Gidiyormusun diye sorma bana,
Gönderen sensin.
Ne terk etmeyi istedim seni,
Nede daha yaþamadýðýmýz bu aþký topraða gömmeyi.
Senin kadar öfkeliyim bende,
Senin kadar endiþeli.

Bir dokunuþunla bin kenti yýkacak güç verirdin bana,
Ama inandýramadým seni.
Sen sorgularken beni kafanda,
Ben gözlerinin içine bakýyordum kuþkuyla,
Bir tek sözün baðlardý beni sana,
Oysa sen hep susmanýn koynunda.

Aþkýn içine bir kez girdimi kuþku,
Teslim alýr bedenleride.
Sütten çýkmýþ ak kaþýk deðildim,
Ama yalaný sokmadým iki kiþilik dünyamýza,

Dünya ki bazen minicik bir odada,
Bazen kentin ortasýnda þekillendi.
Nasýlda güzeldi....
Zaten sen varsýn diye her þey güzeldi,
Ama sen buna da inanmadýn.

Ah bu sorular....
Yaþamak varken sevdayý,
Delice niye boðarýz sularla?
Nasýl ikna edebilirdim seni,
Ben aþk dedikçe,
Sen dur dedin.
Ben seninleyim dedikçe,
Sen hayýr dedin.

Zaten az konuþan sen,
Olumsuz ne kadar sözcük varsa,
Sen bulup çýkardýn ortaya.
Bense hiçbir þey diyemedim.
Ne kadar zarar vermiþim sana meðer,
Nasýl deðiþtirmiþim seni,


Oysa hiç böyle düþünmemiþtim,
Kimseye zarar vermek istemezdim ben.
Kimseyi olduðundan farklý bir hale getirmekte istemem.
Ama öyle oldu iþte.
Demek ki gitmenin zamaný þimdi.

Çocukluðuna sýðýnýr atlatýrsýn bu acýyý,
Aklýnda sevda sözlerimiz bile kalmaz,
Rahat deðildin,
Rahat ol artýk,
Gözlerini saklaman içinde bir neden kalmadý artýk.
Tedirginliðininde sebebi kalktý ortadan.

Biliyormusun bitanem!
Gidiþim yürekten deðil,
Zorunluluktan.
Sanma ki bu toy sevdayý;
Baþka kimliklere taþýrým.

Sanma ki;
Benden sakladýðýn gülüþlerini,
Baþka yüzlerde ararým.
Senide götürürüm yüreðimde,
Her zaman yokluðunu taþýrým.
Bulup, bulup kaybettim seni bebeðim,
Ne yazýk ki toz duman edemedim kuþkularýný,

Ne yazýk ki kalamadýn bana,
Öpüçügümün kokusu kalacak, kapýnýn eþiðinde.
Kokladýkça bizi bir yanlýþa mahkum ettiðini anlayacaksýn.