Gecenin sessizliði kavramýþ karanlýk yollarýmý,
Savrulan yýldýzlar avucuma doluþmuþ.
Yitirilen geçmiþimin kenetlendiði sözler,
Þimdi beni tutsak olduðum zindanlarda özler...
Tutsak edilen ben miyim, sözlerim mi ?
Bilememekteyim;
Ama sen firavun ruhlu rahibe
Sen hala yalýn ayaklý çocuklarýn hüzünlendiði mevsimlerdesin.

Karabataklarla yaþarým sensizliðimi,
Sabahýn ilk ýþýklarýna gömerim seslerimi,
Yaþamazken varsayýlan sonsuzluðumu,
Sen özlediðim o günlerin geçmiþindesin.
Yazýlýþý kadar okunuþu zorda olsa bu sözlerin !
Geçmiþim geride, geriye bir adým daha yakýn.
Ama sen firavun ruhlu rahibe,
Sen hala yalýn ayaklý çocuklarýn hüzünlendiði mevsimlerdesin.

Gezginlerin kollarýnda büyüttüm seni,
Akvaryumlarýn sýð ama okyanus büyüklüðündeki sularýnda
“     yendim yokluðunu “
Yemdim;
O soðuk sularýn karanlýðýnda...
Kavuþabilmek için özgürlüðüme,
Seni aramaktan vazgeçmedim.
Her zaman daha hýzlý yüzmeye çalýþtým
“Büyük balýk küçük balýðý yutarmýþ”
Zamanýn balýklýðý büyüklüðünde...

Ama sen firavun ruhlu rahibe,
Sen hala hüzünlendiðim mevsimlerde...