Ýlk tanýþtýðýmýzda bana bir melek olduðunu söylemiþtin,
tabii ya Azrail de bir melektir...

Bu fýrtýnada hele hele gecenin bu saatinde kapýsýna geleceðimi hiç beklemiyordu herhalde, odasýna çýkýp kolundan çekerek onu aþaðý indirdiðimde þaþkýn þaþkýn bana bakýyor, neler olup bittiðini soruyordu, cevap vermiyor beni takip etmesini istiyordum, ýsrar ediyor, isyan ediyor, elimden kurtulmaya çalýþýyor, çýðlýk atýyordu ama beni engelleyemiyordu, küçücük bir gülüþüyle bile beni uysallaþtýran bu kiþi, çýlgýnlar gibi baðýrmasýna raðmen kulaklarýma ulaþamýyordu.
Bir zaman sonra o da vazgeçti, çýðlýklarýný býrakýp gözü dönmüþ bu deliyi takip etmeye baþladý, yaðmurdan sýrýlsýklam olmuþ bir þekilde arabaya bindik.
Beni oraya götürmesini istedim, nereye olduðunu anlamadý, beni ona götürmesini söyledim. ‘’Onu gömdüðün yere!’’ Reddetti. O geceyi unutmak istediðini defalarca söylediðini hatýrlattý, hatýrladýðýmý ama gene de onun mezarýna gitmek istediðimi söyledim. Çaresi yoktu götürmek zorundaydý.
‘’Burasý mý?’’
‘’Evet, tam buraya gömdüm onu, mutlu musun þimdi, bunu bana hatýrlattýðýn için mutlu musun þimdi?’’
‘’Bunu mutlu olmak için yapmýyorum,’’ dedim ve arabadan çýkardýðým küreði ona uzattým.
‘’ Hadi kaz, cesedini görmek istiyorum.’’
‘’Bu imkansýz, bunu yapmam, bunu yapmayacaðýmý biliyorsun.’’
‘’Bunu her gece yapýyorsun, birbirimizi kandýrmayalým.’’
Kazdý, yaðmur açýlan topraðý su ile doldururken o kazmaya devam etti.
Sordu: ‘’ Lütfen bana cesedi görünce ne olacaðýný söyle?’’
‘’Senden bir tercih yapmaný isteyeceðim,’’ dedim.
‘’ Tercih mi, ne tercihi bir ölü ile seni kýyaslamamý mý istiyorsun ?’’
‘’Evet bunu istiyorum, bu yüzden þu iþi bitir ve ikimizin yanýnda bir tercih yap’’
‘’Bu kadar yeter, bunu yapmayacaðým, bu çok saçma ben sizi karþýlaþtýramam, sen, sen onun gibi olamazsýn, yani yanlýþ anlama o da senin gibi olamaz, hem o artýk ölü!’’
‘’ O ölü falan deðil, bunu ikimiz de biliyoruz.‘’
‘’Hayýr, o öldü, onu ben öldürdüm, cesedini ben gömdüm, hepsini kendi ellerimle yaptým, týpký diðerleri gibi...’’
Küreði býraktý ve diðer mezarlarýn etrafýnda koþmaya baþladý, yaðmurda ýslanan saçlarý ve yüzünden yansýyan yýldýrýmlar, gözlerindeki ateþli ama bir o kadar da donuk bakýþý Azraili anýmsatýyordu ve o baðýrmaya devam ediyordu.
‘’ Onu da diðerleri gibi kendi ellerime gömdüm!’’
‘’ Bu yalanlarý býrak artýk, onun ölü olduðuna inanmýyorsun, bu yüzden mezarý sonuna kadar kazamýyorsun, bu yüzden korkuyorsun, cesedinin üzerinden toprak örtüsü kalkýnca ve onun yüzünü görünce canlanacaðýndan korkuyorsun, itiraf et.‘’
‘’ Hayýr, hayýr, o öldü, anlamýyorsun o öldü, lütfen gidelim buradan artýk lütfen!’’
‘’Aç þu mezarý ve öldüðünü kanýtla.‘’
‘’ Açamam, açamam. ‘’
‘’Ýtiraf et, o zaman itiraf et.’’
‘’Tamam, tamam, evet korkuyorum, benden intikam alacaðýndan ya da onu tekrar yaþatýp sonra tekrar öldürmek isteyeceðimden korkuyorum.‘’
‘’ Artýk gidebiliriz, istiyorsan arabaya geç daha fazla üþüme, ben mezarý kaparým, bu çok hoþuma gidecek.’’
‘’Bu muydu, hani karþýlaþtýrýlmak istiyordun?’’
‘’ Mezarý açmayarak çoktan bizi kýyaslamýþ oldun.‘’
Kürekle kazmýþ olduðu topraðý tekrar mezara doldurduk.

O mezar hiç açýlmadý ve biz hep o mezarýn içinde gömülü olan cesedin bir gün uyanmasýndan korktuk, o da korktu, ben de korktum.
Ama Azrail beni öldürmek için hiçbir zaman gelmedi, çünkü ben yaþamýyordum oysa ki yaþamak istiyordum ve bunun için ölmeye çoktan razýydým.