Utanarak girdiði bu odada iki kadýn bilgisayar ekranlarýnýn ardýnda oturuyorlardý. Yan yana masalarda duran bu iki kadýn da oldukça þiþman ve bir o kadar tatlýlardý, ton ton teyze tanýmýna týpa týp uyuyorlardý.
Küçücük odanýn içinde bir yandan renkli fincanlarda çaylarýný içerlerken köþede açýk olan televizyondan tartýþma programlarýný izliyorlardý. Daha iricesi ve oturduðu masaya bakýlýrsa daha rütbeli olaný onu görünce çok sevindi, sanki aylardýr bekliyormuþ gibi kalkýp kucakladý, çok þaþýrmýþtý, daha farklý bir karþýlama bekliyordu. Buraya uðrayan kiþi sayýsýnýn azlýðý bu memur teyzeleri, çok cana yakýn yapmýþtý diye düþündü. Bakanlýðýn diðer odalarýnýn önündeki kalabalýk ve baðrýþ çaðýrýþtan sonra, binanýn en sonlarýnda yer alan bu odaya gelirken koridor boyunca etrafta iki üç kiþi görebildiði için böyle bir karþýlamayý aslýnda tahmin etmesi gerektiðinden biraz utandý. Yüzünün kýzardýðýný gören diðer kadýn da hemen kalkýp onu kucakladý.
‘’Ay çok da utangaç bu! Caným benim,‘’ dedi.
Þaþkýnlýðýný atmaya çalýþýrken kadýnlar yerlerine oturdular ve ona da masalarýnýn önündeki sandalyelerden birini iþaret ettiler. Daha rütbeli olarak düþündüðü kadýnýn karþýsýna oturdu ve çay teklifini kabul etti
‘’Ahlak Bakanlýðý Yalandan Arýnma Baþkanlýðý Bakýrköy Þubesi’’ kapýsýndan ilk kez girdiði için çok heyecanlýydý aslýnda, bugüne kadar söylediði yalanlardan kurtulma þansý yoktu belki ama bundan sonra artýk sadece gerçeklerle yaþamak istiyordu. Onun yalan söyleme yetisini köreltecek týbbi iþlemlerin uygulanmasý için Saðlýk Bakanlýðý bu þubeden alýnmýþ onay belgesini istiyordu, iþte bu yüzden buraya gelmiþti. Karþýlarýnda oturduðu bu sevecen memurlar gerekli belgeleri ve dosyasýný kontrol ettikten sonra onay belgesini imzalayacak ve iþlemlerin baþlamasý için onu gerekli olan onayý vermesi için yan odada oturan müdüre yollayacaklardý. Oradan alacaðý imza ile saðlýk bakanlýðýna baþvurabilecekti.
Kadýnlar renkli fincanlardan ona da bir çay koyduktan sonra, karþýsýnda oturduðu ve adýnýn Zeliha olduðunu öðrendiði kadýn, elinde tuttuðu karneyi alýp bilgilerini bilgisayara girdi. Bu sýrada diðer kadýn, Aynur haným ki ikisi de kendilerine ‘’Abla’’ diye hitap edilmesini tercih ediyorlardý, ona sorular soruyordu.
‘’Vallahi çocuðum yani öyle az kiþi gelir ki bizim þubeye, sorma yani, ondan çok merak ediyorum, neden yalan söylemek istemiyorsun?’’
Diðer kadýn ondan önce davrandý ve konuþmasýna izin vermedi.
‘’ Aman be kýz Aynur, dur bir çocuk çayýný içsin, konuþuruz sonra. ‘’
O an bu iki kadýnla daha uzun süre burada oturacaðýný anladý, hazýr onu bulmuþlarken saatlerce býrakmayacaklardý, en kýsa zamanda her þeyi anlatmak en iyisi diye düþündü.
‘’ Yok, Zeliha Abla, anlatayým ben, vallahi uzun süredir yalan söylüyorum ve artýk býktým yalan söylemekten ‘’
Aynur Abla sözünü kesti;
‘’ Ay yerim seni ben, uzun zamandýr yalan söylüyormuþ da býkmýþ, ah caným benim!‘’
Ýki kadýn gülmeye baþladý, Zeliha Abla tekrar söze karýþarak Aynur Abla’yý ikide bir çocuðu bölmemesi için uyardý ve çocuktan anlatmaya devam etmesini istedi, bir yandan da bilgilerini girmekle uðraþýyordu.
Onlara bugüne kadar söylediði tüm yalanlarý deðil ama özellikle son günlerde yaþadýklarýný detaylýca anlatmaya koyuldu, sevmeden birlikte olduðu kýzlarý, sevdiði ama birlikte olamadýðý kýzlarý, arkadaþlarý hakkýnda düþündüklerini ve onlara olan davranýþlarýný, ailesini, okulunu son günlerde vicdanýný sýzlatan her þeyi anlatýyordu…
Zeliha Abla sözünü kesti;
‘’Ah caným, ne kadar safsýn, dosyaný açtým da bugüne kadar söylediðin yalanlarýn listesine bakýyorum þimdi... ‘’
‘’ Bir sürü yalan var deðil mi, dikkatli olun bilgisayarýnýz çökertebilirim.‘’
Aynur Abla heyecanla arkadaþýnýn yanýna geldi ve ekrana bakýp gülmeye baþladý.
‘’ Ayol burada hiç yalan yok, hiç yalan söylememiþsin sen evladým?!‘’
Ýki kadýn gülmeye baþladýlar, çocuk, çok þaþýrdý.
‘’Nasýl olur anlattým ya, hayatým yalan benim. ‘’
Zeliha abla gülmesini kesti, Aynur Abla da gülmeyi býraktý ve yerine oturdu. Þaþkýn bakýþlarýnýn altýnda Zeliha Abla sigarasýný çýkardý ve yaktý.
‘’Sigara içmemiz yasak ama müdür bey bir þey demiyor, bak güzel çocuk, evladým sen yalan söyledim yalan söyledim diyorsun ya, aslýnda hep doðru söylemiþsin.’’
‘’ Ama nasýl olur?‘’
‘’ Çocuðum þimdi yalan zor bir kavramdýr, öyle basit deðildir, bazen doðru olan yalan söylemektir bunu da biliyorsundur zaten, senin o bahsettiðin yalanlara gelince onlarýn hiç biri dosyana yazýlmamýþ çünkü sen yalan söylediðini sanarken doðrularý söylemiþsin.’’
‘’Anlayamýyorum?‘’
‘’ Þöyle anlatayým delikanlý, sen hep kendine yalan söylemiþsin, kendini kandýrdýðýn için baþkalarýný da kandýrdýðýný sanýyorsun, örneðin þu son örneðine bakalým, bir kýzý sevdiðini söyledin... Ona aþkýný itiraf edeceðine baþkasýný sevdiðini söylemiþsin deðil mi? Al iþte aslýnda ona doðruyu söylemiþsin, tam bu itirafý yapacakken nedense kendine yalan söyleyip diðer kýzý sevdiðine kendini inandýrmýþsýn! Bu yüzden asýl sevdiðine gidip baþkasýný sevdiðini söylemiþsin, yani o an için doðruyu söylemiþsin, sonra iþ iþten geçince aklýn baþýna gelmiþ ve kendine söylediðin yalaný unutup, o gün o kýza yalan söylediðini sanmýþsýn. Bu kadar basit iþte çocuðum. Bunun gibi bir sürü örnek var. Bugüne kadar senin yalan sandýðýn þeyler söylendiði anda doðru olduklarý için kayda geçmemiþ, üzgünüm.’’
Hayal kýrýklýðý ile ortada kaldý, kadýnýn sözleri bir tokat gibi suratýna çarpmýþtý ama ne tokattý, sanki aðzý burnu daðýlmýþ gibiydi, heyecanla konuþmaya çalýþtý.
‘’Peki , o zaman beni durdurun, kendime yalan söylememi engelleyin, lütfen!‘’
Ýki kadýn ilk defa üzgün þekilde baktýlar;
‘’Maalesef delikanlý, kendine söylediðin yalanlarý biz engelleyemeyiz, kayda geçmiyor bunlar, ancak sen engelleyebilirsin, keþke yardým edebilseydik.’’
Baþýný salladý ve belgelerini alýp, bu iki kadýnýn yanýndan ayrýldý, Ahlak Bakanlýðý’nýn koridorlarýnda yürürken aslýnda etrafta kimsenin olmadýðýný gördü, girdiðinde ortaklýkta dolaþan baðýran çaðýran bir sürü kiþinin olduðu koridorlar bomboþ ve sessizdi.. Yavaþça yürüyerek Ahlak Bakanlýðýnýn geniþ kapýsýndan çýktý…