gecenin karanfiline meyillenir
içimden kalkan kuþlar...
teleklerinde bir yýðýn allý hasret,
bana el sallarlar...
aþarlar gözlerinde dikleþen daðlarý gülüm!
yorgun bir göç sabahý benimle beraber
sularýna dalarlar...

karanfil gecelerinde senin!
bir gülün usulca açýlýþý gibi,
yumulur kirpiklerim...
biter ürkekliðim, sensizliðim!...
ay büyür, yýldýz uyur sinemde,
tenimden çiy toplar susuz ellerin...

hadi,
doldur avuçlarýný!
karanfillerin büyüsün...
kýrmýzýsýnda açsýn utangaç öpüþüm.
yüreðinde sakla onu,kanýn köpürsün...
gözlerinin savaklarýndan
gecelerime dökülsün...

geceyi!..
geceyi örter gözlerin...
ay yürür içinde, evine!
yýldýz kayar yerine / korkarým...
ve
karanfilin gider bahçesine
kendimle kalýrým / aðlarým...
duymaz ki beni gece,
duymaz ki sende kalan kuþlarým!..
bir kokun kalýr bana sadece,
sevdamýn yapraðýna sararým.