Dün gece, tüm ben’i topladým bavuluma
Koca þehiri katlayýp.
Lacivert akþamý doldurdum kalemime.
Ýlk yazdýðým alfabeyi gömüp satýrlara
Çocukluðumu,
Tozlu ayakkabýlý fotoðrafýmý aldým duvardan.
Çerçeve hizasý sararmýþ
-ortasý temiz badanalý yoldaþým- ortada kaldý
Bazan gözlerim dalardý leylak avucuna
Bazan öfkem inerdi bir yumrukta taþ göðsüne.

Beyaz beyaz kanadý gözlerim
Topraðýna býraktýðým canlarýmý
Ýþimi, dostlarýmý, yataðýmý, masamý
Beni ben yapan tüm yanýmý
Sýkýþtýrdým sol yanýma.

Eski bayramlardan kalan mendilimin arasýna
Öptüðüm elleri koydum.
Avucuma sýkýþan paralarýn terini kokladým
Yýllarýn çizgilerinde

Koca gövdemin ne kadar da çelimsiz ruhu varmýþ
Çocuk olmak istiyorum..
Büyümenin gölgesinde
Sobelenmek istiyordu göðsüme sýkýþan çýðlýk
Eteklerine saklansaydým annemin.
Günün yorgunluðunu anlatan babama özenmeseydim keþke

Misket yuvarladýðým arnavut kaldýrýmlarýný düþünüp
Mýrýldanmaya baþlýyorum radyoda sabah 7’de
Köyümüz köylümüz programýnýn türküsünü
Arkasýný yarýný beklerdik kahvaltý sofrasýný hazýrlarken
Siyay beyaz ekranda ki insanlar beni görüyor mu acaba diye
Dibine kadar yaklaþtýðým televizyonsa kimbilir hangi hurdalýkta.

Dün gece tüm yýllarýmý topladým bavuluma
Yazdýðým þiirleri astým yýldýzlara.
Kýrdýðým kalplere yandým,
Sevildiði halde yanýmda olmayanlarý yerdim.

Çekmecede naftalin kokularý arasýnda bulduðum
Nakýþ iþli gömleðimin üzerinde
Bizi biz yapan parçalarýný yapýþtýrdým
Yýrtýlan geleneklerin
Ne kadar liðme liðme olmuþ oysa.
Çatýsý çatlamýþ memleketimin.

Ninnilerimi duymak istedim küçük beþiðimi görünce
Büyüdüðümü hatýrlattý bana masamda ki diplomalar
Sahi nerden mezun olmuþtum
Hayat okudum oysa
Diplomasý olmayan…
Mezuniyet kýyafeti -kefen paramý- saymak istedim
Rafta eski bir kitap arasýnda biriken.
Derin bir nefesin soluðunda farkettim ki
En iyi dostum, en kötü düþmaným yine benmiþim.

Sýrlarýmý, acýlarýmý, sevinçlerimi kattýðým kaðýtlarý aradým
Özlemleri, tükeniþleri
Sabah olmadan toplamalýydým herþeyi
Beni ben yapan ‘ben’i.

Ýþte baþladý Ýstanbul uyanmaya
Ezan sesleri içinde son huzurum koca þehirde
Göðüne yandýðým koca þehir
Ben mi fazla geldim sana
Yoksa sen mi güçsüzdün ?
Ýþte gün aðrýmaya baþladý solmuþ perdeler ardýnda.
Birazdan beni uðurlayacak ezanlar
Seni uzaklarda yaþamak için, ektiðim tomurcuklara
Düþecek gözyaþlarýn.

Ve ben uzaklarda gözlerimi yýkayacaðým
Son vedamý yapacaðým bahçemde ki güllere
Onlar koca göðüne bakacak ömrünce
Ben göðe bakýp seni yaþayacaðým baþka kýyýda
Gül kokusunda ki yanýmý sana býraktým
Ýyi bak Ýstanbul’um tüm kalanýma
Gölgemi cebime koydum,
Bavullar kapýda
Her gün hoþgeldin diyen anahtar sesi
Son uðurlamasýnda….
Hoþçakal ….