Teknoloji geliþtikçe hayatta hýzlandý. Hayat hýzlandýkça anlar daraldý. Sýkýþtýrýlmýþ zaman içinde sararmaya baþladý insanoðlu. Teknolojinin geliþmesi insaný ütopik bir dünyaya salarak “ýþýnlanma” fantezisi üzerinde yoðunlaþtýrdý. Ýster istemez bu geliþmenin hayatý kolaylaþtýracaðý düþünüldü. Ama tam tersine artan stresle beraber zaman küçüldü. Bir mekandan bir mekana daha çabuk ulaþýldýðý doðru ancak hýz, beklentilerin de çoðalmasýný arttýrdýðý için streste kaçýnýlmaz bir sonuç oldu. Hayat hýzlandýkça zamanýmýz daraldý.

Hýz sadece stres yaratmadý. Ýronik bir þekilde bazý insanlarýn (özelliklede genç erkeklerin) stres atmasýný saðladý, saðlýyor da. Bu teknolojik geliþim ataerkil bir dünya üzerinde gerçekleþtiði için hýz ister istemez erkeklikle özdeþleþtirildi. Bunun en güzel örneklerini sokaklarda arabalarýyla yarýþanlar bize gösteriyorlar.

Bu denememde hýzýn erkeklikle nasýl iç içe geçmiþ olduðunu tartýþmaya çalýþacaðým için yukarýdaki giriþ bölümünü yazma ihtiyacý hissettim. Ýnsanýn týbbi ve fiziki özelliklerini detaylý bir þekilde anlatmak benim alanýma girmediði için ve hata payýmýn da bulunabileceðini düþündüðümden, erkeklerin yapýsýna çok az deðinmek istiyorum. Yumurtaya doðru ilerleyen spermler birbirleriyle kýyasýya yarýþýp, birinci olmak için canla baþla hareket ederler. Nihayetinde, yumurtaya sadece bir tanesi ulaþýr. Sokaklara geri döndüðümüzde gördüðümüz þey sizce ayný manzara deðil midir? Ýki araba veya daha fazlasý sokak tabiriyle “kapýþýrlarken” yumurta yoluna býrakýlmýþ spermlere benzemiyorlar mý? Buradan yola çýkarak, þunu söyleyebiliriz diye düþünüyorum: sokaktaki durum yumurtaya ulaþma arzusunda olan erkeklerin kendilerini dýþarýda tatmin etmeleridir. Elbette ki, bunu bilinçli yapmýyorlar, zaten ataerkil toplumlarda da erkek altta kalmamak, hep lider konumunda olmaya çalýþmak, öncü olmak, hakarete uðramamak, baþkalarýnýn yanýnda mahcup duruma düþmemek için gizli bir çaba içindedir. Ancak sokaktaki durum bu gizliliði su yüzüne çýkartmaktadýr.

Bu yarýþ esnasýnda yoldaki diðer araçlarýn umursanmamasý, durumu daha da derinleþtirmektedir. Sadece “ben” diyen ve ölümü pahasýna önde olmaya çalýþan þoför bu açýdan bakýldýðýnda da yukarýdaki benzetmeme uygundur. Eðer yarýþ sonunda galip gelinemediyse o þoförün yaþadýðý hüsranlýk ve eziklik, içten içe “artýk ben yokum mahvoldum” gibi duygularýn esareti içine girer. Neredeyse ölüm kalým meselesiymiþ gibi yapýlan yarýþlar bu açýdan da benzetmemle uymaktadýr: sperm ya yumurtaya ulaþýr ve orada can bulur, hayat bulur, ‘kazanýr’ ya da ulaþamazsa kaybeder, ölür, yok olur veya mahvolur.

Spermlerin ve sokaklarda, caddelerde yarýþan insanlarýn bu hýzlý hayatý birbirleriyle paraleldir. Yalnýz, geliþen teknoloji erkekte spermin kalitesini azaltýrken öte yanda ayný teknoloji sokaktakilerin zevkine zevk, gücüne güç katmaktadýr.