Henüz reþit olmuþ bir bedenin içindeki yürekti onunki..Genç kýzlýk devresine girmekle beraber etrafýnda gördüðü elele tutuþan sevgililer ilgisini çekmeye baþlamýþtý..Ýçi burkuluyordu ; imreniyordu onlara bakarken. Ýçinde fýrtýnalar kopuyordu..Çirkin de deðildi.Adý gibi baharý andýran bir güzelliði ,melekler kadar saf ve doðal bir görünümü vardý. Aslýnda herkesin ilgisini çeken bir tipti, talibi de çoktu. Fakat karþýsýna bir türlü çýkmamýþtý "iþte bu insan" dediði kiþi. Çýkmamasý normaldi yaþý kaçtý ki zaten. Ama o sevdiði insaný bulma arzusuyla yanýp tutuþuyor , bir an önce aþk dedikleri muammaya karýþmak istiyordu. Ailesiyle beraber orta gelir düzeyinde bir yaþam sürüyor, kendisinden 4 yaþ küçük kardeþiyle çoðu zaman bir çok sýr paylaþýyordu. Annesi ve babasý öðretmen olan Bahar okulunda baþarýsýyla kendisinden söz ettiren bir öðrenciydi ayný zamanda. Okulda kendisine aþk ilan eden o kadar çok kiþi olmuþtu ki aþkýn varolduðuna dair tüm hisleri yavaþ yavaþ kaybolmaya baþlamýþtý Bahar'ýn . Arkadaþlarý özellikle de Bahar' ýn en yakýn arkadaþý Gözde' nin tüm ýsrarlarýna raðmen hiçbirisine sýcak bakmamýþtý; çünkü hiçbirþey hissedemiyordu onlara karþý. Gözde biraz daha þýpsevdi biriydi; seçicilikten bihaber hoþlandýðý , en ufak elektrik aldýðý kiþiyle çýkmaktan hoþlanýyor, bir süre sonra sýkýlýp baþka maceralara yelken açýyordu.
Bahar' ý kendinden geçiren gün bir okul çýkýþýna denk gelmiþti. Sýrtýnda çantasý, koluna sýkýþtýrdýðý klasörüyle Gözde ile beraber yürürlerken okula yakýn bir cafede oturmaya karar verdiler. Meyve suyu yudumlarken bir yandan okula yeni gelen Bora' dan bahsediyorlardý. Gözde her zamanki gibi çok beðendiðinden, mutlaka çýkmasý gerektiðinden bahsederken Bahar da alýþýldýk bir þekilde etkileyici olmadýðýný söylüyordu. Cafeden çýktýklarýnda akþam üstü olmuþtu bile farkýnda olmadan. Yaðmur tüm þiddetiyle yaðýyor, gökyüzünde yýrtýlýrcasýna þimþek çakýyordu. Eve geç kalmamak için Gözde taksiye binip uzaklaþýrken; Bahar koþar adýmlarla eve doðru gitmekteydi. Yaðmur yerini þiddetli doluya býrakmýþ; gözgözü görmüyordu. Aceleden eli ayaðýna dolaþmýþ bir þekilde koþan Bahar birden yolun karþýsýndan gelen bir çocukla burun buruna geldi. Bora sýrýlsýklam karþýsýnda duruyordu. Bir an gözgöze geldiler; tanýmýþlardý birbirlerini . Öylece kalakaldýlar . Büyülü tuhaf bir sýcaklýk hissetti Bahar.. Üzerinde sýrýlsýklam okul üniformasýyla, saçlarýndan damlayan yaðmur damlacýklarýyla, karþýsýndaydý yarýmsaat öncesine kadar etkileyici olmadýðýný söylediði Bora. Bahar da sýrýlsýklam kahverengi saçlarý yemyeþil gözleriyle o kadar çekiciydi ki Bora gözlerini alamamýþtý ondan. Bir an sessizlik bozulmuþ Bora kekeleyerek merhaba diyebilmiþti. Bahar hala karþýsýnda gördüðü ela gözlerin etkisi altýndaydý. O da merhaba dedi ve ters yönlere doðru koþar adýmlarla yürümeye devam ettiler..
Ertesi gün bu olayý Gözdeye anlattý Bahar. Gözde çok þaþýrmakla beraber hoþlanmýþ olmasýna karþýn yakýþtýrmýþtý Bora ve Bahar'ý birbirine. Ders aralarýnda Bora ve Bahar birbirlerine merhaba demekle yetinirken bir süre sonra okul içinde de birlikte dolaþmaya yemek yemeye baþladýlar. Okul çýkýþlarýný iple çekiyorlar birlikte yürüyüþ yapýyorlardý. Hatta Bahar Borayý evlerine çaðýrýp ailesinin onunla tanýþmasýný saðlayarak ailesinin de onayýný almakta gecikmedi. Her günleri artýk neredeyse yirmi dört saat birlikte geçiyordu. Bahar aþkýn ne olduðunu tattýðý için o kadar mutluydu ki bu mutluluðun kýsa süreceðinden korkuyordu . Bora bir hafta sonu Ýzmir' e gitmesi gerektiðini ; babasýný alýp geri döneceðini söyleyerek gittiðinde bile Bahar öyle büyük bir boþluða düþmüþtü ki..Sanki ömür boyu bir ayrýlýk gibi gelmiþti ona. Her saat baþý telefonlaþýyorlar birbirlerini ne kadar özlediklerinden bahsediyorlardý. Bora yokken Bahar, Gözdeyle oturup sürekli onu
konuþuyor onu anlatýyordu. Gözde hafiften kýskanmaya baþlamýþtý onlarýn bu sevgisini. Bir gün Borayý arayýp _Bahar'ý ne kadar sevdiðini sýnamak için_ Bahardan habersiz "Bahar'ýn bir trafik kazasý geçirdiðini ve öldüðünü söyledi. Bora çýlgýna dönmüþtü telefonda. Sürekli" yalan söylüyorsun! " diye baðýrýyor bir türlü inanamýyordu. Gözde onun Bahar'ý ne kadar sevdiðini kulaðýyla duyup hele bir de telefonda Bora'nýn telefonda aðladýðýna tanýk olunca daha da kýskanmaya baþlayýp "hayýr yalan söylemiyorum" diye cevap verdiðinde Bora tamamen yýkýlmýþ durumdaydý. Babasýyla birlikte apar topar arabaya binip Ankara' ya doðru yola koyuldular. Afyon' a yaklaþtýklarýnda bardaktan boþanýrcasýna yaðmur yaðýyordu ve iþte ne olduysa karþýdan hýzla gelen kamyonla çarpýþtýklarýnda oldu. Babasý arabanýn ön camýndan dýþarý fýrlamýþ; Bora ise kamyonun altýnda kalmýþtý. Olay yerine gelmekte geciken! ambulansýn artýk önemi kalmamýþtý.Babasý ambulansýn içinde en yakýn hastaneye yetiþtirilirken, Bora çoktan hayata gözlerini yummuþtu büyük bir acýyla. Kazada en büyük hata Bora'nýn aþýrý hýz yapmasýydý. Babasý yoðun bakýmdayken Bora'nýn annesine ve Bahar' a çoktan haber verilmiþti bile. Bahar sürekli Bora'nýn durumunu soruyordu. Annesi bilmesine raðmen söyleyemiyordu öldü diyemiyordu Bora için. Yapýlan iðrenç bir þakanýn bedelini iki genç ödüyordu ve Bora'nýn cep telefonunda Bahar'ýn öldüðüne iliþkin mesajýn Gözdeye ait olduðunu görünce Bahar tümden yýkýlmýþtý. Ýçinde sonsuz bir nefretle Gözdeye Bora'nýn cep telefonundan bir msj attý. " Artýk rahat uyuyabilirsin ; çünkü mutluluðumuzu alýp götüren þakan iþe yaradý. Bora artýk sadece cansýz bir beden ve þunu unutma eminim ki öbür dünyada iki eli yakanda olacak.Tabiki benim de...(Bahar)"
Bahar bu olaydan sonra kendini uzun süre toparlayamadý. Neredeyse her gün psikoloða psikayatriste gidiyor, sakinleþtirici ilaçlarla ayakta duruyordu. Aþký yakaladýðýný hissettiði insan artýk ona çok uzaktý. Eriþilmez diyarlardan Bahar' a bakýyordu belki de.. Bahar için her 25 Þubat sanki kendisinin de ölümüydü Borayla beraber..Þimdi kulaðýnda veda senfonisi çalýyordu Chopen'in...Þimdi kulaðýnda Bora'nýn sesi vardý ..Hiç bitmedi o ses..Ta ki Bahar Bora'nýn yanýna gitmeye kalkýþýncaya kadar...