarda deðiþen bir þey olmadý.
‘Yani Garp Cephesinde, Yeni Bir Þey Yok’ misali.
Yalnýz bu sefer Alfabe’nin yerini ‘beyaz cam’ aldý.
Her neyse, geçenlerde ‘Cici’ olaný, Bush Amcasý’na el öpmeye gitmiþti.
Arkasýndan onu bildiðimiz gibi uðurladýk.
Git Ali git.
Orada Ali, Bush Amcasýnýn elini öptü, hal hatýr sordu.
Daha sonra yaptýklarýný anlattý,
Amcasý ‘cici çocuk’ Ali’yi çok sevdi.
Baþýný okþadý, aferin Ali dedi.
Cici çocuk kendini o kadar sevdirdi ki, harçlýðý bile arttý.
Sonra Ali, Bush Amcasý’ndan kocaman bir ‘aferin’ ile döndü.
Hatta, döner dönmez kalabalýk bir kafile tarafýndan karþýlandý.
Ve ‘gazetecilik’ oynayan bir ‘yumurcak’ soru sordu.
Amerika’dan size bir ‘uyarý’ geldi mi?
Aptal kutusunun karþýsýnda,
Eski okul anýlarýnýn naifliðine dalmýþ o minicik kýz,
Pattadanak, gerçek dünyanýn üzerine koca bir kadýn olarak düþüverdi.
Sanki, Mr.Scott ýþýnlama odasýnda, kahrolasý enerji panelindeki düðmelerle oynaya oynaya ýþýnlama sistemini bozmuþtu da,
Geçmiþten günümüze, un çuvalý misali fýrlatýlývermiþti.
Dönüp þu Mr. Scott’ý esaslý bir þekilde haþlayacaktým ki,
Bir baktým, aptal kutusunda bir hareket, bir hareket.
Gazeteciler, ha bire soruyor.
Ama ben bir kere takýldým kaldým ‘o soruya’
Size ‘uyarý’ geldi mi?
Ne, yani?
Þimdi ‘Cici Ali’yi’ tek ayak üzerinde köþeye mi gönderdiler?
Demek istiyor.
Yoksa sadece ‘kulaðýný’,
‘Seni, seni , seni bir daha sakýn görmiyeyim ‘Hýmmmmm’ eþliðinde,
Ýþaret parmaklarýný sallaya sallaya þöyle bir ‘çekiþtirdiler’ mi?
Yoksa, Bush Amcasý çok kýzdý da,
Cici Ali’nin parmaklarýný birleþtirerek, tam da parmak uçlarýna
Kocaman kalýn sopasýyla þöyle okkalý bir vuruþ mu patlattý?
Çýlgýn hayal gücümün kuyruðuna takýldým bir kere,
Yapýlacak bir þey yok.
Bu arada, Cici Ali’ye bakýyorum.
Hayal bu ya,
Göz kapaklarým kapanýyor.
Tatlý bir rehavet yayýlýyor.
Uykuyla, þöyle uyanýklýk arasýnda bir yerdeyim.
Hani o, Peter -Pan’ýn ülkesinin kýyýlarýnda geziniyorum,
Yani anlayacaðýnýz.
Rüyalar ülkesi ile gerçeðin kýyýlarý arasýnda dalgalanýp duruyorum.
Ama hangisi gerçek, hangisi rüya pek seçilmiyor.
Bu arada, aðýrlaþan göz kapaklarým Cici Ali’de.
Birden Cici Ali, Cin Ali’ye dönüþüyor.
Amanýn o da ne?
Çerden çöpten Cin Ali birden bire…
Týpký, insan gibi etten kemikten bir bedene bürünüyor.
Rüya deðil, Matrix filmi mübarek.
Cin Ali birden deðiþsin.
Rüya bu ya.
O munis havasý gitsin.
Kýzsýn.
Köpürsün.
Bu ne biçim soru? desin.
Uyarmak mý?
Onlar, kim oluyor da bizi ‘uyarýyor’?
Desin.
Sonracýma, birden Cin Ali büyüsün .
Büyüsün, büyüsün, büyüsün…
Gözümde kocaman olsun.
Hatta, gerçekten büyüsün.
O, ilk okul sýralarýndan birden bire jet hýzýyla,
Hatta ýþýk hýzýyla geçsin.
Kocaman adam olsun.
Kocaman kocaman okullar bitirsin.
Bu arada, sadece bedenen deðil,
Kiþilik olarak da,
Akýl olarak da,
Birey olarak da,
Bilgi olarak da,
Deneyim olarak da,
Devlet adamý olarak da,
Kocaman olsun.
Bizi ‘uyarmak’ kimin haddine diye gürlesin?
Bunu soran, kendini ‘gazeteci’ zanneden zýpýra dönerek,
Bizim ülkemizin dýþ siyasetinde, ‘uyarýlmak’ diye bir kavram olamaz.
Çünkü, ‘buna kimse cüret edemez’.
Desin.
Bunu doðallýkla soran ve sordurtan bütün kendini bilmez ‘zýpýrlar’ utansýn.
Yerin dibine girsin.
Çoook uzak bir geçmiþte,
Bu tip sorularýn sorulamayacaðý,
Hatta akýllardan dahi geçmesinin mevzu bahis olamayacaðý bir ülkeyi hayal meyal anýmsasýnlar.
Cin Ali, bir devlet adamý vakarý içinde,
O heybetli duruþu ve görkemli kiþiliðiyle hepimizin gönlünü,
Destansý bir kahraman gibi çalsýn.
Herkes sus pus olsun.
Utansýn.
Baþýný önüne eðsin.
Soru sormadan önce bir kez daha düþünsün?
Biz bu ‘uyarýldýk’ sorusunu nasýl bu kadar doðal,
Ve bir o kadar ‘alýþýlmýþ’ bir tonda sorduk diye düþünsün.
Týpký ‘dayak arsýzý’ çocuklarýn dayaðý ‘kanýksamalarý’ gibi.
Hani ‘zýlgýt’ yediniz mi? der gibi.
Aaaa, ne ayýp?
Deðil mi?
Sonra, bir gürültü oldu.
Hafif bir homurtu ile yerimden zýpladým.
Ne kadar uyumuþtum acaba?
Hafiften bir esnedim, gömüldüðüm koltukta þöyle bir gerindim.
Aðzýmda, metalik paslý bir tat.
Þu insana kendini kötü ama çok kötü hissettiren tatlar var ya.
Ýþte, onlardan biri.
Mutfaða gidip bir çay koymalý diye düþündüm.
Yanýna da tatlý bir iki bisküvi.
Rüyanýn kekremsi tadý gerçeðe karýþmýþ.
Hangisi daha kekremsi çýkaramadýðým için olacak,
Her ikisini de silip atmak istiyorum ama
Aptal kutusundan yükselen sesler, karmaþýk baðýrýþlar buna engel oluyor.
Sorgu sual kýsmý hala devam ettiðine göre,
Çok da fazla uyumamýþým demek ki.
Olsa olsa bir iki dakika
O kadar.
Ama þükürler olsun, çok fazla bir þey kaçýrmamýþým.
Cici Ali’nin dediðine göre,
Bir kere‘zýlgýt’ filan yememiþtik.
Bu sefer paçayý ‘ucuz’ kurtarmýþtýk.
Cici Ali soruyu büyük bir ‘doðallýkla’ karþýladý,
Hatta biraz da gururla, þöyle göðsünü þiþire þiþire yanýtladý.
‘Yok’ uyarý filan almadýk, hatta ‘takdir’ edildik.
Sanki, ‘takdir’ kelimesinin üzerini mahsustan vurgulayarak, basarak,
Böylece kelimeyi, anlamýndan daha da büyüterek söyledi sandým.
Bana mý öyle geldi?
Hemen sormak istedim.
Takdirname mi verdiler?
Ýsminiz takdir listesinde mi yer alacak?
Yoksa, öyle sadece kuru kuruya baþýnýzý mý okþadýlar?
‘Fesat þey, sen de’ dedim kendi kendime.
Olsun, Cici Ali’nin neþesini bozmaya ne hakkýn var?
Bak, ne kadar mutlu.
Þimdi koþa koþa eve gidecek.
Tayip aðabeysine müjdeyi verecek.
Rüya bu ya.
Sonra, kocaman Beyazdan bir Saray’ýn arka bahçesinde hep beraber oynayacaklar.
Cici Ali hala gülümseyerek bakýyor.
Göðsünü þiþire þiþire.
Vallahi, ne diyeyim?
Gözlerimiz yaþardý, göðsümüz kabardý.
Cici Ali ‘gururla’ açýkladý.
ABD tarafýndan ‘takdir’ ediliyoruz.