Derin bir nefes çekti. Yalan yok, O da korkuyordu ölümden. Hep anlattýklarýyla çeliþmiyor deðildi. Ölümün ne güzel bir þey olduðundan, Sevgili’ye vuslatýn kötü olamayacaðýndan bahisler açardý. Ama þimdi bu korku! Aman Yarabbi !! Üþüyordu. Bir an evvel yataðýn altýna girmek, yorganýný bütün korkularýnýn üzerine çekmek ve kurtulmak istiyordu. Gece geç saatlere kadar ayakta kalan bi tek kendisi olurdu çoðu zaman. Ýþte herkesin uyuduðu bu vakitlerde daha çok hayâl görürdü.

     Kaç zamandýr özenli gözlerle izlediði bir þey vardý: Ýnsanlar korktuklarý þeylere önce yön atfediyorlar, daha sonra da o yöne bakmak istemiyorlardý. Bundandýr ki mezarlýklar hep þehrin dýþýna atýlmaya çalýþýlýyordu. Allah’la irtibat bundandýr ki kavî deðildi. Çünkü korkulmuþ, yön atfedilmiþ, tekrar korkulmuþ ve kaçýlmýþtý O’ndan !!!

     Az önce vasiyet yazmak gelmiþti aklýna. Durup dururken ne vasiyetiydi bu? Bir anlamý olmalý (mý) ? “Gece dalýndan düþen elmayý KÝM görür?” Cevaptan kendine imâlar çýkardý.

- Sus. Konuþma. Sabah ezânýný dinleyelim.
- Bu kulaklarla mý? Tiksindiricisin vesselâm.
- Onu biliyorum ama gidecek baþka kapým mý var?
- Allahaþkýna. Niçin her sürçmende böyle yapýyorsun? Neden bildiðin hâlde düþüyorsun?
- Lütfen yine baþlamayalým.


Nefsini susturabilmiþ miydi? Bunu tam olarak bilemezdi. Ama bildiði bir þey varsa o
da dua etmek istiyordu. Gözünü kapatýp dua etmek. Önce Resûlüne selâm; yoksa “asýlý kalýyordu semâda” dualar! “Dilekçenin en tumturaklýsýný yazarsýn da baþta nüfûzu kuvvetli birisini anmazsan o dilekçen boþ lakýrdýya dönüþür” demiþti arkadaþý. Evet, o zaman Resûle selâm. Ee, þimdi ne yapmalý, nereden baþlamalý? ..::Settâr ::.. Güzel tercih ama önce ..::Sübhân::..
Sübhânsýn Ya Râb! Settârsýn Ya Râb! Nasýl demiþti Cahit Zarifoðlu edîbimiz: “Sana
zorsa býrak yanayým…” Ah! Gene unuttum devamýný.

     Azrâil (a.s.) nasýl görünecek acaba? Ya þimdi gelirse! Biliyorum, peygamberlere bile ikinci bir geliþi yoktu. Belki bir iki istisnâ. Yani gelirse gideceðiz eli mahkûm.
     Ýtiraf et! Her seste, her nefeste ölümün soluklarýný hissetmek senin gibi günahkâr biri için çok aðýrmýþ!! Ýnkâr daha mý kolay?! Kahretsin. Bir þeye gözünü kapatýrsan yok mu olur?! Ahmâkça. Ama “hesap” olmalý. Hani “zalimler için cehennem yaþasýn” dý. Gene “yaþasýn” ama içinde ben olmak istemiyorum, açýk deðil mi?!

     Ýtiraf ediyorum Cennetin ve de Cehennemin Mutlâk Sahibi, Cehenneminden korkuyorum. Kabirden ürküyorum. Ýnsaným ben. Sana kavuþmayý istiyorum ama ya azâba müstahaksam? Ötelerin ötesinde Sensizliðin Cehenneminden kaçýyorum.

- Sensizliðin Cehennemi ha? (Koca bir kahkaha atar) Güzel laf.
- Yine mi sen?
- Ben senim,küçüðüm. Sen de benimsin.
- Aslâ!
- Ýyi o zaman. Neden dikkatsizsin?
- (Baltayý taþa vurmak) Belki de doðrusun. Ben bu iþi kývýramayacaðým galiba.
- Hangi iþi kuzum?
- Kul olmayý. Mevlâna demiþti, kulaklarýmda çýnlýyor: “Kul oldum. Kul oldum. Kul oldum” Sevgili Mevlâna Hazretleri ben olamadým iþte!! Dua etseniz, himmet etseniz..
- Duayla bu iþ olmaz.
- Saçma sapan konuþma. Baþka ne hâlle hâllenebiliriz ki. Zaten kalkanýmýz mý var dualý bir dilden baþka?!
- Kuþandýn mý peki zýrhýný?
- Bazý zamanlar, eskiden.
- Peki ya þimdi?
- Çöreklendi üzerime ülfet belâsý. “Merak” gitti, baþýmýz dertte n’olucak.
- Ýyi iþte bak itiraf ettin. Sen de benim gibisin.
- Bir farkla.
- Neymiþ o?
- Ben zaman zaman senin gibi olsam da (düþsem de ), dönüþ ümidim var. Allah’tan yalnýzca Senin gibiler ümidini keser.
- Nereden biliyorsun?
- Yazýyor.
- Nerde?
- Ayette. Ýnanmasan da kabûllenirsin bilirim.
- Hadi oradan. Bana direktif veremezsin.
- Ne oldu, kýzdýn mý?
- Hayýr ama..
- Yalan yok, kýzdýn.
- Evet kýzdým.
- Ayete mi, hâline mi?
- Konuþmayalým artýk.
- Niye?
- Ýnkâr etmenin cehennemine her gün bin kere batmaktan yoruldum. Artýk düþünmek ve düþmek istemiyorum.
- Tabi yorulursun. Çünkü hep aklýnla hareket ediyordun þimdiye kadar.
- “Akla gerek yok” diyorsun, öyle mi?
- Çarpýtma. Akýl vasýta. Uçak, uçmalýdýr. Pistte dönüp durduktan sonra “uçak olma” nýn ne manâsý var!
- Eee, ne yapacakmýþýz?
- Muhabbete yönelmeli. Kalbi dinlemeli artýk. Akýlla alýnacak yol mu kaldý kuzum? Sahi sen korkmuyor muydun ölümden?
- . . .
- Demek ki hakîkât dillenince nefis dâhi gidiyor. O zaman günah bile nimetmiþ, habersizmiþiz.

Affet bizi Allah’ým.
Baðýþlanma dilerim.
Dünyanýn bütün günahlarýna batmýþ olsam da,
Cehenneminden ürkerim.
Ürkek yavrularýn baþýný okþayan merhametinle muamele eyle.
Nasýl demiþti Cahit Zarifoðlu edîbimiz:

“Seçkin bir kimse deðilim
ismimin baþ harfleri acz tutuyor
Baðýþlamaný dilerim

Sana zorsa býrak yanayým
Kolaysa esirgeme

Hayat bir boþ rüyaymýþ
Geçen ibadetler özürlü
Eski günahlar dipdiri
Seçkin bir kimse deðilim
Ýsmimin baþ harflerinde kimliðim
Baðýþlanmamý dilerim


Sana zorsa býrak yanayým
Kolaysa esirgeme

Hayat boþ geçti
Geri kalan korkulu
Her adýmým dolu olsa
Ýþe yaramaz katýnda
Biliyorum
Baðýþlanmamý diliyorum”


07.07.2004
saat: 05.15
kahramanmaraþ