Ellerinde kan gülleri açýyordu,
Küçük Japon kýzýnýn.
Elleri yoktu ki...
O, Hiroþimada çekik gözlü bir Japon kýzý!
O, kalbimde kanayan büyük bir yara;
Tamý tamýna 59 yýldýr! ..
Hala küçük sokaðýnda ip atlýyor olmalý..
Binlerce yýl sonra bile hala orda olucak;
Ve lanet okuyacak ellerini çalanlara.
Elleri olmayan ve sürekli ip atlayan bir kýz!
Hepimiz gideceðiz ama
O hep orada kalacak.
Bir bulut olacak tepesinde.
Bir türlü adýný koyamadýðým
Bir gülümseme olacak gözlerinde...
Beni çýldýrtma küçük kýz!
Söyle kime gülüyor gözlerin?
Kim çaldý ellerini senden?
Hangi bomba eritebilir senin,
Gülümseyen gözlerini!
Annen nerede?
Baban nerede?
Kardeþlerin nerede?
Neden gülümsüyorsun hala,
Kime bu eriten gülücük?
Söyle! Kime?
Yoksa ölürüm.
Ne çabuk unuttular seni Hiroþima' da!
Sen unuttun mu,
Seni bir toz bulutunun altýnda kavuranlarý! ! !
Sen unuttuysan,
Ben de unuturum(!) küçük kýz.
Nasýl olsa bir gün.
Bir gün...
Beraberce alacaðýz intikamýmýzý..
Ve
Ellerinden tutacaðým,
Hani þu minnacýk bir papatyayý andýran ellerinden!
Kaybolucaz seninle görünür ufukta.
Ve bir bulutun üstünde yürüyeceðiz,
Ama bu sefer öldüremeyecek, korkma!
Papatya bahçeleriyle dolu bir cehennem,
Atom bombalarýyla dolu bir cennet
Ve yanýmýzda senin gibi binlercesi olucak!
Sakýn korkmayýn,
Atom Bombasýnýn Çocuklarý!
Bu sefer öldürmeyecek bulut...
Annelerinizi, babalarýnýzý, kardeþlerinizi,
Bu bulutun az ilerisinde bulacaksýnýz!
Siz gideceksiniz, ben kalacaðým!
Daha çok papatya var koklanacak...
Daha çok bomba var patlatýlacak!..