YARALI MARTI


Bursa-Ýzmir yolundan saða, Mudanya yoluna saptým. Artýk trafik sýkýþýk deðildi. Bu hýzla gidersem yirmi dakika sonra Mudanya' dayým, oradan Trilye dýþýna, yazlýktaki evimize gideceðim. Sýk sýk giderim. Bir baþýma kafamý dinlerim koca binada. Annemler üç kardeþler, onlara da babalarýndan; yani dedemden kalmýþ bu bina, dedeme de dedesinden kalmýþ...Üç kardeþ ne þirketi, ne de bu koca binayý bölüþmemiþler, zaten ebeveynlerinin vasiyeti de bu doðrultuda; "Ev asla satýlmayacak, hep birlikte kullanýlacak, giderleri þirketten karþýlanacak..." Bu koca bina müþtemilatýyla birlikte hepimize yetiyor, en çok da ben gidiyorum. Martýlarýmý özlüyorum, tek gidiþ nedenim bu...Sadece bu mu? Ya içimde, gizli kalmýþ bir yerlerde hala zaman zaman sýzlayan anýlarým da varsa? Evin bahçesinde iki katlý bir ev daha var. Ýkinci katta devamlý karý koca yardýmcý bir çift kalýyor, yazlarý da ikinci bir karý koca þirketten getiriliyor ve evin bakýmý, onarýmý, temizliði, yemek, bulaþýk...Bütün iþler bu iki aile tarafýndan yapýlýyor.


Küçücük bir çocukken martý sevgisini burada tattým, hep onlarla oynadým, onlarla büyüdüm, onlarla arkadaþlýk ettim, yemeklerini yedirdim, öylesine dostluklar kurdum ki, beni gördüklerinde çýðlýk atacak kadar, kanat çýrpýp omuzuma konacak, yanaðýmý hafifçe ýsýracak kadar, inanmazsýnýz, inleyip aðlayacak kadar olanlarý bile var içlerinde...Martýlarýn nasýl aðladýklarýný bilir misiniz? Bir köþede öyle sessizce...Bakmayýn öyle çýðlýk çýðlýða uçuþtuklarýna, biraz ilgilenirseniz harika birer dost olduklarýný görürsünüz...


Büyük bir hýzla ilerliyorum, yol boþ, ben de hýz yapmayý çok severim. Ayný zamanda direksiyonu piyano olarak kullanýrým, çocukluðumdan beri oynadýðým bir oyun bu...Büyük bir piyanist olmuþum, sahnedeyim, ben piyano çalýyorum, herkes beni alkýþlýyor.

Karþýmda Mudanya limaný gözüktü. Ýstanbul' a gidecek deniz otobüsü limandaydý, yolcular koþarak yetiþmeye çalýþýyorlardý. Limanýn yanýbaþýnda, giriþte balýkçýlar sandallarýyla dizilmiþler, günlük taze balýk satýþý yapýyorlardý. Her zaman alýþveriþ yaptýðým balýkçýnýn önünde durdum. Koþarak geldi yanýma.

" Hamsi var mý, ya da istavrit?"
" Var beyim, martýlara mý?"
" Evet. iki kilo hamsi martýlara...Peki bize ne vereceksin?"
" Kaç kiþisiniz beyim?"
Evdeki yardýmcýlar geldi aklýma.
"Üç kiþiyiz, iyisi mi levrek ver bize, ya da çinekop. Kafana göre hazýrla bir þeyler, bir de temizlersen..."
" Hay hay beyim! "
On dakika sonra paketleri bagaja yerleþtirdi, parasýný aldý, ben gazlarken :" Selametle beyim, çay içmeye de beklerim, " dedi.

Evin giriþinde korna çaldým, karý koca koþarak geldiler, kapýyý açtýlar, iri kangal cinsi köpek havlayýp duruyordu, ona da þirketin yemekhanesinden aþçýnýn bagaja yerleþtirdiði poþetler içinde etli dana kemikleri, koyun kemikleri getirmiþtim. Ayrýca çalýþanlar için ve bu gece kalacaðýmdan kendim için Bursa' da bagajý çeþitli sebze ve meyveyle doldurmuþtum.


" Hoþgeldiniz Erden Bey!"
"Hoþbulduk! Siz bagajý boþaltýrken ben sahile bir bakayým," dedim hamsi dolu poþeti alýrken.

Sahile, eve ait plaja indim, plajýn alt taraflarý, benim martýlarýma aitti. Kocaman bir plastik leðen dururdu hep ve ben getirdiðim balýklarý leðene boþaltýrdým, sonra karþýlarýna geçer, banka oturur, martýlarýn iþtahla balýklarý yemelerini seyrederdim. Onlarý doyurmak ne büyük bir mutluluktu Allahým!
Balýklarý plastik leðene boþaltýrken; dipte, alt tarafta beyaz bir martýnýn kumsaldan kalkamadýðýný gördüm hayretle; oturduðum banktan kalkarak yanýna gittim. Avuçlarýmýn arasýna aldým. Sevimli bir yavru martýydý ve beyazdý üstelik, ancak benim martýlarýmdan deðildi bu. Martýlarýmýn arasýna yeni katýlmýþtý bu yavru. Bakýnýrken, sol kanadýnýn altýnda, böðründe kanamalý bir yarasý olduðunu gördüm hayretle. Kaptýðým gibi yukarýya, eve doðru koþtum. "Çabuk anahtarý ver, " diye seslendim yardýmcý adama. Arabaya atladýðým gibi Bursa' ya doðru gazladým, öyle bir sürat yapýyordum ki, sonradan ben bile þaþýrdým. Bu martý, bu yaralý martý beni çok etkilemiþti ve bembeyazdý üstelik. Bembeyaz martý zor bulunurdu. Rengi bile ona aþýk olmam için yeterli bir sebepti...

Bursa' ya giriþimde Darmstad caddesine doðru saptým. Veteriner arkadaþým Sinan' ýn bürosunun önünde durdum.

" Sinan çabuk, martý yaralý onu kurtar, hadi Sinan durma öyle, ne gerekiyorsa yap! " diye baðýrdým.

Sinan' la sekreteri þaþkýndý, eminim beni tanýmasalar bu deli de kim diyeceklerdi. Sinan martýnýn sol kanadýnýn altýndaki yarayý dikkatle inceledi, dolaptan pamuk, gazlý bez, tentürdiyot türü þeyler ile isimlerini bilmediðim krem rengi toz ilaçlardan karýþýmlar yaptý. Yarayý temizledi, güzelce, itinayla sardý.

" Evet Erden, martý hazýr. Yalnýz verdiðim bu karýþýmlarý bir-iki gün süreceksin, sana gerekli pamuk, gazlý bez ve bant da vereceðim, iyileþmesi artýk sana baðlý," dedi.
Bütün ýsrarýma karþýn para almadý. Arabama atladým, martýyý yanýmdaki koltuða yatýrdým. Sanýrým bayýlmýþtý. Yarým saatte eve gelmiþtim. Martýyla birlikte içeri geçtim, Sinan' ýn verdiði ilaç poþeti bir elimde, martý diðer elimde içeri girdim.

Martýyý, koltuðun üzerine yatýrdým salonda. Yardýmcýya bu gece ve belki bir iki gün burada kalacaðýmý, hazýrlýk yapmasýný söyledim.

Cep telefonum çalýyordu durmadan, arayan annemdi. Beni merak etmiþti. Evet, yine delirmiþtim þehirde, evet anne yine kaçmýþtým, evet yine martýlarýn yanýndaydým, evet kumsaldaydým, evet o uzun yürüyüþlerimi yapýyordum, belki iki gün daha gelemeyecektim, evet anne, evet...Evet anne...


Böyle durumlarda en yakýnýnýz bile sizi anlayamazdý, bunu çok iyi biliyordum; ama ne de olsa annemdi ve ben hala kendisinden çekinirdim. Bu doðruydu.

Ertesi günü martý gözlerini açtý, minnetle bana bakýyordu; ya da bana öyle gelmiþti.

Martý kurtulmuþtu ve benim de nadir bulunan beyaz bir martým olmuþtu; adýný "YARALI MARTI" koymuþtum.


ERDEN ERKÝN...
YARALI MARTI...