Neredeyse bütün hayatýmýn uzun yolculuklardan kurulu olduðu gerçeðiyle ne zaman yüzleþsem içimde garip bir heyecan belirir. Düzenli olmak ve düzenli iþlerle uðraþmak adýna harcadýðým zamanlarým birden silinip gider gözlerimin önünden. Þairane bir kaçýþ planý hazýrlarým hemen. Bir çantaya doldururum bana lazým olacaðýna inandýðým þeyleri. Jack Kerouac ve Jack London’ un kitaplarýný, birkaç kalemi ve bir adet kalýn kazaðý... Tabi yazý yazmak için büyükçe bir defteri...Montumu kaptýðým gibi kapýya yönelir. kapýnýn önüne gelince hýrsla kaldýrýr atarým çantamý, ellerim baþýmýn arasýnda baþladýðým yere geri dönerim... Bütün gitmeler bir anda durur. Duruluverir kalbimin nehirleri... Yeraltýna kayarlar...

Yine de yaptýðým onca yolculuktan kalan hatýralarý derleyerek biraz olsun yatýþtýrýrým kendimi... Galiba bu günce de o yüzden yazýlýyor... Bir þekilde su buharý olup uçmadan gitmeler hýrsý, yazýlarla imzalanarak hiç sönmeyen Mecusi ateþi gibi bugünden yarýna taþýnacak... Güncenin birinci sayfasýný yazmýþtým daha önce...Þimdi sýra ikinci sayfada ve tabi gerçekten yapýlan yolculuklarýmda...

"Gitmeler, sanýrým ilk Eskiþehir yolculuðuyla baþladý. Küçük bir þehrin bir maden kasabasýnda bir madencinin oðlu olan ben, büyük bir baþarý kazanarak, yabancý dilde eðitim veren bir lisenin sýnavlarýný kazandýðým için, boyumdan büyük bir iþe kalkýyordum... Sadece bir aile ve çikletlerden çýkan "artis" resimleriyle oynanan yazý turalý oyunlardan kopup, hayatýmla ilgili ilk ciddi oyuna giriyordum. Kolsuz ve kanatsýz býrakýyordum kendimi. Cesur ve hatta güçlü olmadýðým için annemin ve babamýn bütün yalvarmalarýna raðmen kafama koyduðum gitme fikri yeni yetme heyecanlarýyla geceler ve gündüzler boyu içinde yaþadýðým herþeyi deðersiz kýlýyordu. Gittim. Gitmek istediðim için gittim. Belki ilk isyaným olduðu için bu denli güçlü yapýþtým gitme isteðine. Oysa ne kavgada göz morartacak cesaretim, ne düðme dikebilecek meziyetim vardý. Herþey karþýsýnda o kadar küçüktüm ki, küçüklüðümün karþýsýnda gösterdiðim cesaret karþýsýnda kimse duramadý...Annem bile...(Sen nasýl benim karþýmda böylesine güçlü duruyorsun anlayamýyorum krizantem çiçeði)

Birkaç ufak gitme ve dönme hariç hiçbir uzun gitmesi olmayan ben geçtiðim bütün þehirleri, þehirler arasýndaki mesafeleri bir deftere not alýyordum...Kaçýrdýðým þehir isimleri için babamý ve yan tarafýmýzda oturan ve sürekli kitap okuyan adamý sorguya çekiyordum. Anýlar iþte. Terme-Samsun arasý 50 kilometre... Babamýn hala bana cevap verirken merakýma duyduðu hayranlýkla karýþtýrdýðý gözyaþlarý, sayfalarýný kopya ettiðim o defterin üzerinde duruyor...

Bütün yolculuklarýmý anlatmak için yazýyorum bunlarý...Merak etmediðini biliyorum krizantem çiçeði...Öyle aptal aptal karþýma geçip bendeki bu içinden çýkýlmaz gitme hýrsýnýn neye yaradýðýný sorguladýðýný ve beni hiç adam olmayacak bir çocuk gibi gördüðünü de biliyorum.Bazen içindeki yardýmseverlik duygularýnýn kabardýðýný hisseder gibi oluyorum ama þunu hatýrlatmalýyým. Asla bana yardým edemezsin. Çünkü yardýmsever biri deðilsin sen...Senin yaptýðýn yardým sadece aç bir köpeðe kemik atmaktan ibaret olur. Ýþte bu da yardýmseverlik olmaz...Hatýrlasana, o Allahýn cezasý gecede sana okuduðum satýrlarý..

Yardýmseverlik aç bir köpeðe kemik atmak deðildir. En az o köpek kadar açken eline geçen bir kemiði onunla paylaþabilmektir. *


Neyse çok yoruldum krizantem çiçeði...Bir satýr desen yazamayacaðým...Yine de bir kelebek gibi bu gece anlattýklarýmýn altýna bir þu satýrlarý düþmelisin

Ben gittiðim þehirlerde
bütün tabelalara ismimi kazýdým
benden baþka kim geçmiþ diye bu þehirden
merak eden birilerinin olmayacaðýný bile bile....


*Jack London-Demiryolu Serserileri