"........
Vapurun kýç tarafýnda bir çýðlýk kopar:
"Bir limon yetiþtirin, kadýn bayýldý.." sesleri iþitilir.
Herkes birbirinden sorar:
"Ne olmuþ haným, ne olmuþ?"
"Ne olacak, iki ortak birbirine raslamýþ.."
"Ey, ne var bayýlacak?"
"Herif yenisini eski karýsýndan gizliyormuþ. Nasýlsa þimdi vapurda
tanýþmýþlar. Birisi yirmibir, yirmiiki yaþýnda, delikli çorap, tango
çarþaf, sürmeli gözler, çýtýr çýtýr sözler, incili gerdan, bilezik saat,
fýkýr fýkýr, kýrým kýrým, bir içim su...Öteki zavallý kadýn, kýrkbeþlik
ebkemçüþ bir kadýn..."

Ada Vapurunda/ Hüseyin Rahmi Gürpýnar

........

Kadýn, otuzbeþ mi, kýrk mý, elli mi, belli olmayan bir yaþta, hepsi
olabilir. Deniz otobüsünün insaný tazeleyen serinliðinde, terütaze
fondötenli cildi, cilalý dudaklarý, özenle yapýlmýþ göz makyajýyla
belki de
otuzlarýnýn en göz alýcý albenisini yaþýyor. Saçlar "voila", iþte saç
dediðin böyle olur caným' casýna kýzýl ýþýltýlý; bir de akþam güneþi
vurmuyor mu, insanýn dokunasý geliyor o ýþýltýlý ipek yýðýnýna.

Yanýndaki erkek de dayanamýyor belli; kadýný sýk sýk sað omuzundan
kavrayýp,
baþýný kendi çenesine yaslýyor, öpüyor, okþuyor..

Arada aðýz aðýza verip, konuþuyorlar mý, seviþiyorlar mý, pek
anlaþýlmýyor...

Ben iki sýra arkalarýnda oturuyorum; arada gözlerim gidiyor ama,
yiyecek
gibi merakla bakmýyorum; öylesine gözü takýlýr ya insanýn, iþte öyle.
Üç
sýra sol yanýmdaki kadýn yolcunun bakýþý ise pek öyle geliþigüzel
deðil....

Serinlikten biraz üþür gibi oldum da, pencere kenarýnda bir yer var
mý diye,
kafamý saða sola çevirdim hafifçe. Çaprazýmýzda oturan o aþýk çifte
odaklanmýþ gözleri o zaman farkettim. O anda arkadaþýna söyledikleri
biraz
yüksek sesle çýktý aðzýndan:

- Utanmýyor da, aslan gibi kocasý, iki pýrýl pýrýl çocuðu var;
þimdikiler
azdý þekerim, biz.....

Yaa, demek ki kýzýl saçlý, yaþý belirsiz kadýn evliymiþ. Dünya küçük,
bir
deniz otbüsüne sýðýverdi. Üstelik hiç bir aþk gizli kalmazmýþ( bence
taraflarýn boþboðazlýðýndan), ama hariçten gelen yakýþtýrmalara,
yorumlamalara ne demeli?......

Zaman ne çabuk geçiyor bu deniz üstü otobüsde(hava limaný der gibi
matrak
bir ad bu), bir zaman tünelindeymiþçesine...

Yenikapý'da hýncahýnç bir kalabalýk karþýlýyor bizi; Gürpýnar devri
insanlarýnýn kimbilir kaçýncý kuþaðý(matematik de hiç basmaz þu
kafama).
Ýnsanlar, otomobiller, yükler, çantalar, bavullar arasýndan devir
devir
insan yaþamýna atlýyoruz sanki.

Kalabalýkta nasýlsa önümsýra yürüyen "kýzýl" bayanla sevgilisi, bir
adamla
buluþuyorlar araba park yerinin oralarda. Kadýn, sevecen,
sarýlýyor "baba"
görünüþlüye. Otomobil markalarýndan da pek anlamam ama, vahþi kediye
benzeyen bir model, hamle ediyor ÝLERÝYE DOÐRU, çýn çýn
kahkahalarla....

Biz yorumcular da ardýndan bakakalýyoruz, Hüseyin Rahmi Bey'in ruhunu
çýnlatarak, Adalar Ýskelesi'nde.....

Menopoza Ýnat Bir Aybaþý

önceleri aþklarým beyazdý; bembeyaz

arada bir iki satýr mektup yazar karalardým

sonra n'oldu birden kararýverdiler; karanlýkta

ben durur muyum hiç; baþladým tebeþir atmaya

tüm papatya tarlalarýný satýn almýþým-yine nafile-

siyah kuðularýn koynunda en çingene jigoloyum

daha ilk papatya kanamadan kýrmýzý bir damla

tüm aþklarýmý sattý erkekliðime

-menopoza inat bir aybaþý yaðmuru bu-

gel de inan: papatyalar kýrkýndan sonra kudurdu

Osman Olmuþ

.......

Ku Ku Ça Ça

Ku Ku Ça Ça

Bir Latin þarkýsýndan... Ýlk ruhum bin yýl kadar önce Ýspanya'da ya
bir
berber, ya da bir soytarý olarak yaþamýþ da......

(Bilesiniz, hiç inanmam böyle þeylere sayýn parapsikolog Ratz.....)


Ayten Suvak