Niyetçi

Yaz, kýþ hiç eksikliðimizi çekmeyen bir köþemiz
vardý. Bütün bir grup yani on kiþi her akþamüstü
okuldan çýkan orada alýrdý soluðu. Eski mahallelerde
nasýl çeþmebaþlarý bir buluþma noktasý ise bizim de
kesiþme noktamýz o köþe idi. Yaz tatillerinde orada
buluþulur, yapýlacak birþey yoksa sinemadan, futbol-
dan, siyasetten akla ne gelirse konuþulur, tartýþýlýr-
dý. Harçlýklarýmýzý denkleþtirebilirsek Þehzadebaþý
sinemalarýna kaçardýk, bir tramvaylýk iþti... Yüksek
perdeden konuþtuðumuzda pencereler açýlýr,
þikayetler baþlardý. " Hadi biraz da baþka köþeye
gidin. Kafamýz þiþti bee ! " Bu þikayete mahallenin
bakkalý ve manavý da arka çýkmakta gecikmezdi.
" Ýþ yapamýyoruz. Müþteriler kaçýyor vallahi ! " Tüm
bu tip çýkýþlarý büyük bir piþkinlikle karþýlar, delikanlý
kafalarýmýzla sohbete devam eder, bazan da heye -
canlý konuþmalarýmýzla memleketi kurtarýrdýk(!)
Bu güzel köþemizin bir baþka konuðu daha vardý.
Günde iki kez gelir, cep harçlýklarýmýzý üç, beþ da -
kika içinde gözümüzün içine gülerek alýr giderdi.
Biz ona Niyetçi adýný takmýþtýk. Kýrmýzý, lekeli bir
bavulu andýran tezgahýný her açýþýnda içindeki
Tutti Frutti yazýlý kocaman çukulatalalara bakar,
bir tanesi de niyetten çýksa bari diye iç geçirirdik.
Hacý adýný taktýðýmýz bu yaþlý adam olsa olsa, kalsa
kalsa Saray döneminde yaþamýþ bir haremaðasýnýn
ya da ona benzer bir hizmetlinin soyundan olmalýy-
dý. Ama helal olsun Hacýya sokaklarda dilencilik yap
mamýþ, ekmeðini taþtan çýkarmýþtý iþte !
Bavulu açýlýnca size kazý kazan misali bir karton göz
kýrpardý. Kartonun üstünde yuvarlak delikler, hepsi-
nin üzeri rengarenk yaldýz kaplý olurdu. On kuruþ
vererek bir yuvarlaðý kazýmak ve bir yýldýz iþaretini
bulmaya dayanan bu lotaryadan çikolata yediðimiz
günler az, harçlýklarýmýzý kaptýrdýðýmýz günler ise
oldukça çoktu. Böyle günlerden birinde çekmiþ
çekmiþ sýfýrý tüketmiþtik. Herkes birbirine bakýyor
du. Niyetçi Hacý amca, ceplerini dolduran on
kuruþlarýmýzla þenlenmiþ gitmeye hazýrlaný -
yordu. O sýrada bizim Tilki Yýlmaz, Durun sýra ben de
demez mi ! Çöktü Hacý'nýn baþýna... kendi kendine
birþeyler sayýyor... saðdan dördün ikisi diyor ve
" Aç þunu Hacý " diyor. Hacý, iðnesinin ucuyla yaldý-
zý kazýyor. Bir yýldýz iþareti ! Þunu aç Hacý, Hacý açý-
yor. Bir yýldýz daha. Yine yukardan aþaðý, soldan
saða birþeyler sayýyor Tilki. Aç diyor, açýlan yuvar -
laktan bir yýldýz daha. Çukulatalar beþ oldu. Hacýnýn
arap suratý kýrmýzýya döndü. Terler akýyor alnýndan.
Tilki bi de þunu aç bakalým, diyor. Onun da altýndan
bir yýldýz.
Öðle güneþi tepemize doðru yükselirken Niyetçi
Hacý ile Tilki Yýlmaz arasýndaki çikolata savaþý son
buluyor, ellerimiz çikolata, aðýzlarýmýz çikolata do -
luyordu. Neþemiz görülmeye deðerdi doðrusu !
Bu arada tezgahýný toplayan Hacý, sessiz, soluksuz
aramýzdan ayrýlýyordu.
Aramýzda tilkiler çoktu. Bu iþten þüphelenen arnavut,
tilkiye döndü.
- Ne iþtir bu tilki, arka arkaya on çikolata ? Þans mý
diyeceðiz yani þimdi buna ?
- Valla þans... siz boþlarý çekerken bir ara baktým
Hacýnýn cebinden birþey düþtü..Bir kaðýt parçasý..
aldým, baktým. Bizim bu lotaryanýn yýldýz planý..
Þans iþte aðbim ! demez mi.