Doðan Kitapçýlýk tarafýndan bastýrýlan Soner Yalçýnýn, “Efendi” isimli kitabýný bir solukta okudum. Korsan kitapçýlarda 8 milyon liraya satýlan bu deðerli eseri hepinize tavsiye ederim. Tabii siz gidip de benim gibi korsanýný almayýn! Adam gibi bayýlýn parayý Doðan Kitapçýlýða, Kelkit’in mümtaz evladý Aydýn aðabeyim biraz daha bulsun yolunu.

Deðerli yazarýmýz Soner Yalçýn, Sabetay Sevi’nin izinden giden “Beyaz Türkleri(!)” veya bilinen adlarýyla “Selanik Dönmelerini” anlattýðý bu eserinde, cidden titiz bir çalýþma yürütmüþ. Gerçi ufak tefek hatalarý yok deðil deðerli yazarýmýzýn.

Haydi biraz ukalalýk edip, bazý küçük hatalarý sayalým:

Yazarýmýz, “Ýttihadý Osmanî” adýndaki cemiyetin kurucularýndan olan, Ýbrahim Temo’nun, Ohri’li olduðunu söylüyor ve Makedonya’daki Ohri þehrinin, Romanya’da olduðunu sanýyor. Ýbrahim Temo’nun, hayatýnýn son yýllarýný Romanya’da geçirmesi yazarýmýzýn aklýný karýþtýrmýþ olmalý. Gerçi Ýbrahim Temo, Ohri’li deðil, Struga’lýdýr. (Sayfa 60)

Deðerli yazarýmýz, Fatin Rüþtü Zorlu’nun dedesinin sonradan “Ýbrahim Paþa” adýný alan bir Rus deniz subayý olduðunu yazýyor. Yazarýmýz yazdýðýna göre þüphesiz doðrudur. Ancak, Rusya’daki bir ihtilal giriþimine karýþan ve sonradan “Rus Ýbrahim Paþa” adýný alacak olan bu þahýs, 1825 yýlýnda Petersburg limanýndan ayrýldýðý kruvazörü ile Artvin’e sýðýnmýþ(!)

Baltýk denizinden yola çýkýp, Atlas okyanusuna açýlýp, Manþ denizini geçerek Cebelitarýk Boðazýndan Akdeniz’e giren kaptanýmýzýn, burada durmayýp Ege ve Marmara denizlerini de arkasýnda býraktýktan sonra, Ýstanbul’a sýðýnacaðý yerde, Karadeniz’e açýlýp Artvin’e sýðýnmasý gayet ilginç! Sakýn kaptanýmýz Rus Karadeniz donanmasýnda görevli olmasýn? (Sayfa 120-121)

Birinci Balkan Savaþýndan sonra hiç olmazsa Bulgar iþgalindeki Edirne’yi kurtarmak isteyen Ýttihatçýlarýn, “Bulgarlara, Yunanlýlara ve Sýrplara savaþ ilan ettiðini” yazan yazarýmýza, zaten o tarihte Osmanlýdan kopardýklarý yerleri paylaþamayan ve bu yüzden Bulgaristan ile savaþan Yunanlýlara ve Sýrplara neden savaþ ilan ettiðimizi(!) birileri sormalý.

Yunanlýlar ve Sýrplar ile kapýþan Bulgarlarýn, Osmanlý kuvvetleri karþýsýnda Edirne ve Kýrklareli’nden çekildiði ve bu kentlerin savaþsýz ele geçtiðini yazarýn bilmemesi ise bir dereceye kadar normal. Çünkü ortaokul tarih kitaplarýnda bile bu konu kapalý geçilir. (Sayfa 175)

Yazarýmýz 1916 yýlýnda, Ýstanbul’daki torunu Adnan’ý (Menderes) özleyen babaannesinin, Ýzmir’den Gülcemal vapuruna atlayýp soluðu Ýstanbul’da aldýðýný yazýyor ki, Ýtilaf devletleri donanmasýnýn kontrolündeki Ege denizinde, Gülcemal vapurunun Ýzmir-Ýstanbul seferi yapmasý biraz palavra oluyor. (Sayfa 215)

Tabii bunlar kadý kýzýnda bile bulunabilecek küçük kusurlar. Kitabý asýl ilginç kýlan ise, Sabetayçýlarýn kitabýn yazýlmasýnda bilgi yönünden yazara destek olmalarý. Daha düne kadar bu konu bir tabuydu. Yazýlý ve görsel basýný elinde tutan bu yurttaþlarýmýz, kimsenin kendileri hakkýnda yazýp çizmesine, ekranda ahkam kesmesine izin vermezlerdi. Fakat gün geldi, mýzrak çuvala sýðmamaya baþladý, onlar da ortaya çýkmaya karar verdiler anlaþýlan.

Efendi kitabýný okuyunca, bu kiþiler için “Ne Efendi insanlarmýþ” demek geliyor insanýn içinden. Yoksa kitabýn yazýlýþ amacý da bu mu? Yok caným!.....

Can Macit