Nereden çýktý þimdi aþýk olmak?

En güzel kýyafetlerimi giymiþtim o gece.Üzerime yayýlmýþ tatlý koku yeni aldýðým parfümümün eseriydi.Hava, eðlenceye ve yaþama dair en mükemmel halini aksettiriyordu.Ama benim caným hiçbir þey istemiyordu.Sanki baþýma gelecekleri yüreðim daha önceden sezmiþ gibi durmadan beni uyarýp duruyordu.
Ýçeri girdiðimde loþ ýþýklar altýnda farkýnda olmadan etrafý süzmeye baþladým.Boþ masalar yavaþ yavaþ dolmaktaydý.Bir kaç arkadaþlýk grubumuz sanki daha önceden kararlaþtýrýlmýþ gibi hep beraber bara doðru yöneldik.Ýlk biralar biraz tereddütle de olsa gelir gelmez açýldý.
Herhangi bir bar gecesiydi iþte.Ýçiyorduk,kulaktan kulaða anlatamadýðýmýz þeyleri baðýrýp duruyorduk.Yine her seferinde olduðu gibi müziðin sesi çok fazlaydý.Bir ara karþý masadan tanýdýðým insanlar olduðunu söyledi yanýmdaki arkadaþým.Gözlerimi kýsýp,loþ ýþýðýn iyice sönük kaldýðý yöne doðru baktým.Görebildiðim sadece kýzlý erkekli kalabalýk bir grup insandan baþka bir þey deðildi.Zaten çok da önemsemiyordum.Caným içmek istiyor gibiydi.Ve yeni bira almak için sýrtýmý dayadýðým bara doðru döndüm.
Bara doðru dönüþüm öncesi aslýnda baþka bir hayatým vardý.Günlük telaþlar içinde koþuþturup duran,iþler üst üste yýðýlmasýn diye her aný marjinal faydasý sýfýra eþ deðer iþlerle dolduran ve en önemlisi ,bunlarýn yanýnda okumaya çalýþan biriydim.Hayata baðlandýðým birkaç nokta dýþýnda doðanýn derin döngüsüne saplanýp kalmýþtým sanki.Yýlda yaþadýðým birkaç ahmakça iliþki hariç hayatýma kimseyi sokmamaya çalýþýyordum.Yaþamayý seviyordum ancak sevdiðim kadar özen gösteremiyordum.
Bazý geceler hayaller kurmaya çalýþýyordum.Kurmaya çalýþýyordum diyorum çünkü çok zordu istediklerim hatta mükemmel ötesi iþlerin peþinden sürüklenmek gibiydi.Ne zaman yalnýz kalsam az sonra yapacaklarýmý düþünmek haricinde bir de yüreðimde ki puzzle’ý tamamlamaya çalýþýyordum.Tüm parçalar elimde olmasýna raðmen her deneyiþim biraz daha kafamý karýþtýrýyordu.Oysa ki her parçanýn þeklini de anlamýný ben kendi benliðimde oluþturmuþtum.Fakat bir türlü birleþtiremiyordum iþte.Anlamlandýrdýðým her parça sanki bir yüzün bölünmüþ yapý taþlarý gibiydi.Fakat kimin yüzünü böylesine parçalara bölüp,her parçaya kendimce anlamlar vermeye çalýþmýþtým?Bilmiyordum.
Sýrtýmý yasladýðým bara dönerken böyle bir yap bozu tamamlamaya çalýþan bir hayatým vardý iþte.Arkadaþlarým müziðin etkisiyle dans ediyorlardý ve ben, barmen yanýmda olmasýna raðmen,sesimi duyurabilmek için baðýrýyordum.Biranýn parasýný uzattým.Tekrar sahneye bakmak için döndüðümde olan oldu. Beynimin her hücresine daðýlmýþ binlerce parça sanki devasa bir mýknatýsýn yardýmýyla bir araya toplanýp,yüreðime senin güzel yüzünü yansýttýlar.Artýk problem çözülmüþtü ve aþýk olmuþtum.
Aþýk olanlardan duyduðum ve benim de birebir yaþadýðým kalp çarpýntýlarýný,dalýp gitmeleri,bakmadan duramamalarý anlatmama gerek yok.Zaten olan olmuþtu.Seni görmeden hayalini kurduðum onca zamandan sonra artýk gözlerinin gözlerime olan mesafesi birkaç metreydi.Yani birkaç adýmlýk mesafeydi yýllarýn hasreti.Gelip bir merhaba demenin bedeli sadece elimde ki birayý bara býrakýp sana doðru yürümekti.Ama olmadý,yapamadým.Yaþadýðým zamanlarýn bana kattýðý cesaret seninle aramdaki iki metrelik mesafeyi kapamaya yetmedi.Sadece gözlerine bakmakla yetindim.
Aslýnda yanýna gelmeyiþimin baþka nedenleri olmalýydý.Çünkü ben seni bekliyordum.Seni tanýmadan seni bulmaya çalýþýyordum.Böylesine mükemmel halinle karþýma çýkmýþ iken neden bir merhaba olsun diyememeliydim ki?Cevabýný bir tek yüreðimin oluþturdu parçalarýn biliyordu.Seninle öylesine bir yerde tanýþmamalýydým.Sen bunu hak etmiyordun.
Evet, sen bunu hak etmiyordun.Loþ ýþýklar altýnda ,yüzlerce sigaranýn ciðer yaktýðý bir ortam içinde ,senin masum yüzüne bakýp,’Ben sizi arýyordum!’ demek için müsait deðildi.Ancak oradaydýn ve ben durmadan içiyordum.Bir ara içeride ki herkes çalan parçalara eþlik ederken bir tek sen ve ben hareketsiz gibi kalakaldýk.Ýþte o an bulunduðum ortamý terk etmeye karar verdim.Caným yanýyordu,artýk nefes bile alamaz olmuþtum.En kötüsü kafam ,gözlerimin sabit nesnelerin bile dönerek görmesine engel olamýyordu.
Yüreðime açýlan aðýr kapýnýn kapanmasý için epey uðraþarak kendimi dýþarý attým.Ellerimi yüzüme götürdüðümde ellerimin terlemiþ olduðunu fark ettim.Oysa hava serindi ve ceket giyiyordum.Derin uykulara hasret kalmýþ gibi evin yolunu tuttum.
Ertesi gün sana aþýk oluþumun birinci günüydü.Ve þimdi bilmem kaçýncýsý.O an yanýna gelmemekle ne kadar iyi ettiðimi þimdi daha iyi anlayabiliyorum.Ilýk bir bahar günü,bir çay keyfinin üzerine gelip masana oturmakta pek anlamlý deðildi ancak yine de seni sen yapan parçalarý ayýrmamýþ oldum.Þimdi yanýmdasýn,þimdi seni seviyorum…
Meleðim,tekrardan hoþ geldin hayatýma…


BAHA OKTAV