Keþke bir aðaç olsaydým.
Þöyle Beyoðlu’nun ortasýnda
yanýmdan geçip giden tramwaya,
insanlara, çöp kamyonuna,
tinerci çocuklara, kalabalýklara,
tenhalýklara aldýrmadan
öylece durup duran
bir aðaç.
Mutlu baþý, dimdik yukarýda
dallarý rüzgarda hafif hafif sallanan.
Çevresini sarýp sarmalayan demir parmaklýklara aldýrmayan
huzur dolu bir gövde...
Belki o zaman daha çok severdim beni.
Daha çok severdin,
Severdiniz.

O zaman tüm kaprislerimden,
kýskançlýklarýmdan,sýkýntýlarýmdan,
tüm iç huzursuzluðumdan boðulmazdým.
Kendi kusmuklarýndan boðulan bir bebek gibi.

Ýðne deliði kadar bir nokta var.
Ýçimde bir yerlerde...
Bense o noktayý alýp büyütmekte hiç olmadýðým kadar baþarýlýyým.
Delik büyüyor.
Karanlýk bir maðaranýn içine giriyorum.
Kaprisler,
kýskançlýklar,
kuruntular
sarkýtlarýn üzerinden
birer birer üzerime damlýyor.

Keþke bir aðaç olsaydým.
En azýndan saksýda yetiþen bir tür bitki
O zaman beni daha çok severdiniz.


12/05/2004
Derin